Maand: maart 2017

Grafsteen | In memoriam Harm 1982 – 2016 (49)

Er is heel wat mailverkeer aan voorafgegaan, maar nu staat het definitief vast. Zowel het ontwerp als de tekst konden uiteindelijk onze goedkeuring wegdragen. Natuurlijk wilden we het niet, het had zo niet gemoeten. En elke keer wanneer we even een rondgang maken op Zorgvlied vliegt het ons weer aan. Maar aan de andere kant willen we het ook niet laten bij een stukje grond met alleen een groen bordje en een aangevreten plant. Harm verdient een mooie grafsteen, een ‘waardig’ monument; of we het nu willen of niet. Wanneer je gaat zoeken op internet is de keuze voor een monument overweldigend. Mooi blank staal, cortenstaal, glas, oneindig soorten hardsteen en dan ook nog in vele combinaties. Je kunt het haast niet bedenken of het is verkrijgbaar. En wanneer je over de vorm begint is het helemaal eindeloos natuurlijk. Natuurlijk wil je vervolgens rekening houden met wat Harm mooi vond. Maar ja, hij is er niet meer en met hem hebben we het nooit over grafstenen gehad, geloof ik.
Harm was van de vormgeving, en van dat ene uitgebalanceerde lettertype kon hij genieten. Oh, wat kon hij schelden als er een officieel epistel van mijn werk in ‘comic sans’ was opgemaakt. Het zijn opeens van die dingen die boven komen wanneer je met een grafsteen bezig bent. Gelukkig was het lettertype voor zijn naam snel te achterhalen. Geen idee of Harm indertijd de herkomst van dat lettertype heeft uitgezocht, maar ik denk wel dat hij dat had willen weten. Media Monks heeft het indertijd gebruikt bij het maken van de rouwkaart, omdat ze wisten dat dit het favoriete lettertype was van Harm. Zo installeerde hij jaren geleden het VAG (afkomstig van de Volkswagenfabriek) lettertype op mijn computer; was hij toen helemaal weg van. Dat New Batavier is al heel oud trouwens. Eva en Marta Yarza (een New-Yorkse tweeling en eigenaars van een ontwerpstudio) kwamen een prachtige poster tegen uit 1928 van de stoomvaartlijn op Londen. Op die poster stond een prachtig lettertype wat was gemaakt door Francesca Claussen. De Yarza tweeling heeft dit lettertype bewerkt en zo werd het de New Batavier.

Eigenlijk hebben we het op de steen heel sober gehouden. We hadden er van alles op kunnen zetten. Geliefde zoon, geliefde broer, geliefde vriend, enzovoort enzovoort. Maar waar stopt het, waar houdt het op? Hij was ook een goede collega, een mooie oom en altijd loyale vriend. En tja, ook Harm had zijn schaduwkanten. Alles bij elkaar, vele, vele stenen, zouden niet toereikend zijn om Harm zijn verhaal, zijn leven ook maar een beetje te kenmerken. Gelukkig heeft ieder zo zijn herinneringen, wij als familie, maar ook Iris zijn vriendin en zijn vele vrienden. Niet voor niets zijn we nu bezig om verhalen te verzamelen, om zo een mooi ‘gedenkboek’ over Harm te kunnen maken. En er zullen nog veel momenten zijn om samen herinneringen op te halen en te delen. Daarom niet minder dan alleen zijn naam en data op de grafsteen. De tekst uit Psalm 121 waarover ook Martijn Horsman op de begrafenisbijeenkomst heeft gesproken, komt er ook op te staan. Omdat het nog steeds tot troost is, waar zouden we het anders moeten zoeken? En iedereen die straks bewust of toevallig langs de plek loopt waar Harm is begraven kan dan niet om de tekst uit de Bergrede heen: “Zalig die treuren, want zij zullen vertroost worden”. Een prachtige waarheid die we niet vaak genoeg kunnen herhalen.
Wanneer het geheel geplaatst is zal ik zeker een mooi foto in deze serie blogs plaatsen.

Kyrie eleison

Een half jaar | In memoriam Harm 1982 – 2016 (47)

Het is een halfjaar geleden dat Harm op een bizarre manier is verongelukt. Vanmorgen liep de app al vol met mooie selfies waarop een zonnebril of iets anders van Harm werd gedragen en er waren veel lieve berichten van Harms vrienden. Omdat we vandaag naar Las Palmas gingen hebben we in de kathedraal van de heilige Anna een kaarsje aangestoken. Het was wel een beetje tegen ons principe, want het was een elektrisch kaarsje, een nepkaarsje. Een munt er in en een elektrisch kaarsje springt aan. Vervolgens was niet te ontdekken welke nu van ‘ons’ was.
Gelukkig was er naast die gekke kaarsentafel en veel ‘rijk rooms leven’ in de bijgebouwen, in de kerk zelf een prachtige schildering van de opstanding. Wel een beetje bizar voorgesteld, een soort vierkante kist met daarboven Christus, die triomferend omhooggaat. Soldaten deinzen achteruit en een engel kijkt rustig toe. Niet allemaal waarheidsgetrouw waarschijnlijk, maar wel mooi om te beseffen, dat door Christus opstanding wij mogen geloven dat ook de doden eens zullen opstaan uit hun graf! Ook onze zoon Harm! Ondanks alle gemis en verdriet van vandaag, weten we ook dat de Opgestane alle tranen van onze ogen wist! Vanavond bewust een gedeelte van Desolate Cage aangezet, maar vervolgens via ‘All of Bach’ ook geluisterd naar de Actus Tragicus.

