Categorie: sport

Oproep om te blijven

“Maar Ajax hield stand, op deze wonderlijke en ook melancholische trip, het feest dat nog maar een paar wedstrijden duurt alvorens het elftal uit elkaar zal vallen. Willem II in de bekerfinale, Spurs thuis, FC Utrecht en De Graafschap in de competitie. En dan, misschien, de apotheose, op 1 juni in Madrid. De finale van de Champions League. Tot dan tikt klokwerk Ajax door.” (Willem Vissers op 1 mei in de Volkskrant)

Het was weer genieten dinsdagavond, Ajax speelde deze keer in Londen. De vorige keer dat het een Europese wedstrijd speelde was op de avond dat we hier het huisconcert hadden; ‘Volk om een vreemd verhaal’. Toen de muzikanten hun spullen hadden gepakt, had buurman Aland al even stiekem op zijn telefoon gekeken wat de stand was, “1 -1!” Even later volgden we met een groepje buren ingespannen het laatste kwartier van Juventes – Ajax. Gevatte commentaren vlogen door de kamer, maar de ‘godenzonen’ trokken zich er niets van aan en wonnen met wonderschoon voetbal.
Na zo’n prachtige wedstrijd is het leuk om de commentaren in de dagbladen even door te snuffelen. Willem Vissers van de Volkskrant sla ik dan niet over, in prachtige bloemrijke taal weet hij de emoties van de wedstrijd weer boven te halen. Maar zoals ook andere voetbalcommentatoren, gaat ook Vissers er van uit dat het huidige elftal (er staan 30 spelers op de lijst trouwens, bron Wikipedia), zal bezwijken voor het ‘grote geld’. En het gekke is dat niemand daar ingewikkeld of moeilijk over doet. Nergens heb ik een paginagroot artikel gezien, of een voetbalprogramma op tv voorbij zien komen, waarin er voor gepleit wordt om de huidige spelers de komende jaren in Amsterdam te houden. Werkbare oplossingen om de ‘voetbalslavernij’ terug te dringen, ik kom ze nog niet tegen. De huidige ‘selectie’ bestaat uit 16 allochtonen en 14 autochtonen. De laatste zijn dus zelfs een minderheid. De 16 niet in Nederland geboren spelers, komen trouwens voor de helft niet uit Europa, het zijn gastarbeiders uit Kameroen, Marokko, Argentinië, Brazilië en Burkina Faso. Ook over dat gegeven hoor ik nauwelijks iemand klagen. Terwijl er in Amsterdam honderden jongens uit vooral Afrika rondzwerven zonder een officiële status, stromen bij deze gastarbeiders/voetbalslaven de miljoenen binnen en hoeven ze zich geen enkele zorgen te maken over hun status. De laatsten zijn dan wel begiftigd met een bijzonder voetbaltalent, maar vreemd blijft het naar mijn idee. De kenners en betweters zullen natuurlijk argumenteren dat het een kwestie van vraag en aanbod is, ieders persoonlijke keus toch? Wanneer Matthijs van Nieuwkerk niet genoeg betaald krijgt, is men bang dat hij vertrekt naar de ‘commerciëlen’ zegt het radiojournaal. Net alsof van Nieuwkerk dat zou willen. Die wil toch helemaal niet aan de slag bij RTL of SBS6? Hij heeft vast al een mooie auto, een leuk pandje aan de grachten voor de doordeweeks en een rustieke boerderij in de Achterhoek; genoeg is toch genoeg?
Naar mijn idee mogen er best een paar voetballers van buiten worden aangetrokken, maar beperk dat. Een quotum van vijf op de hele selectie? En per wedstrijd niet meer dan twee of drie ‘buitenlanders’ in de basis? Zouden we dat niet kunnen regelen voor alle Europese voetballanden? Een beetje eigenheid is zo gek toch niet? Dat zal ook een flink stuk oneerlijke concurrentie tussen de grotere clubs terugdringen. Gaat dat laatste niet lukken, dan zou het ook gewoon verboden kunnen worden. In een vertegenwoordigend team van een Nederlandse club, alleen spelers opstellen met een Nederlands paspoort. Kijk, dan is het ook niet meer interessant voor een Arabische sjeik, een Russische oliemiljonair of een Chinese ceo om in Europa een voetbalclub te kopen. Dan ontstaat er een veel eerlijker concurrentie tussen topclubs, opleiding en een goede training worden dan veel meer bepalend wie uiteindelijk de sterkste is. Waarom moet een voetballer van net twintig bij een Spaanse club zeventien en een half miljoen gaan verdienen? Een Zuid-Afrikaanse atlete moet medicijnen gaan slikken omdat haar lichaam toevallig teveel testosteron aanmaakt; ‘oneerlijke concurrentie’ bepalen machtige sport-bobo’s. Caster Semenya wordt hierdoor op een bizarre manier gediscrimineerd, maar het gebeurt wel en haar collega’s vertikken het bijna allemaal om te protesteren. Maar de strijd tussen Ajax en andere topclubs is wel degelijk een zaak van oneerlijk concurrentie en niet een gegeven waar niets aan te doen is. Het is toch gewoon oneerlijke concurrentie als een club in Spanje honderden miljoenen in kas heeft terwijl een club in België of Nederland het met een fractie daarvan moet doen?

