Categorie: kanker

Digitaal Collecteren

Wanneer de collectebus van de KWF de afgelopen jaren binnen was, zorgde ik er voor dat mijn portemonnee flink wat muntjes bevatte. Ik kon dan flink rammelen wanneer ik de straat op ging.  Bij veel buren hoefde ik de bus maar omhoog te houden bij het keukenraam, waarna een kleine bijdrage het rammelen weer wat zwaarder maakte. Maar ook trof ik mensen aan de deur die helemaal geen kleingeld in huis hadden. Ik weet dat ik vorig jaar, minstens twee keer uitgebreid uitleg heb gegeven over digitaal geven via de QR-code. Op de voorkant van de collectebus zat vorig jaar voor het eerst een sticker met de inmiddels bekende blokjes.  Bij één dame ben ik wel tien minuten bezig geweest, maar het resultaat was een tevreden buurtgenoot, die toegaf dat haar digitale angst min of meer was overwonnen.

Ik moest ook even slikken toen er dit jaar alleen maar een ‘collectebordje’ werd geleverd door het KWF. Aan de andere kant was ik ook wel blij, want het scheelde gesjouw met een steeds zwaarder wordende collectebus. Het nogal negatieve verhaal in de ND-bijlage GEVEN&NALATEN over Digitaal Collecteren past echter niet bij mijn ervaringen. Meer dan de helft van de adressen waar ik aanbelde in mijn buurtje in Diemen-Zuid gaf direct aan dat ze er van gehoord hadden dat het dit jaar anders ging bij de KWF. Positieve reacties dus en buren haalden gelijk hun telefoon erbij. En KWF had het slim aangepakt, wanneer je de QR-code gescand had, was automatisch het bedrag van € 5,00 ingevuld. Steeds gaf ik aan dat men dat bedrag kon aanpassen. In vrijwel alle gevallen vond men echter dit bedrag akkoord en in een aantal gevallen werd het een hoger bedrag. De afgelopen jaren gaf men gemiddeld 2 à 3 euro, dit is dus al de eerste winst! De tweede winst is dat ik nu veel meer uitleg heb moeten geven. Niet alleen aan oudere buurtbewoners, maar ook aan buren die nog geen 50 zijn. Al snel maakte ik de serieuze grap dat ik gratis een korte QR-cursus kon geven. Al met al leverde dat leuke gesprekken op, zeker bij buren die ik al langere tijd niet meer gesproken had.
De derde winst zat er in dat ik via de KWF-app al mijn contacten via WhatsApp een automatisch aangemaakt bericht kon sturen, zodat ze met enkele klikken het KWF konden steunen. Deze actie levert op dat je vrienden, familie en kennissen weten dat ik mij inzet voor het KWF, het geeft het KWF meer naamsbekendheid en levert best veel op. Op mijn app kon ik vervolgens zien hoeveel er gegeven was via het QR-bord en WhatsApp, dat stimuleert de collectant ook!
Ook bij de deurcollecte is naamsbekendheid een bijkomend positie effect. Dat pleit er dan ook voor om alles in het werk te stellen meer collectanten te werven. Het zet het betreffende Goede Doel weer even goed op de kaart.
Tot slot; vorig jaar haalde ik in totaal € 198 op, dit jaar was dat ruim 3X zoveel! Via het QR-bord haalde ik € 285 op en via WhatsApp nog meer: € 387,50. We kunnen het digitale collecteren niet meer tegenhouden, laten we het juist uitbuiten en ook het gemak daarvan als een bijkomende zegen zien.

kijk niet om…

Steeds weer in dubio, je agenda weggooien of toch bewaren. Ik ben in ieder geval van de bewaarkant. Zo van, je weet maar nooit. Toch kan ik als het moet, wel opruimen en weggooien. Behalve boeken natuurlijk, die gooi je niet weg. Met terugblikken is het al net zo. Kijk je terug en overdenk je dat nog een keer, of denk je; kom op vooruit… Bloggen is trouwens steeds even over je schouder kijken. En aangezien ik blog, is het ook niet erg om 2011 nog een keer voorbij te laten gaan, toch?

