Grafsteen | In memoriam Harm 1982 – 2016 (49)

Er is heel wat mailverkeer aan voorafgegaan, maar nu staat het definitief vast. Zowel het ontwerp als de tekst konden uiteindelijk onze goedkeuring wegdragen. Natuurlijk wilden we het niet, het had zo niet gemoeten. En elke keer wanneer we even een rondgang maken op Zorgvlied vliegt het ons weer aan. Maar aan de andere kant willen we het ook niet laten bij een stukje grond met alleen een groen bordje en een aangevreten plant. Harm verdient een mooie grafsteen, een ‘waardig’ monument; of we het nu willen of niet. Wanneer je gaat zoeken op internet is de keuze voor een monument overweldigend. Mooi blank staal, cortenstaal, glas, oneindig soorten hardsteen en dan ook nog in vele combinaties. Je kunt het haast niet bedenken of het is verkrijgbaar. En wanneer je over de vorm begint is het helemaal eindeloos natuurlijk. Natuurlijk wil je vervolgens rekening houden met wat Harm mooi vond. Maar ja, hij is er niet meer en met hem hebben we het nooit over grafstenen gehad, geloof ik.
Harm was van de vormgeving, en van dat ene uitgebalanceerde lettertype kon hij genieten. Oh, wat kon hij schelden als er een officieel epistel van mijn werk in ‘comic sans’ was opgemaakt. Het zijn opeens van die dingen die boven komen wanneer je met een grafsteen bezig bent. Gelukkig was het lettertype voor zijn naam snel te achterhalen. Geen idee of Harm indertijd de herkomst van dat lettertype heeft uitgezocht, maar ik denk wel dat hij dat had willen weten. Media Monks heeft het indertijd gebruikt bij het maken van de rouwkaart, omdat ze wisten dat dit het favoriete lettertype was van Harm. Zo installeerde hij jaren geleden het VAG (afkomstig van de Volkswagenfabriek) lettertype op mijn computer; was hij toen helemaal weg van. Dat New Batavier is al heel oud trouwens. Eva en Marta Yarza (een New-Yorkse tweeling en eigenaars van een ontwerpstudio) kwamen een prachtige poster tegen uit 1928 van de stoomvaartlijn op Londen. Op die poster stond een prachtig lettertype wat was gemaakt door Francesca Claussen. De Yarza tweeling heeft dit lettertype bewerkt en zo werd het de New Batavier.

Eigenlijk hebben we het op de steen heel sober gehouden. We hadden er van alles op kunnen zetten. Geliefde zoon, geliefde broer, geliefde vriend, enzovoort enzovoort. Maar waar stopt het, waar houdt het op? Hij was ook een goede collega, een mooie oom en altijd loyale vriend. En tja, ook Harm had zijn schaduwkanten. Alles bij elkaar, vele, vele stenen, zouden niet toereikend zijn om Harm zijn verhaal, zijn leven ook maar een beetje te kenmerken. Gelukkig heeft ieder zo zijn herinneringen, wij als familie, maar ook Iris zijn vriendin en zijn vele vrienden. Niet voor niets zijn we nu bezig om verhalen te verzamelen, om zo een mooi ‘gedenkboek’ over Harm te kunnen maken. En er zullen nog veel momenten zijn om samen herinneringen op te halen en te delen. Daarom niet minder dan alleen zijn naam en data op de grafsteen. De tekst uit Psalm 121 waarover ook Martijn Horsman op de begrafenisbijeenkomst heeft gesproken, komt er ook op te staan. Omdat het nog steeds tot troost is, waar zouden we het anders moeten zoeken? En iedereen die straks bewust of toevallig langs de plek loopt waar Harm is begraven kan dan niet om de tekst uit de Bergrede heen: “Zalig die treuren, want zij zullen vertroost worden”. Een prachtige waarheid die we niet vaak genoeg kunnen herhalen.
Wanneer het geheel geplaatst is zal ik zeker een mooi foto in deze serie blogs plaatsen.

Kyrie eleison