Categorie: school

Op Koninginnedag voel ik me écht Nederlander

“Oranje zonnestralen breken zich langs de wolken op 30 april. Samen met een van de kinderen nestel ik  me op de bank om te zien hoe hartverwarmend Hare Majesteit in helikopter of blauwe bus, het volk op zoekt. Rond twaalven, wanneer vrouwlief met een van de andere kinderen bepakt en bezakt terugkeert van de vrijmarkt, fietsen we oranje gekeurd naar het buurtfeest op de Hogeweg in de Watergraafsmeer. Een stoomtreintje, poffertjes, de draaimolen, het Weespertrekvaartkoor en de buitenissig uitgedoste feestvierders; dit is echt Oranjefeest. Wanneer ’s avonds het vuurwerk de hemel verlicht, weet je het zeker; ik ben écht Nederlander.”

Sachsen-Anhalt, 25 april 2012: de Koningin, de Bondspresident van Duitsland Joachim Gauck, zijn partner Daniela Schadt en de kunstenaars bij paleis Oranienbaum voor de opening van de tentoonstelling Dutch Design

Het stukje hierboven was voor de EO-VISIE. Ik kreeg een mailtje van één van de redacteuren om in enkele zinnen mijn ‘Nederlandergevoel’ onder woorden te brengen. Helaas moest het wel een beetje kort. De meeste lezers zullen hopelijk begrijpen dat mijn ‘Nederlandergevoel’ niet ophoudt bij Koninginnedag.  Ik heb het ook als we op vakantie zijn in Frankrijk, en ik me schaam voor het optreden van medelanders in een drukke Franse winkelstraat. (Op dat moment ben ik natuurlijk zelf daar even boven verheven.) Ik heb dat gevoel trouwens ook als ik de stad uit fiets en opeens tussen het groen van weilanden geniet van weidevolgels en prachtige vergezichten met her en der roodbont vee. Maar gelukkig heb ik het gevoel ook wanneer ik over de grachten fiets en regelmatig bijna aanrijdingen met allerlei buitenlands gepeupel kan voorkomen. En ik voelde me ook echt Nederlander toen we op ‘Veerkracht’ op een zaterdagmiddag met alle ouders een multicultureel feest vierden. Ouders uit bijna alle windstreken van onze aardbol hadden eten meegenomen en sommigen hadden zich gekleed met traditionele kledij uit hun cultuur. Ook dat is Nederland; openstaan voor de ander!