Op de grens van het voorjaar las ik de biografie over Albert Einstein. Een intrigerende beschrijving van een bijzonder mens. Walter Isaacson heeft een voortreffelijk boek geleverd. Inmiddels heeft dezelfde Isaacson ook Steve Jobs zijn leven op een rij gezet, maar dat terzijde. Door de ARBO-arts was ik doorverwezen naar HSK, om een re-integratietraining voor mijn burn-out te gaan volgen. Elke keer wanneer ik het kantoorgebouw, waar HSK gevestigd is, passeerde ik in de hal de muurschildering met het hoofd van Einstein. Door het lezen van de biografie en de frequente bezoeken aan het Einstein-gebouw, werd Einstein een inspirator in overspannen tijden. ‘Mensen kun je vergelijken met fietsen. Alleen wanneer je er de vaart in houdt, blijven ze in evenwicht.’ (vrij naar Einstein)

De psycholoog bij HSK heeft heel wat aan moeten horen. Een stap in de goede richting, zo beloofde ik haar, zou in ieder geval zijn wanneer ik de vloer in de woonkamer af zou kunnen maken. In de zomer van 2009 hebben we enige meters laten aanbouwen bij onze woonkamer. Toen konden we onze vloer in de aanbouw niet door leggen, omdat de planken niet meer leverbaar waren. Zwepenboom-vloeren zijn niet meer leverbaar in Nederland. Omdat Co van der Horst één van de  toonzaalvloeren ging vervangen, kunnen wij nu alsnog genieten van een complete vloer. Zo komt onze nieuwe 4800 nog beter tot zijn recht. Met natuurlijk dank aan Wouter!

En toen opeens zaten we met z’n tweeën thuis. Coos werd geconfronteerd met darmkanker. De operatie lukte. Maar het laat wel littekens na. Aan de buitenkant natuurlijk, maar ook innerlijk. Kanker is dus niet zomaar weg. Ook in 2012 heeft het KWF weer veel fondsen nodig, dus we gaan zeker weer aanbellen bij buren en oud-buren. Onderzoek en voorlichting blijft immers noodzakelijk en kan veel  leed voorkomen.

Ooit las ik van Adrian Verbree het boek ECLIPS (een verslag van een burn-out). Je denkt, dat het jou nooit overkomen zal. Daarom werk je gewoon door, werk je gewoon door en werk je gewoon door…. En wanneer je niet werkt moet je weer opladen en opladen. En langzaam bouwt het zich op. Druk en nog veel meer druk. Gelukkig, denk je, heb je nog genoeg energie. Ook dit kan nog en ook dat kan nog. Ook dit probleem cancel ik en ook voor het volgende komt er wel weer een oplossing. Totdat het niet meer gaat, todat je over de rand geduwd wordt. Voor wie meer wil weten, lees het boek van Carien Karsten.

Gineke Zikken - fabriek in A'dam-Noord

Het jaar 2011 zal wel de geschiedenisboeken in gaan als het jaar van versobering en bezuinigingen. Blijft de euro wel bestaan? Kunnen we onze hypotheek over een aantal jaren nog betalen? Een van de sectoren die flink getroffen worden door rigoureuze bezuinigingen is de kunstsector. Een goed idee is dan ook om als particulier wel kunst te blijven kopen. Je fleurt je huis er mee op, je geniet er elke dag van. Een ander idee is om muziekhuizen en theaters te bezoeken wanneer je favoriete kunstenaar optreedt. Door illegaal te gaan downloaden speel je die ‘irritante’ staatssecretaris Zijlstra alleen maar in de kaart.

Doop Jip

Zijn er pillen voor burn-out? Kan mijn huisarts geen receptje voorschrijven? Is er dan niks wat helpt? Nee, er zijn geen pillen. En nee, ook de arts heeft niet een kant en klaar recept. Maar gelukkig zijn er wel dingen die helpen. Rust, ja, heel veel rust en leren echt niets te doen. Maar ook de mooie dingen wel blijven zien. Wel ook weer gaan genieten. Het zo nu en dan bezig zijn met Levend Water en het uitzien naar een kleinkind. Steeds weer de grenzen stellen en proberen er niet over heen te gaan. En de mooie belevenissen zorgen ook voor steeds weer een beetje beter worden.

Viktor Kossakovski maakte een prachtige documentaire over zijn zoontje van twee. Kossakowski is documentairemaker en wilde vastleggen hoe Svyato voor het eerst in de spiegel zou kijken. Op YouTube staat een korte samenvatting. Het leert je om ook zelf eens anders in de spiegel te kijken. Een paar weken geleden zag ik Svyato in de serie van Willem Jan Otten in de De Balie. Zo’n spiegelfilm is goed voor je burn-out. Trouwens een toespraak van Willem Jan Otten is ook heel inspirerend.

