Wie was Harm? | In memoriam Harm 1982 – 2016 (13)

Een neef belde, meeleven van een kant waar je het niet zomaar van verwacht. Maar wel heel mooi! Drieëndertig minuten bleek achteraf en toen moest ik het nog afkappen ook. We gaan een afspraak maken en kunnen dan een dag lang bijpraten en als eerste begin moet dat wel lukken, denk  ik. Wie was Harm?, vroeg neef naamgenoot. Harm was in ieder geval een heel creatieve gast, met oog voor bijzondere dingen. Niet voor niets dat hij slapende forensen fotografeerde. Nog maar een paar maanden had hij een nieuw fototoestel, een Ricoh-GR. Helaas is hij flink beschadigd door de klap die Harm gemaakt heeft. Tegenover een collega had hij eindeloos lopen zeiken, dat hij dit model Ricoh zo goedkoop mogelijk wilde kopen op eBay. Toen dat uiteindelijk gelukt was, toch echt een paar tientjes goedkoper dan in de winkel, bleek het een model van vorig jaar te zijn. Moest hij alsnog naar de winkel. Dat was dus typisch Harm, aan te vullen met tig voorbeelden. Op de geheugenkaart staan zijn laatste foto’s. Prachtig om te zien hoe hij er mee aan het experimenteren was. In de de trein, op zijn werk en heel veel plekken in Amsterdam. En ook heel veel terrassen met Iris. En, typisch Harm, heel veel gekke dingen. Voorbijgangers, ouwe troep bij een kunstenaarskolonie in België en vreemde bordjes op een muur of aan een paal… Hij zag het gewoon. Hij zal het wel geërfd hebben denk ik dan. Ik vind dat ook leuk, rare dingen op vakantie, vreemde mensen of een bordje met een zin waar je uren over kunt mediteren. Harm kon dat ook en zag in de meest vreemde dingen weer iets bijzonders. Neef Hans kon toen wel beamen, dat Harm een echte Wimmenhove moet zijn geweest.

Gisteren zijn we in de Jordaan ter kerke gegaan. Stroom vergadert daar tegenwoordig in het gebouw van de Vereniging tot Heil des Volks in de Willemsstraat. Het was goed voorganger Martijn weer te horen. Hij sloot een serie preken af over de Geloofsbelijdenis van Nicea. De laatste overdenking behandelde de vraag wat geloven nu eigenlijk is. Mooi om daar over door te denken, ook na alles wat achter ons ligt in de afgelopen weken. Gelukkig eindigde Martijn met de vraag hoe je je dit geloof nu eigen kunt maken. Voor de geïnteresseerde lezer geef ik het hierbij maar door;
1. Het geloof = mystiek;  vertrouwen vinden is onnavolgbaar, een geschenk wat je gewoon krijgt, je kunt het niet afdwingen.
2. Geloven doe je samen. Het is een eigenschap van een groep mensen die het geloof samen overeind houden, je kunt het niet alleen. WIJ geloven, zegt de belijdenis dan ook. Kerk zijn gaat vooraf aan geloven, het wordt daardoor dan ook mijn familie.
3. Geloven kun je leren! Eerst vind je het misschien onzinnig, maar het begint steeds logischer te worden is de ervaring van mensen die eerst niet geloofden. “Ik verzette me, maar ik heb het opgegeven. Gewoon door er aan te beginnen, stap voor stap.” Je kunt jezelf niet naar het geloof toe denken… Geloven; oefenen in loslaten en vertrouwen dat het goed komt. Je moet jezelf naar het geloof toezingen, elke week weer!

Maakt het dit gemakkelijker? Hmmm, wel begrijpelijker. Ondanks al onze vraagtekens, twijfel en boosheid, doet het er wel toe. Een voormalige buurvrouw vanmiddag: “Daar sta je dan met je geloof hè…” Tja, een waarheid waar je niet omheen kunt, alle mitsen en maren blijven, maar God is er ook!

Kyrie eleison