In memoriam Rients Wietsma 1935 – 2012

Dinsdag 27 maart overleed in Putten meester Rients Wietsma. Van 1970 tot en met 1995 was meester Wietsma de directeur van de dr. M.B. van ’t Veerschool. (Dit is de oude naam van Veerkracht.) Hij heeft dus 25 jaar aan het roer van onze school gestaan. Toen ik in 1978 kwam werken in Amsterdam was hij het ‘hoofd der school’. Hij gaf gewoon les in klas 6, zoals groep 8 toen genoemd werd. Soms gaf zijn vrouw les en had hij tijd om wat administratie te regelen en vertegenwoordigers te ontvangen. De school was toen nog een eenmansbedrijf zou je kunnen zeggen. In het oude 19e eeuwse gebouw tegenover voormalig station Sloterdijk kwamen leerlingen uit de wijde omtrek gereformeerd onderwijs volgen. Uit Haarlem, Zaanstad, Hoofddorp, maar ook uit IJmuiden en Beverwijk en natuurlijk uit heel Amsterdam kwamen de leerlingen naar de Molenwerf. Meester Wietsma was in 1970 in Amsterdam komen werken. Na allerlei kerkelijke perikelen had men het hoofd der school van de GBS in Schildwolde gevraagd naar Amsterdam te komen. Voor hem en zijn gezin een geweldig grote stap natuurlijk, maar het voelde als een roeping, gaf hij later aan. Op onze school heeft meester Wietsma echt de grote onderwijsontwikkelingen meegemaakt en vorm gegeven. Terwijl hij toch eigenlijk het lesgeven het leukste vond, gingen allerlei andere zaken steeds meer de aandacht vragen. Omdat begin jaren 80 van de vorige eeuw, het oude gebouw bijna instortte, moest er een nieuwe locatie gevonden worden. Toen dat eenmaal gevonden was aan de Slotermeerlaan moest er verhuisd worden. Al vrij snel na de verhuizing moesten verbouwingsplannen gemaakt worden. De school werd uitgebreid met een kleuterafdeling en dat bracht heel wat geregel met zich mee. Halverwege de jaren 80 werd het hele gebouw gerenoveerd en ook daarin dacht meester Wietsma, zelf een verdienstelijk klusser, volop in mee. Op het hoogtepunt telde de school toen zo’n 250 leerlingen. Eind jaren 80 volgde de afsplitsing van de gereformeerde school in Velserbroek. Meester Wietsma was een meester van orde en regelmaat. Onder de huidige oudergroep zullen een aantal zich dat ook herinneren. Nooit het werk van leerlingen on-nagekeken teruggegeven bijvoorbeeld. Met ook altijd een cijfer voor het schrijven daarbij, naast een cijfer voor rekenen of taal.  Meester Wietsma was een meester die vond dat leerlingen voorop stonden. Ook voor ouders had hij altijd een open oor. Het belangrijkste voor hem bleef toch de gereformeerde identiteit van het onderwijs. Hij wilde de leerlingen wat dat betreft zoveel mogelijk bagage voor de toekomst meegeven. Huiswerk voor Bijbelse geschiedenis was dan ook heel gewoon. Hij zorgde ervoor dat we allemaal huiswerklessen maakten en met stencilschrijver en stencilmachine kon je elke leerling zijn blaadjes meegeven. Toen computers hun intrede deden, liep hij voorop en volgden we met het hele team een computer cursus op de MAVO in Bloemendaal. In meester Wietsma gedenken we een schoolmeester met liefde voor de Heer en zijn kerk. Toen hij met een koninklijke onderscheiding in 1995 afscheid nam, vertrok hij kort daarna met zijn vrouw naar Putten. Daar heeft hij zich nog uitgebreid bezig kunnen houden met zijn hobby schilderen (aquarelleren). Boven aan het overlijdensbericht stonden uit Hebreeën 13 de volgende woorden: “Want wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomstige.” Dat was ook wat hij in het leidinggeven zijn team en leerlingen meegaf.

kijk niet om…

Steeds weer in dubio, je agenda weggooien of toch bewaren. Ik ben in ieder geval van de bewaarkant. Zo van, je weet maar nooit. Toch kan ik als het moet, wel opruimen en weggooien. Behalve boeken natuurlijk, die gooi je niet weg. Met terugblikken is het al net zo. Kijk je terug en overdenk je dat nog een keer, of denk je; kom op vooruit… Bloggen is trouwens steeds even over je schouder kijken. En aangezien ik blog, is het ook niet erg om 2011 nog een keer voorbij te laten gaan, toch?

Op de grens van het voorjaar las ik de biografie over Albert Einstein. Een intrigerende beschrijving van een bijzonder mens. Walter Isaacson heeft een voortreffelijk boek geleverd. Inmiddels heeft dezelfde Isaacson ook Steve Jobs zijn leven op een rij gezet, maar dat terzijde. Door de ARBO-arts was ik doorverwezen naar HSK, om een re-integratietraining voor mijn burn-out te gaan volgen. Elke keer wanneer ik het kantoorgebouw, waar HSK gevestigd is, passeerde ik in de hal de muurschildering met het hoofd van Einstein. Door het lezen van de biografie en de frequente bezoeken aan het Einstein-gebouw, werd Einstein een inspirator in overspannen tijden. ‘Mensen kun je vergelijken met fietsen. Alleen wanneer je er de vaart in houdt, blijven ze in evenwicht.’ (vrij naar Einstein)

De psycholoog bij HSK heeft heel wat aan moeten horen. Een stap in de goede richting, zo beloofde ik haar, zou in ieder geval zijn wanneer ik de vloer in de woonkamer af zou kunnen maken. In de zomer van 2009 hebben we enige meters laten aanbouwen bij onze woonkamer. Toen konden we onze vloer in de aanbouw niet door leggen, omdat de planken niet meer leverbaar waren. Zwepenboom-vloeren zijn niet meer leverbaar in Nederland. Omdat Co van der Horst één van de  toonzaalvloeren ging vervangen, kunnen wij nu alsnog genieten van een complete vloer. Zo komt onze nieuwe 4800 nog beter tot zijn recht. Met natuurlijk dank aan Wouter!