Ik ben weer begonnen met werken. Officieel heet dat re-integratie. Twee morgens in de week op ‘de Rank’ in Alkmaar. Alhoewel het niet naast de deur is, wel goed om te doen. In groep 7/8 was het bij de kerstmaaltijd uitermate gezellig. Bij de kleuters liep ik laatst binnen en vroeg de juf me of ik wilde uitleggen wat knielen betekent. Een meisje wilde het wel voordoen. Mijn vraag, na enige uitleg, was vervolgens: “Kan iemand zich nog kleiner maken voor God?” Al gauw lag een jongetje languit op de grond met zijn handen gevouwen. Blijkbaar is het verhaal goed overgekomen, want op een zondag erna zei een predikant: “Zulke meesters hebben we nu nodig!” Waarvan akte!

Kijk niet om… Natuurlijk kijken we vooruit! In 2012 ga ik verder lezen. In ieder geval in drie boeken, die ik nog niet uit heb. Van de neven Foer lees ik op dit moment ‘Het geheugenpaleis‘ en ‘Dieren eten‘. Allebei erg leuke boeken. En er ligt nog een derde Amerikaan om uit te lezen. Het boek van Tim Keller over gerechtigheid is confronterend. Zet aan het denken hoe je omgaat met de ander en met geld, hoe je weggeeft en deelt. Genoeg om over na te denken in 2012.

 

Pelgrim op de Alpe d’Huez, broer Henk in de krant!

Pelgrim op de Alpe d’Huez Geplaatst: 9 juni 2011 08:48, laatste wijziging: 9 juni 2011 08:53     Bas Jansen

Capelle aan den IJssel – Hardlopen ging niet meer als gevolg van darmkanker. Maar de fiets bracht uitkomst voor Henk Wimmenhove. Vandaag bestijgt hij met ruim 4000 fietsers de Alpe d’Huez in een sponsor-actie voor KWF Kankerbestrijding. Het gevoel dat Henk Wimmenhove (52) vandaag in zijn kuiten gaat voelen, is niet na te bootsen in de polder. Hij moest het in de voorbereiding op zijn beklimming van de Alpe d’Huez doen met de Van Brienenoordbrug in Rotterdam. ‘4,5 procent stijgingspercentage, dat stelt eigenlijk niets voor.’ Voor de zesde keer op rij wordt vandaag de fietstocht tegen kanker Alpe d’HuZes verreden en het evenement trekt meer deelnemers en media-aandacht dan ooit. Wimmenhove staat voor het eerst aan de start om de sportieve strijd tegen zijn ziekte aan te gaan.

Twee jaar geleden kwam voor hem de diagnose: darmkanker met uitzaaiingen naar de lever. Na chemotherapie en bestralingen volgde een zware operatie. Het waren bange tijden voor hem en zijn gezin. Niet lang na de operatie stak de ziekte opnieuw de kop op en begon de behandeling weer van vooraf aan.

Wimmenhove, wiskundeleraar aan de Gereformeerde Scholengemeenschap Randstad (GSR) in Rotterdam, was lang uit de roulatie. Vorig jaar september begon hij weer voorzichtig met lesgeven. Afgelopen maandag stond hij voor het eerst weer een volle dag voor de klas. Of de kanker nu weg is? ‘Twee weken geleden leken er weer twee plekjes zichtbaar op de lever, een week geleden was op een echo niets te zien.’ Voor zover mogelijk raakt de Capellenaar gewend aan een leven met wisselende vooruitzichten. Op dit moment is Wimmenhove optimistisch en voelt hij zich relatief fit. ‘Helemaal de oude word ik niet meer, er is een Henk vóór en er is een Henk ná de kanker’, vertelt hij.

Zowel mentaal als conditioneel heeft Wimmenhove flinke klappen te verduren gehad. De fiets helpt hem lichamelijk sterker te worden. ‘De laatste jaren liep ik rondjes hard met mijn dochter. Maar als gevolg van de chemo voelde ik veel pijn in mijn voeten door de trilling van het lopen.’ Van fietsen had hij geen last en hij begon met korte rondjes in de buurt. ‘Nu is een tocht van 120 kilometer peanuts voor mij. Mijn uithoudingsvermogen neemt toe en ik heb ook veel plezier op de fiets.’