Vakantie | In memoriam Harm 1982 – 2016 (46)

Zoals in mijn vorige blog te lezen was, zijn we een poosje met vakantie. Even de zon op ons lijf en niks aan ons hoofd. Dat laatste lijkt gemakkelijker dan het is. Want ook hier is het verdriet dat Harm er niet meer is, het is gewoon meegekomen met het vliegtuig, ook al is het al weer een half jaar geleden dat hij verongelukte. In de familie-app komen van hem geen leuke tegenberichtjes. Ik loop rond, heb vaak een fototoestel bij me en denk, wat voor geks zou Harm hier gefotografeerd hebben? We liepen de plaatselijke katholieke kerk binnen, helaas was er geen plek om even een kaarsje te branden voor Harm. Wel een prachtig Christusbeeld in een kerk die wel wat leek op een schuur.
Gelukkig hadden we gistermorgen onze eigen OPK online. Tim Vreugdenhil preekte over Romeinen 13 met het oog op de verkiezingen van aanstaande woensdag. Een verstandig en nuchter verhaal, waarin hij drie stellingen naar voren bracht. EEN: De overheid is er om problemen op te lossen, kies dus een persoon aanstaande woensdag, waarvan je denkt dat hij de politieke problemen en dossiers werkelijk aan kan pakken ten dienste van alle burgers. TWEE: De burger, de kiezer moet het goede doen, blijf niet aan tafel zitten en roepen dat de politiek en de regering het allemaal moeten oplossen. Begin in je straat, bij je buren of wie ook maar je hulp nodig heeft. DRIE: Laat in je relaties, waarin je niets schuldig bent, de liefde voorop staan. Dat geldt voor al je relaties, niet alleen maar in de kerk, want hoe je bent en hoe je leeft; dat doet er toe. Wil je het allemaal nog eens nalezen google even op Tims naam en je komt terecht bij zijn site: http://www.citykerk.amsterdam/  Zeer lezenswaardig, net zoals het Lazarus magazine van onder andere Rikko Voorberg.
Maar ook hier, wat had ik graag eens met Harm over de huidige politiek door willen bomen. Zou hij mijn vorige blog onderschreven hebben? Harm was zeker bereid om mee te denken over oplossingen, niet alleen in zijn vak, maar ook breder. Over alles kon je het met hem hebben, en zeker over politiek.

Crucifix in de kerk van Puerto de Mogan GC

Enige blogs terug heb ik er kort aan gerefereerd dat we de agent zouden ontmoeten die Harm heeft aangereden. Een ontmoeting waar we als gezin tegen op zagen en spannend vonden. Onder leiding van de familierechercheur hebben we een open en goed gesprek gehad. We hebben ons verdriet kunnen delen. Wij moeten verder zonder Harm, maar ook de agent moet verder in het besef dat hij iemand heeft doodgereden.  Dat besef, dat hij het niet gewild heeft, (“daar ben ik geen agent voor geworden”), kwam duidelijk over. Natuurlijk is er meer gezegd en zal er naar we hopen ook nog een keer een rechtszaak komen, omdat ook het recht zijn beloop moet hebben. Hier en nu is dit niet de plek om er verder uitgebreid op in te gaan.

WAAROM NOG VERKIEZINGEN?

