Categorie: burnout

66 jaar en10 maanden….. AOW

Een rare datum is dat toch tegenwoordig. De dag dat je officieel met pensioen gaat. In het verleden was dat altijd 65. Een gedenkwaardig getal was dat, voor velen betekende dat een definitief einde van een werkzaam bestaan. Maar sinds de 65 is losgelaten, schuift de pensioendatum steeds verder op. Familie, vrienden, buren, collega’s of oud-collega’s staan er niet meer bij stil. En zeker wanneer je al een tijdje uit het aerbeidsproces bent, zijn het alleen nog de mailing van het ABP en SVB die er aan herinneren dat je pensioen aanstaande is. Deze maand is het voor mij zover. Waar het hiervoor soms nog lastig was om uit te leggen wat mijn dagelijkse bezigheden waren, kan ik nu met een gerust hart zeggen dat ik met pensioen ben. Ook bij een enquête was het soms best lastig om te kiezen, wat ben ik? Werkzoekend…, als je weet dat niemand nog geïnteresseerd is in een sollicitant van 63 of 64?
Het is goed zo en het sluit voor mij ook een periode af, van wel willen, maar niet meer kunnen. Daarnaast is het ook afscheid nemen. En dat laatste is soms lastig, soms heel gewoon en soms ook best prettig. Ooit kocht ik op vakantie Frankrijk een gemakkelijke schoudertas. Handig om je telefoon, autopieren en portemonnee op te bergen. Altijd bij de hand en vanwege de lange riem gemakkelijk mee te nemen. Door de jaren heen was het een voor mij een vertrouwd verlengstuk. Ooit heeft iemand op Gran Canaria mijn portefeuille er uit gepikt, maar het bleef een vertrouwd tasje. Door de jaren heen moest hij wel eens naar de reparateur, maar dat had ik er wel voor over. Inmiddels was hij wel totaal versleten en wat het leer betreft had mevrouw Suzie Fletcher van ‘The Repair Shop’ er een leuke klus aan gehad. Maar omdat er geen bergen emotionele waarde aan kleefden heb ik afscheid genomen en het in Frankrijk overgeleverd aan de vuilverwerking. In Aix-en-Provence vond ik een prachtig nieuw exemplaar, ruimte genoeg om geld en papieren op te bergen. Zo neem je dus met een beetje weemoed afscheid van een dierbaar gebruiksvoorwerp, zoals ook van de periode dat ik volop voor de klas stond, een school runde en mocht meewerken aan het tot stand komen van een prachtige Bijbelmetode voor het basisonderwijs.
Voor mij verandert er verder niet veel. De dagen vulden zich al als vanzelf. Met krant en boek en her en der secretariaatswerkzaamheden. Een klusje hier, een klusje daar en natuurlijk is er ook in de kerk altijd genoeg te doen. Ook nu de Oosterparkkerk gerenoveerd is, de Open Ochtenden zijn gebleven. Soms met een muzikale bijdrage, maar vaak alleen een lege kerk, waar een kaarsje kan worden gebrand, waar voorbijgangers stil kunnen zijn, mediteren, bidden… Vaak zijn er mooie gesprekken bij de koffie na het ochtengebed. Wanneer een ex-verslaafde een verslaafde uitlegt wat Christus in zijn leven heeft gedaaan, dan hoef je alleen maar te luisteren en in jezelf een woordeloos gebed naar boven te zenden. Een man komt binnen en heeft een hele serie Bijbelverklaringen in de aanbieding. De ‘vrijgemaakten’ kunnen er vast nog wel wat mee, die zijn nog niet vrijzinnig. Gratis af te halen. Zo zijn die ochtenden verrijkend en bemoedigend. Een rijke besteding van tijd en versterkend voor mijn ziel. AOW, geen probleem dus en het kunnen zeggen “ik ben met pensioen”, heeft best iets moois.

kijk niet om…

Steeds weer in dubio, je agenda weggooien of toch bewaren. Ik ben in ieder geval van de bewaarkant. Zo van, je weet maar nooit. Toch kan ik als het moet, wel opruimen en weggooien. Behalve boeken natuurlijk, die gooi je niet weg. Met terugblikken is het al net zo. Kijk je terug en overdenk je dat nog een keer, of denk je; kom op vooruit… Bloggen is trouwens steeds even over je schouder kijken. En aangezien ik blog, is het ook niet erg om 2011 nog een keer voorbij te laten gaan, toch?