‘Oom Henk, u kunt het toch ook een keer doen?’, vroeg een neef die al eens deelnam aan de Alpe d’HuZes. Toen de online-inschrijving opende, was Wimmenhove er als de kippen bij. Veel deelnemers proberen zes keer – zie de naam van het evenement – bergop te gaan. Wimmenhove niet, hij volgt het doktersadvies op en houdt het bij één beklimming plus afdaling. Hij twijfelt niet of hij de top zal halen. ‘Ik rij mijn eigen tempo en in de vlakkere bochten kan ik even lekker ademhalen.’

Zoals alle deelnemers wordt de docent gesponsord. Hij ging voor 3500 euro maar zit nu al boven de 5000 euro. De totale opbrengst van de Alpe d’HuZes gaat naar KWF Kankerbestrijding met dit jaar als speciaal doel de periode van diagnose van kanker te versnellen. Een aansprekend doel voor Wimmenhove. Afgelopen weken ervoer hij weer de spanning en onzekerheid tussen twee controlemomenten. Naast de financiële steun ontvangt hij veel bemoediging van familie, vrienden en gemeenteleden uit de kerk. ‘Gisteren kreeg ik nog een mooie e-mail: “Doe je best Henk. Ik voel me altijd dichter bij God in de bergen, dat komt door psalm 121.” Ik kan me voorstellen dat ik me ook ga voelen als een pelgrim, zoals de schrijver van dat lied.’ De ziekte heeft hem gesterkt in zijn geloof. ‘Het voelt alsof God dichter bij mij is gekomen.’de Nederlandse berg

De klim van ruim dertien kilometer met een gemiddeld stijgingspercentage van 8,1 procent is niet toevallig het decor van de Nederlandse sponsoractie in de strijd tegen kanker. De Alpe d’Huez draagt in de volksmond de naam ‘de Nederlandse Berg’. Van de 26 keer dat in de Tour de France de finish op de berg lag, kwam acht keer een Nederlandse wielrenner als eerste over de eindstreep. 22 juli staat de befaamde col weer op het programma van de Ronde van Frankrijk.

fietsen voor / tegen kanker

Deze week staan veel media ruimschoots in het teken van ONDERZOEK NAAR KANKER. Radio 2 schenkt veel aandacht aan de velen die morgen 9 juni, de Alpe d’Huez gaan beklimmen. Mijn broer Henk gaat het ook proberen en het gaat vast lukken! We zullen daar later wel over melden. Vorige week belde neef Roel uit Geldermalsen op. Hij heeft de bekendste berg in Frankrijk al twee keer beklommen. (nou ja eigenlijk wel tien keer geloof ik) Hij werkt bij de Rabobank en heeft daardoor zo zijn contacten natuurlijk. En in zijn vrije tijd fiets hij graag. Daarom heeft hij afgelopen week voor “Ride for Hope” gefietst. “Ride for Hope” is een stichting die onderzoek naar hersentumoren wil ondersteunen. Ze hebben met elkaar toch maar even 65.000 euro bij elkaar gefietst. Donderdag fietsten ze van Neeltje Jans naar Kampen. Van Kampen gingen ze op vrijdag via de Afsluitdijk naar IJburg. Dat was de reden dat neef Roel belde. Hij had een slaapplaats nodig. Op de Nesciobrug heb ik hem opgepikt. Op mijn elektrische fiets kon ik hem nauwelijks bijhouden. Neef Roel rijdt op een “afgedankte” fiets van Steven Kruijswijk; een Nederlandse wielrenner die 7e werd in de Giro. Maar desondanks een geweldige prestatie om zo,n 800 kilometer in drie dagen af te leggen. Zaterdagmorgen moest hij om half zeven starten om voor donker in Zuid-Limburg te kunnen zijn. Op de foto is te zien  dat hij het gehaald heeft. Van harte gefeliciteerd Roel!

juichen voor de heer

plaat 36 (KB1 LW), tekening Michel de Boer

Je raakt er niet op uit gekeken. De plaat van de doortocht (zie vorige blog) is werkelijk schitterend. Maar ook het verhaal er achter is zo bijzonder. Mozes die vol vertrouwen op zijn God op het water sloeg, waarna de zee zich spleet en het volk achter hem aan kwam. Moet toch een bijzondere gewaarwording zijn geweest. Aan beide kanten geweldig muren van water! Zouden ze werkelijk de vissen hebben kunnen zien zwemmen?

Eenmaal aan de overkant hebben ze gemerkt dat de farao met zijn leger volledig was verzwolgen door de golven. Op de oever hebben ze het toen gedanst van vreugde. De zus van Mozes heeft daar een prachtig lied over geschreven trouwens. (het lied van Mozes en Mirjam in de prachtige bewerking van Hanna Lam.)