Wanneer het niet lukt om genoemde regels aan te passen, zouden we natuurlijk ook gewoon een beroep op de huidige spelers kunnen doen om te blijven. Ze horen nu al bij een topclub, waarom zou je dan willen veranderen? Waarom zouden Matthijs, Dani, Jurgen, Donny en Noa, om maar wat namen te noemen, weg moeten en hun heil zoeken bij een miljoenenclub in Duitsland, Engeland of Spanje? Hoeveel van die vertrekkende voetballers zijn door de jaren heen niet verdwenen in de anonimiteit en heimwee; ondanks de bakken met geld die ze verdienden? Gewoon een boerderijtje kopen in de Achterhoek of een leuk grachtenpandje en de rest geef je weg aan een goed doel. Een ontspannen vakantie naar Manchester, Madrid of Liverpool kunen ze met hun Ajax-salaris toch makkelijk betalen?

voormalig stadion ‘de Meer’ aan de Middenweg

Toen Harm nog in een fietszitje voor op de fiets kon, fietste ik wel eens met hem langs de Middenweg. Op een dag was Ajax op het veld voor stadion “de Meer” aan het trainen onder leiding van Aad de Mos. Later konden we in ieder geval vertellen dat we Johan Cruijff nog hadden zien trainen, alhoewel Harm zich dat helaas niet kon herinneren, najaar 1983 denk ik. Niet veel later verdween Cruijff naar Feyenoord vanwege het geld, ook toen speelde dat al een rol. Verlosser Cruijff was sowieso in die tijd geen beste boekhouder en lang werd zijn gang naar Rotterdam als hoogverraad bestempeld. Waarom is het dan geen verraad als nu een speler vertrekt naar een concurrerende club? Helaas is de commercie en het grootverdienen te ver doorgeslagen en Amsterdamse supporters kunnen daar weinig aan doen, nou ja een boycot misschien?

Veiligheid

Mee door een gevoel van burgerplicht vulde ik nauwgezet de ‘burgerpeiling gemeente Diemen’ in. Vragen over veiligheid, leefbaarheid , dienstverlening en voorzieningen, ik heb ze allemaal eerlijk en naar beste geweten ingevuld. Wel raar trouwens dat de gemeente dit twee weken voor de gemeenteraadsverkiezingen vraagt. Maar ja, misschien gaat het nieuwe bestuur er iets mee doen… Al te vaak verdwijnen dit soort onderzoeken in een la. De gemeente maakt beleid, discussieert, maar komt er later niet meer op terug. Een tip voor de kiezer; stem op een partij die ook na de genomen beslissing regelmatig bij u als burger terugkomt! Maar terug naar de enquête, goed dat de gemeente zo iets doet. Voor de burger een nuttige tijdsbesteding, want je denkt gelijk na over van alles wat er jouw buurt gebeurt. Over veel zaken ben ik trouwens best heel positief. Diemen is een kleine gemeente met zo’n 30.000 inwoners en gelukkig zelfstandig ten opzichte van Amsterdam. De overheid is hier nog redelijk dichtbij en daarmee ook redelijk gemakkelijk aanspreekbaar. Ook hier heeft de ambtelijkheid wel een beetje toegeslagen, maar het kan veel erger. Diemen, zei een wethouder gisteren in het Parool: “Niemand wil er heen, niemand wil er weg!”  Zeker op het gebied van veiligheid heb ik het leven in Diemen, hoog gescoord!