Op de grens van het voorjaar las ik de biografie over Albert Einstein. Een intrigerende beschrijving van een bijzonder mens. Walter Isaacson heeft een voortreffelijk boek geleverd. Inmiddels heeft dezelfde Isaacson ook Steve Jobs zijn leven op een rij gezet, maar dat terzijde. Door de ARBO-arts was ik doorverwezen naar HSK, om een re-integratietraining voor mijn burn-out te gaan volgen. Elke keer wanneer ik het kantoorgebouw, waar HSK gevestigd is, passeerde ik in de hal de muurschildering met het hoofd van Einstein. Door het lezen van de biografie en de frequente bezoeken aan het Einstein-gebouw, werd Einstein een inspirator in overspannen tijden. ‘Mensen kun je vergelijken met fietsen. Alleen wanneer je er de vaart in houdt, blijven ze in evenwicht.’ (vrij naar Einstein)

De psycholoog bij HSK heeft heel wat aan moeten horen. Een stap in de goede richting, zo beloofde ik haar, zou in ieder geval zijn wanneer ik de vloer in de woonkamer af zou kunnen maken. In de zomer van 2009 hebben we enige meters laten aanbouwen bij onze woonkamer. Toen konden we onze vloer in de aanbouw niet door leggen, omdat de planken niet meer leverbaar waren. Zwepenboom-vloeren zijn niet meer leverbaar in Nederland. Omdat Co van der Horst één van de  toonzaalvloeren ging vervangen, kunnen wij nu alsnog genieten van een complete vloer. Zo komt onze nieuwe 4800 nog beter tot zijn recht. Met natuurlijk dank aan Wouter!

En toen opeens zaten we met z’n tweeën thuis. Coos werd geconfronteerd met darmkanker. De operatie lukte. Maar het laat wel littekens na. Aan de buitenkant natuurlijk, maar ook innerlijk. Kanker is dus niet zomaar weg. Ook in 2012 heeft het KWF weer veel fondsen nodig, dus we gaan zeker weer aanbellen bij buren en oud-buren. Onderzoek en voorlichting blijft immers noodzakelijk en kan veel  leed voorkomen.

Ooit las ik van Adrian Verbree het boek ECLIPS (een verslag van een burn-out). Je denkt, dat het jou nooit overkomen zal. Daarom werk je gewoon door, werk je gewoon door en werk je gewoon door…. En wanneer je niet werkt moet je weer opladen en opladen. En langzaam bouwt het zich op. Druk en nog veel meer druk. Gelukkig, denk je, heb je nog genoeg energie. Ook dit kan nog en ook dat kan nog. Ook dit probleem cancel ik en ook voor het volgende komt er wel weer een oplossing. Totdat het niet meer gaat, todat je over de rand geduwd wordt. Voor wie meer wil weten, lees het boek van Carien Karsten.

Gineke Zikken - fabriek in A'dam-Noord

Het jaar 2011 zal wel de geschiedenisboeken in gaan als het jaar van versobering en bezuinigingen. Blijft de euro wel bestaan? Kunnen we onze hypotheek over een aantal jaren nog betalen? Een van de sectoren die flink getroffen worden door rigoureuze bezuinigingen is de kunstsector. Een goed idee is dan ook om als particulier wel kunst te blijven kopen. Je fleurt je huis er mee op, je geniet er elke dag van. Een ander idee is om muziekhuizen en theaters te bezoeken wanneer je favoriete kunstenaar optreedt. Door illegaal te gaan downloaden speel je die ‘irritante’ staatssecretaris Zijlstra alleen maar in de kaart.

Doop Jip

Zijn er pillen voor burn-out? Kan mijn huisarts geen receptje voorschrijven? Is er dan niks wat helpt? Nee, er zijn geen pillen. En nee, ook de arts heeft niet een kant en klaar recept. Maar gelukkig zijn er wel dingen die helpen. Rust, ja, heel veel rust en leren echt niets te doen. Maar ook de mooie dingen wel blijven zien. Wel ook weer gaan genieten. Het zo nu en dan bezig zijn met Levend Water en het uitzien naar een kleinkind. Steeds weer de grenzen stellen en proberen er niet over heen te gaan. En de mooie belevenissen zorgen ook voor steeds weer een beetje beter worden.

Viktor Kossakovski maakte een prachtige documentaire over zijn zoontje van twee. Kossakowski is documentairemaker en wilde vastleggen hoe Svyato voor het eerst in de spiegel zou kijken. Op YouTube staat een korte samenvatting. Het leert je om ook zelf eens anders in de spiegel te kijken. Een paar weken geleden zag ik Svyato in de serie van Willem Jan Otten in de De Balie. Zo’n spiegelfilm is goed voor je burn-out. Trouwens een toespraak van Willem Jan Otten is ook heel inspirerend.