Gisteren ging ik met mijn vrouw weer naar het AMC. Gelukkig waren de resultaten van het onderzoek positief. Geen uitzaaiingen dus in de lymfeklieren rond het weggehaalde stuk darm (23 centimeter is toch niet niks). Ook een reden om te zingen!

 

 

 

 

 

 

 

levend water; geniet!

De komende maand rolt het laatste deel van Levend Water van de persen in Zwolle. Je kunt ook zeggen het eerste deel. De bijbelmethode voor het basisonderwijs, Levend Water, is daarmee compleet. Een geweldige prestatie. Het gereformeerd onderwijs in het bijzonder mag zich rijk gezegend weten. Meer informatie is te vinden op de site www.bijbelonderwijs.nl. En voor iedereen die de bestellingen moet doen voor een nieuw seizoen; er zijn op dit moment mooie kortingen!

Doortocht door de Rode Zee, H13 knieboek voor groep 1. Tekening Michel de Boer

Misschien is deze prachtige plaat (die moet je echt op A3 formaat zien!) van de doortocht door de Rode Zee wel symbolisch voor het ontstaan van de methode. Onze grote machtige God heeft een weg gebaand, dwars door een woelige zee. Soms was het een heel moeizaam proces en ook niet iedereen stond te juichen. Terugkijkend mogen we straks juichen op een droge oever! Leerlingen mogen elke schooldag verhalen horen van hun juf of meester. Het materiaal van de bijbelmethode Levend Water kan daarbij een geweldige steun zijn. Om te vertellen, maar ook om uit te dagen via vragen en teksten. En zeker de platen van de knieboeken zullen kunnen helpen op met de leerlingen in gesprek te komen.

Soms zie jezelf ook staan, voor een woelige zee. Dan heb je lastige vragen over de toekomst. Op dit moment beseffen we dat zeker in onze thuissituatie. Gelukkig knapt Coos, mijn vrouw elke dag een beetje op van haar darmoperatie. Maar er liggen nog flink wat onzekerheden voor ons. Desondanks mogen we juichen voor de Heer van Israël.

Auferstehung

De laatste jaren ben ik meer van de muziek van Gustav Mahler gaan begrijpen en houden. Verschillende keren heb ik het Concertgebouw symfonieën van hem horen opvoeren. Steeds weer een aangrijpende gebeurtenis. Gisteravond voerde het Nederlands Philharmonisch Orkest symfonie nr.2 uit, onder leiding van de nieuwe dirigent Marc Albrecht. In dit muziekstuk worstelt Mahler met zeer diepe levensvragen. ‘Is er een leven na de dood?’ is wel de hoofdvraag. In de symfonie ‘Auferstehung’ heeft Mahler deze vraag vertolkt in zeer aangrijpende en dramatische muziek. Zelden zit het podium zo vol met musici, het orkest lijkt tot buitengewone proporties opgeblazen. In het laatste deel klinkt de muziek zelfs vanuit de gangen van het Conceretgebouw. En wanneer het koor mee gaat doen en “aufersteh’n, ja aufersteh’n wirst du” zingt, lopen de rillingen over je rug. Het slagwerk laat het gebouw trillen op zijn grondvesten en ook het orgel laat zijn donkere tonen horen.

Coos was niet mee deze keer. Ze is opgenomen in het Flevoziekenhuis om geopereerd te worden aan darmkanker. Gelukkig is zover we nu kunnen constateren alles goed gegaan. Vanavond mag ik haar weer ophalen uit Almere. Toch confronteert het ons natuurlijk met levensvragen. Waarom ik, waarom zij? Hadden we al niet genoeg op ons bord? En als het nu allemaal verkeerd afloopt? Natuurlijk grijpt zo iets diep in. Soms waanden we ons in een achtbaan. Maar ook steeds was er het besef dat er een levende God is, een Vader in de hemel die voor ons zorgt. En dan zeg je tegen elkaar: waar zouden we zijn en moesten we blijven, als we dat vertrouwen niet hadden? Door deze ellende van kanker heen, ben ik nog meer gaan beseffen dat Jezus Christus de dood overwon en op stond uit de dood. Bekijk de plaat nog maar eens goed die ik met Pasen op mijn blog heb gezet. In het lege graf is alleen maar een cocon. een omhulsel, te zien. De Heer is echt waar opgestaan! Door de muziek van Gustav Mahler heen speelde dat door mijn hoofd. Dat geeft troost en rust en heel veel vertrouwen voor de toekomst.