Misschien ligt het aan de temperatuur op ons vakantieadres, inmiddels boven de 30°. Strakblauwe lucht met hier en daar landinwaarts nog wat veegwolkjes. Hier in Puerto de Mogan lijkt niemand zich druk te maken over de politiek in Nederland. Drommen pensionado’s vanuit diverse Europese landen slenteren hier vandaag over de weekmarkt. Geen kraampjes echter voor D’66, CDA, Groen Links, CU of PvdA. Ook Henk Krol liet zijn gezicht op deze markt niet zien, alhoewel er een flink kiezerspotentieel voor hem rondliep.
Wij zijn zo alert geweest om onze stem op de 15e uit te laten brengen door een lieve broeder en zuster die bij ons om de hoek van wonen. Voor het bovenraam heb ik de partijposter opgehangen, dus ze weten waar ze voor ons op ‘moeten’ stemmen. Vorig jaar heb ik nog gesolliciteerd als Tweede Kamerlid, maar na een goed gesprek bleek dat er van mijn expertise al genoeg in huis was. Had mij trouwens een zeer aantrekkelijke job geleken. Maar ach, misschien had de partijdiscipline me uiteindelijk wel opgebroken en had ik alleen verder gemoeten… Ik ben nu eenmaal niet van de middelmaat en het al te volgzame.
Gisteren, terwijl de rest van het reisgezelschap aan het strand lag, heb ik op het dakterras met uitzicht op de Oceaan, het boekje over verkiezingen van David Van Reybrouck uitgelezen. TEGEN VERKIEZINGEN is een essayistisch pamflet dat in het kort de ontstaansgeschiedenis van onze hedendaagse manier van het samenstellen van een volksvertegenwoordiging behandelt. Naar mijn idee toont Van Reybrouck aan, dat ons huidige systeem van verkiezingen totaal achterhaald is. Ik ga dat hier verder niet uitleggen, want het boekje ligt voor 10 euro in de boekhandel. Laat u maar gewoon overtuigen door wat deze Vlaamse schrijver te berde brengt. Ronduit geweldig zijn de verhelderende schema’s op pagina 44-46. Die zijn zo helder, dat je ook gelijk wilt weten wat de oplossingen zijn die Van Reybrouck aandraagt, voor wat hij noemt het Democratisch Vermoeidheidssyndroom.
Van Reybrouck grijpt voor zijn oplossing terug op een systeem van ongeveer 2500 jaar oud. Op pagina 65 staat opnieuw een goed en verhelderend schema. Het geeft prachtig weer hoe de Atheense democratie uitstekend werkte in de 5e  en 4e eeuw voor Christus. Dat systeem berustte vrijwel geheel op loting. Jawel…. loting! Niks geen partijmannetjes in blauwe pakken die de dienst uit maken. Niks geen verkiezing van een partijleider waarbij de verliezer met zijn staart tussen de benen het politieke toneel moet verlaten. Gewoon loten; niets is eenvoudiger en democratischer vonden de Atheners. Van Reybrouck legt uit dat dit systeem ook voor vandaag een veel betere oplossing biedt dan hoe we het nu doen. Want ook na 15 maart kennen we, hoe vermakelijk de campagne en de peilingen ook zijn, alleen maar verliezers. De stemmers op Geert Wilders zullen gaan merken dat zijn getwitter niet leidt tot een premierschap, niks geen rigoureuze veranderingen voor het land. Wilders zal gewoon weer onderuitgezakt gaan plaatsnemen in zijn Tweede Kamerzetel en die alleen verlaten voor een forse uitlating in de interruptiemicrofoon om met zijn zogenaamde ‘straattaal’ de aandacht op zich te vestigen. Maar veel uitmaken zal het niet.
En de niet-Wildersstemmers zullen merken dat hun partijvoorkeur, met de daarbij behorende ideeën en slogans langzaam verwateren in een maandenlang steekspel, dat formatie heet. Dit gegeven zal misschien nog wel grotere gevolgen hebben, want die kiezers begrijpen van al die spelletjes en achterkamertjesgesprekken er niets meer van, en keren Den Haag de rug toe. Uiteindelijk zal er wel weer een grijnzende Rutte op het bordes staan met Zijne Majesteit, met daaromheen zeer goed willende ministers, maar allemaal gebonden aan een tot in de puntjes nauwkeurig beschreven regeerakkoord. Immers hoe meer partijen er straks mee doen aan een regering, hoe meer je van te voren moet afspreken en vastleggen. Dat heeft weer als desastreus gevolg dat de Tweede Kamer het nakijken heeft en hooguit hier en daar nog een kleine bijstelling kan bewerkstelligen. De kiezer die dan nog niet afgehaakt is, voelt zich weer bedrogen en zal over vier jaar wel weer een andere partij stemmen. De conclusie kan dan ook niet anders zijn, met Van Reybrouck, dat ons systeem niet werkt en het kiezersvolk eigenlijk buiten spel zet.
Daarom alleen al had het me leuk geleken om vanuit mijn eigen partij te pleiten voor een andere opzet. En misschien moeten we daarvoor werkelijk tweeëneenhalf millennium terug. Gewoon loten uit alle, nu geregistreerde kiezers. En hoe je dat evenredig doet, daar zijn al voorbeelden genoeg van in de wereld. En die voorbeelden, nu vaak nog op kleine schaal, laten zien dat het kan. Dat het kan, en ook alle voordelen in zich heeft, waar er nu zoveel nadelen aan het huidige systeem zitten. Denk maar aan de G500 bijeenkomsten die in sommige steden al zijn georganiseerd. Ik persoonlijk ben een groot voorstander van christelijke politiek en steek dat ook niet onder stoelen of banken. Maar in de huidige setting kan ik als individu nauwelijks iets betekenen, evenals de meeste van de 17 miljoen Nederlanders. Meepraten, meedenken, meediscussiëren en ook je christen zijn daarin niet achterwege laten, ik zou de uitdaging aangaan wanneer ik geloot werd.