Ik ben weer begonnen met werken. Officieel heet dat re-integratie. Twee morgens in de week op ‘de Rank’ in Alkmaar. Alhoewel het niet naast de deur is, wel goed om te doen. In groep 7/8 was het bij de kerstmaaltijd uitermate gezellig. Bij de kleuters liep ik laatst binnen en vroeg de juf me of ik wilde uitleggen wat knielen betekent. Een meisje wilde het wel voordoen. Mijn vraag, na enige uitleg, was vervolgens: “Kan iemand zich nog kleiner maken voor God?” Al gauw lag een jongetje languit op de grond met zijn handen gevouwen. Blijkbaar is het verhaal goed overgekomen, want op een zondag erna zei een predikant: “Zulke meesters hebben we nu nodig!” Waarvan akte!

Kijk niet om… Natuurlijk kijken we vooruit! In 2012 ga ik verder lezen. In ieder geval in drie boeken, die ik nog niet uit heb. Van de neven Foer lees ik op dit moment ‘Het geheugenpaleis‘ en ‘Dieren eten‘. Allebei erg leuke boeken. En er ligt nog een derde Amerikaan om uit te lezen. Het boek van Tim Keller over gerechtigheid is confronterend. Zet aan het denken hoe je omgaat met de ander en met geld, hoe je weggeeft en deelt. Genoeg om over na te denken in 2012.

 

namaakgoden

Hoofdstuk 33 KNIEBOEK groep 2 - tekening Michel de Boer

De laatste weken heb ik mij beziggehouden met het boek van Tim Keller: ‘Namaakgoden’. Soms een heel hoofdstuk, soms een paar bladzijden. Erg boeiend vind ik dat Keller met overbekende verhalen uit de Bijbel zijn betoog zo helder maakt. Het verhaal over Jona en zijn reis naar Ninevé kwam opnieuw als een soort raket bij me binnen. Aangrijpend! Uiteidelijk kan ik niet anders dan het boek aanbevelen. Koop, lees en denk na. Tot slot enkele citaten uit het laatst hoofdstuk; ‘zoek en vervang uw afgoden’.

Afgoden aanvechten gaat niet zonder cultuurkritiek, en cultuurkritiek gaat niet zonder het opsporen en aanvechten van afgoden.

In onze tijd wordt vaak opgemerkt dat moderne christenen precies zo materialistisch zijn als iedereen in onze cultuur. Zou dat misschien komen doordat onze evangelieprediking, anders dan die van Paulus, niet de namaakgoden van onze tijd ontmaskert?

Je bestedingspatroon ontmaskert je afgod.

Als je je overwerkt, als je omkomt in koortsachtige activiteit, vraag je dan af: ‘Heb ik het gevoel dat ik dit moet hebben om compleet te zijn en betekenis te hebben?’ Wie zichzelf deze vragen stelt, wie zijn emoties als het ware met wortel en al uit de grond trekt, die zal vaak zien dat er afgoden aan bungelen.

Verheug je over Gods offerende, lijdende  liefde voor ons – zie je wat het hem heeft gekost om ons van de zonde te redden – dan leer je de zonde te haten om wat zij is. Je ziet wat de zonde God gekost heeft. Wat ons het meest overtuigt van Gods onvoorwaardelijke liefde (dat is: Jezus’ kostbare dood) is wat ons ook het meest overtuigt van het kwaad van de zonde.

Rijpe christenen zijn geen mensen die helemaal op de harde ondergrond zitten. Ik geloof (TK) niet dat dat mogelijk is in dit leven. Het zijn mensen die weten hoe je aan het boren blijft en er steeds dichterbij komt.

einstein  en de namaakgoden

Albert Einstein 1947

Beim Menschen ist es wie beim Velo. Nun wenn er fährt, kann er bequem die Balance halten. Albert Einstein aan zijn zoon Eduard, 5-2-1930

