Dwaze dagen… | In memoriam Harm 1982 – 2016 (15)
Tja, en toen moest er feest gevierd worden. Een kroonjaar, dat maak je maar eens in de tien jaar mee. Al weken voor het ongeluk, waarbij Harm omkwam, hadden we wat dingen geregeld. Uitnodigingen via de mail en gekeken of we met de kinderen iets leuks konden gaan doen. Uit eten zou een goed idee zijn, maar nog beter leek het een thuiskok te regelen. Door alle hectiek hebben we mevrouw ‘Uitgekookt’ zelf het menu maar vast laten stellen. Een driegangen diner thuis, geweldig! Natuurlijk was het dubbel en had ik er eigenlijk nog een lege stoel bij willen zetten, om letterlijk te beseffen dat er een gat geslagen is in ons gezin. Opnieuw herinneringen ophalen, lachen en huilen. Bij de koffie met z’n allen op de bank, terwijl de kleinkinderen boven al lekker liggen te slapen. Langzaam trekken de beelden van Femmies trouwerij, afgelopen augustus, voorbij. Een mooi compleet gezin, Harm trots met Iris, gein schoppend met neef en nicht en sigaarrokend met bruidegom en vaders. Waarom is het opeens zo abrupt voorbij en kan hij niet zelf meekijken en er hartelijk om grinniken? Stoer kwam hij ’s morgens aanrijden met een overjarige gele Saab om ook een steentje bij te dragen aan het vintage thema. Zou hij nu glimlachend toekijken vanuit de hemel en bedenken dat het daar uiteindelijk nog veel mooier is dan alle bruiloften hier bij elkaar?
Gisteren een huis vol met familie en vrienden. Heerlijk om elkaar weer te ontmoeten, te knuffelen en ervaringen te delen. Gelukkig was de verloren gewaande kaas en worst nu wel bezorgd met de welgemeende excuses. En ook de hartige taarten van Miesje (thuis afgehaald.nl) vielen in de smaak. Samen met bier van Kleiburg, een heerlijk witte Ventoux-wijn en een mooie rode uit de Pfalz steeg de feestvreugde tot gepaste hoogte. Ook nu weer momenten die je niet had willen missen, maar tegelijk met zoveel gemengde gevoelens. Kun je eigenlijk wel feestvieren als je kind een paar weken geleden is verongelukt en begraven?
Dominee Vellinga uit Hasselt zei vanmorgen in de Oosterparkkerk, naar aanleiding van het verhaal over Job, dat God ons als het ware een totaalpakket ‘leven’ geeft. In dat leven zitten mooie, leuke, prachtige, maar ook de droevige dingen. Het vieren van het leven hoort daar zeker bij en mag ook gewoon. Maar je hebt het leven ook te dragen zoals het zich voordoet. Dat laatste is niet altijd even simpel en heel gemakkelijk, dat kan ik u verzekeren.
Kyrie eleison