Verbaasd stapte ik daarom gistermorgen de sportschool binnen. Waar je normaal gesproken even je pasje scant, was nu een hufterproof toegangshalletje gecreëerd. Geen normale toonbank, maar dik glas met een smalle gleuf. Met je pasje kom je nu terecht in een soort draaimolen, één persoon tegelijk. Het straalt een en al onvriendelijkheid en onveiligheid uit. De baliemedewerkster kon een en ander best toelichten. Voor alle sportscholen; uniforme uitstraling. En in andere vestigingen schijnt het echt schering en inslag te zijn dat kwaadwillende bezoekers het personeel nogal agressief te bejegenen. Ik vind het triest, ook al zegde de medewerkster toe de stalen draaimolen te gaan versieren met roze boa’s of kerstlichtjes. Het zou niet nodig moeten zijn en ons vredige Diemen wordt er toch iets minder vredig door.

een held stopt er mee

In Sheffield (Engeland) vinden deze weken de wereldkampioenschappen snooker plaats. Snooker is een van oorsprong typisch Engelse vorm van biljarten. Inmiddels is het dan wel overgewaaid naar China, maar dat is omdat Chinezen uiteindelijk overal de beste in willen zijn. In het Crucible Theeatre begonnen een paar weken geleden 32 snookerspelers aan hun wedstrijden. Wanneer je langere tijd hebt thuisgezeten is het volgen van dit soort wedstrijden heerlijk ontspannend. Je leert steeds beter hoe het spel in elkaar zit en weet op een gegeven moment zelfs, hoe je zelf zou moeten doen. Niet dat ik het ooit zelf heb gesnookerd trouwens. Een van de beste en ook sympathiekste  snookerspelers is al jaren Stephen Hendry (geb. 1969). Op zijn 16e werd hij al professioneel speler. Wanneer hij weer het BBC beeld vulde zat ik meestal ademloos toe te kijken. Nu hangt hij de keu in de wilgen en dat is toch het einde van een snooker-tijdperk. In totaal is hij zeven keer wereldkampioen geweest. Ook nu deed hij weer mee, maakte zelfs een break van 147, maar in de kwartfinale moest hij het afleggen tegen de jongere generatie. Natuurlijk zal de BBC hem nog regelmatig inhuren voor zijn onderkoelde commentaar. We hoeven ook geen medelijden met Stephen Hendry te hebben dat hij al zo vroeg met pensioen gaat. Zijn prijzengeld bedraagt volgens internet alleen al zo’n ruim 2 miljoen Engelse ponden. Daarnaast zal hij nog wel een veelvoud aan sponsorgeld binnenhalen.

Stephen Hendry aan tafel

Snooker is een sport die veel training vergt. Training van het spel, maar ook zeker ook training om de spanning aan te kunnen. Een officiële wedstrijd duurt uren en vergt ook nog eens een geweldig tactisch inzicht en ook een behoorlijke portie wiskunde. Stephen Hendry was een grootmeester van het spel. Hij zal gemist worden, maar gelukkig zijn ze aan de overkant van de Noordzee ook goed in het eren en levend houden van sporthelden!

tegen elk aannemelijk bod

Bijzonder blijft het dat snooker in Nederland niet echt van de grond is gekomen. Zelfs het biljarten is in ons land tegenwoordig geen echte sport meer lijkt het wel. Jaren geleden had je in sportprogramma’s op de radio nog wel verslagen van biljartwedstrijden. Wanneer de beroemde Belgische biljarter Raymond Ceulemans aan tafel kwam, zwegen de toeschouwers en mocht de radiopresentator alleen maar fluisteren. Wijlen Theo Koomen kon dat als de beste! Naar mijn idee is het biljarten een marginaal bestaan gaan leiden in Nederland. Zelfs een tafelbiljart raken we aan de straatstenen niet kwijt. Het is in zeer goede staat en weinig gebruikt. Compleet met ballen en telraam en ook biljartkeus! Voor elk aannemelijk bod op Marktplaats, maar helaas. Snooker speel je trouwens met veel meer ballen. Een witte speelbal, 6 kleuren (waaronder de zwarte) en 15 rode ballen. Er komt wel wat rekenwerk bij kijken, maar dat vormt tegelijkertijd de uitdaging. Als kijkspel is het zeer boeiend, alhoewel de Engelsen er ook flink op gokken. Gebeurde dat niet dan was het waarschijnlijk ook niet zo populair op de BBC.