Vandaag heb ik de biografie van Einstein uitgelezen. Gedeeltelijk heeft dat  te maken met het feit dat ik thuis zit. Maar het was ook een intrigerende biografie en zeer boeiend geschreven. En… deze week is het boekenweek, die deze keer de biografieën min of meer centraal heeft staan. Het bijzondere van een goede biografie vind ik altijd dat je op een gegeven moment de man of vrouw waar het over gaat, een beetje leert kennen. Ondanks het lijvige karakter van de biografie over Einstein, is het boek zeer aan te bevelen. (Nog in de aanbieding!) Betreurenswaardig is dat sommigen op voorhand al terugschrikken als een boek meer dan honderd pagina’s heeft, maar dat terzijde. Deze biografie zet Einstein goed neer in zijn tijd. Het vertelt heel goed, verweven met de persoonlijke geschiedenis van Einstein de periode rond Wereldoorlog I en de ontwikkeling van Europa en Duitsland in het bijzonder. Einsteins constante strijd tegen het fascisme en het nationaal-socialisme is bewonderenswaardig. Die strijd begon al ver voor Wereldoorlog II. Isaacson trekt mooi de lijn van het non-conformistische denken van Einstein op wetenschappelijk gebied naar het non-conformisme van Einstein op filosofisch en ook politiek terrein. Ook komt goed uit de verf dat Einstein wanneer hij in 1933 in Amerika terecht komt zich daar zeer thuis gaat voelen. Hij is wat dat betreft een voorbeeld Amerikaan te noemen. Einstein bleef ook in de VS vrijheid bepleiten voor andersdenkenden en de gediscrimineerde negerbevolking. Zijn verhouding met religie komt in deze levensbeschrijving ruim aan de orde. Mythevorming rond de persoon Einstein wordt stap voor stap ontleed en waar nodig naar het rijk der fabelen verwezen.

Zeker bij de laatste hoofdstukken heb ik ontdekt dat ook Albert Einstein zich fors afzette tegen namaakgoden. Daarmee verklaar ik hem niet tot volgeling van Tim Keller of Keller tot volgeling van Einstein. Maar er zijn veel parallellen. Keller wijst in zijn boek genadeloos de zwakten van het huidige individualisme en kapitalisme aan. Daarin is hij groot medestander van Einstein!

P.S. Volgende biografie gaat over John Adams (ook in de ramsj)

veertig dagen tijd

Rev. Tim Keller

Op allerlei manieren worden we er aan herinnerd dat het vandaag Aswoensdag is. Carnaval is voorbij en de veertigdagentijd breekt aan. Nu is Aswoensdag een nogal  rooms begrip, geloof ik. Maar in de protestantse kerken is het vandaag biddag voor gewas en arbeid! Soms komen mooie dingen dus opeens samen. Maar goed, de 40-dagentijd. Het is ook simpel 40 dagen tijd. Ikzelf vind het lastig om dan allerlei toestanden met vasten te gaan doen. Voor mijzelf heb ik daarom besloten om elke dag een hoofdstuk uit een “passend” boek te lezen. Beetje raar gezegd, maar toch. Omdat ik gisteren een intrigerend berichtje over Tim Keller zag staan op het wereldwijde net, heb ik zijn boek ‘Namaakgoden’ uit de kast gepakt. Tim Keller is de bekende  predikant van de Redeemer Presbyterian Church in New York. Hij schreef een aantal zeer boeiende boeken, die gelukkig ook in het Nederlands zijn verschijnen. Het boek “In alle redelijkheid”  heeft inmiddels al vele drukken achter zich. En ook het boek over de gelijkenis van de “verloren zoon” is zeer lezenswaardig. De komende dagen zal ik me er toe zetten om elke dag een hoofdstuk uit “Namaakgoden” te lezen. Wat er daarna volgt weet ik nog niet. Helaas is zijn nieuwste boek nog niet vertaald. Maar je kunt hem er wel over horen spreken. Even schakelen met MSNBC. Een boeiend interview in een soort “Goedemorgen Met” programma. Wanneer je het ziet, verlang je er naar dat er een Nederlandse apologeet opstaat en ook in ochtendprogramma’s optreed en daar een sterke Bijbelse boodschap laat horen. Een soort theologische Arie Boomsma zeg maar.

Kunduz; wel of geen missionarissen

Als je toch thuis bent, zoals in mijn geval, moet je afleiding hebben. Staat zelfs in het boek over burn-out, denk ik. Ik heb daarom in december het laatste boek van Joris Luyendijk gelezen. Ik ben een fan van Joris. Dat komt vanwege een zeer triviale reden, mijn vrouw heeft ooit in gezin Luyendijk gekraamd. Kwam ze thuis met een een gesigneerd exemplaar van: ‘Een tipje van de sluier’.

Deze week zorgde het digitale kanaal POLITIEK 24 voor afleiding. Elk openbaar debat in de Tweede Kamer wordt uitgezonden. Afgelopen maandag bijvoorbeeld de hoorzittingen over wel of geen politiemissie. Afghaanse hoogwaardigheidsbekleders, maar ook NAVO militairen vergezeld van Duitse collega’s mochten hun zegje doen. Een indrukwekkend spektakel. Je ziet je verhaal van Joris Luyendijk gewoon letterlijk op je scherm voltrekken. Het dealen, handelen, schuiven, praten in je eigen straatje… En op sommige momenten voel je gewoon dat verschillende politici gaan draaien. Via de ND-enquête had ik al laten horen dat ik als CU stemmer echt niet voor uitzending ben. Het toneelstuk van afgelopen week heeft mijn mening alleen maar bevestigd. En verbazingwekkend om te zien dat de sprekers die gewoon zeggen waar het op staat in de commissievergadering (bv. van de PVV en de PvdD) zo slecht gehoord worden. Oké, ze zeggen het soms wat grof en rauw, maar ze spreken met kennis van zaken, luisteren en lezen goed en weten verbanden te leggen. Het verbaasde mij ook dat ze inhoudelijk nauwelijks tegenspraak kregen. Vandaag neemt de Tweede Kamer een beslissing en dan kan de regering zijn gang gaan. Inmiddels schijnt ook Groen Links om te zijn. Een trieste kwestie, want naar mijn idee worden de Afghanen hier niet echt mee geholpen. In het afsluitende debat, waarvan maar enkele stukjes in Den Haag kwamen, deed Wilders het zeer slecht overigens.

Voor wie meer wil weten over Joris Luyendijk, bekijk zijn verhaal op de site van de GUARDIAN.

Burn-out en de relativiteitstheorie

De man zit thuis met behoorlijke vermoeidheidsklachten. Wanneer hij teveel bezig is met zijn werk of  zich druk maakt, krijgt hij last van hoofdpijn. De man gaat naar de huisarts die dezelfde naam heeft als de beroemde arts uit Lambarene. De huisarts vertelt de man, dat zijn klachten duiden op burn-out. Bij een vervolgbezoek wijst de huisarts de man op een boek over burn-out; jij leest immers graag. “Je kunt dan beter voor jezelf inschatten in welke fase je zit.”  Helaas staat het burn-out boek niet op de plank bij de huisarts. Enig googelen levert zowel de goede titel als de schrijfster op. Bij de grootste boekhandel in Amsterdam heeft de man het boek zo in handen. Enig bladeren levert al snel weer hoofdpijn op. De man struint daarom maar verder op de afdeling ramsj. Ongelooflijk hoe veel prachtige boeken daar in mooie stapels liggen. De man vindt tussen alle aanbiedingen de biografie over Albert Einstein.  De man bedenkt dat relativeren altijd een van zijn sterke kanten is geweest.  Wie weet kan hij nog wat opsteken van dit boek over de man die bekend is geworden met E=mc² en de relativiteitstheorie. Thuis gekomen gaat de man lezen en ontdekt dat het een zeer geroemde en ook een zeer goed leesbare biografie is. Ondanks zijn burn-out leert hij veel over deze zeer bijzondere man, zijn leven en vooral zijn manier van denken.   Alleen al in de inleiding komt de man een drietal uitspraken tegen die tot nadenken stemmen.

  • ” In de geschiedenislessen moet uitgebreid aandacht worden besteed aan diegenen die met hun onafhankelijke karakter en autonome beoordelingsvermogen de mensheid een gunst hebben bewezen.”
  • “Kritische opmerkingen van leerlingen moeten vriendschappelijk worden opgevat.”
  • En tot slot: “Verbeeldingskracht is belangrijker dan kennis.”

De man wordt door de bedrijfsarts doorgestuurd naar een firma waar alleen maar psychologen werken. Het gebouw is genoemd naar Einstein. De hal van het gebouw is behangen met de foto van de bijzondere Nobelprijswinnaar en een aantal onbegrijpelijke wiskundige formules. Op de vierde verdieping zit de man al snel lijsten in te vullen die erg lijken op de lijsten, die hij ooit invulde over leerlingen die moesten worden doorverwezen. De psycholoog in het Einstein-gebouw stelt een dag later ook vast dat de man burn-out is. Of zeg je; een burn-out heeft?

Ter aanbeveling; in de ramsj: € 12,50

PS Op pagina 285 staat uitgelegd dat Einstein zelf niets moest hebben van de koppeling tussen relativiteitstheorie en relativisme. Ik wil me zelf trouwens ook geen relativist noemen. (Einstein noemde zijn theorie liever ’theorie van de onveranderlijkheid’.)