En toen opeens zaten we met z’n tweeën thuis. Coos werd geconfronteerd met darmkanker. De operatie lukte. Maar het laat wel littekens na. Aan de buitenkant natuurlijk, maar ook innerlijk. Kanker is dus niet zomaar weg. Ook in 2012 heeft het KWF weer veel fondsen nodig, dus we gaan zeker weer aanbellen bij buren en oud-buren. Onderzoek en voorlichting blijft immers noodzakelijk en kan veel  leed voorkomen.

Ooit las ik van Adrian Verbree het boek ECLIPS (een verslag van een burn-out). Je denkt, dat het jou nooit overkomen zal. Daarom werk je gewoon door, werk je gewoon door en werk je gewoon door…. En wanneer je niet werkt moet je weer opladen en opladen. En langzaam bouwt het zich op. Druk en nog veel meer druk. Gelukkig, denk je, heb je nog genoeg energie. Ook dit kan nog en ook dat kan nog. Ook dit probleem cancel ik en ook voor het volgende komt er wel weer een oplossing. Totdat het niet meer gaat, todat je over de rand geduwd wordt. Voor wie meer wil weten, lees het boek van Carien Karsten.

Gineke Zikken - fabriek in A'dam-Noord

Het jaar 2011 zal wel de geschiedenisboeken in gaan als het jaar van versobering en bezuinigingen. Blijft de euro wel bestaan? Kunnen we onze hypotheek over een aantal jaren nog betalen? Een van de sectoren die flink getroffen worden door rigoureuze bezuinigingen is de kunstsector. Een goed idee is dan ook om als particulier wel kunst te blijven kopen. Je fleurt je huis er mee op, je geniet er elke dag van. Een ander idee is om muziekhuizen en theaters te bezoeken wanneer je favoriete kunstenaar optreedt. Door illegaal te gaan downloaden speel je die ‘irritante’ staatssecretaris Zijlstra alleen maar in de kaart.

Doop Jip

Zijn er pillen voor burn-out? Kan mijn huisarts geen receptje voorschrijven? Is er dan niks wat helpt? Nee, er zijn geen pillen. En nee, ook de arts heeft niet een kant en klaar recept. Maar gelukkig zijn er wel dingen die helpen. Rust, ja, heel veel rust en leren echt niets te doen. Maar ook de mooie dingen wel blijven zien. Wel ook weer gaan genieten. Het zo nu en dan bezig zijn met Levend Water en het uitzien naar een kleinkind. Steeds weer de grenzen stellen en proberen er niet over heen te gaan. En de mooie belevenissen zorgen ook voor steeds weer een beetje beter worden.

Viktor Kossakovski maakte een prachtige documentaire over zijn zoontje van twee. Kossakowski is documentairemaker en wilde vastleggen hoe Svyato voor het eerst in de spiegel zou kijken. Op YouTube staat een korte samenvatting. Het leert je om ook zelf eens anders in de spiegel te kijken. Een paar weken geleden zag ik Svyato in de serie van Willem Jan Otten in de De Balie. Zo’n spiegelfilm is goed voor je burn-out. Trouwens een toespraak van Willem Jan Otten is ook heel inspirerend.

Ik ben weer begonnen met werken. Officieel heet dat re-integratie. Twee morgens in de week op ‘de Rank’ in Alkmaar. Alhoewel het niet naast de deur is, wel goed om te doen. In groep 7/8 was het bij de kerstmaaltijd uitermate gezellig. Bij de kleuters liep ik laatst binnen en vroeg de juf me of ik wilde uitleggen wat knielen betekent. Een meisje wilde het wel voordoen. Mijn vraag, na enige uitleg, was vervolgens: “Kan iemand zich nog kleiner maken voor God?” Al gauw lag een jongetje languit op de grond met zijn handen gevouwen. Blijkbaar is het verhaal goed overgekomen, want op een zondag erna zei een predikant: “Zulke meesters hebben we nu nodig!” Waarvan akte!

Kijk niet om… Natuurlijk kijken we vooruit! In 2012 ga ik verder lezen. In ieder geval in drie boeken, die ik nog niet uit heb. Van de neven Foer lees ik op dit moment ‘Het geheugenpaleis‘ en ‘Dieren eten‘. Allebei erg leuke boeken. En er ligt nog een derde Amerikaan om uit te lezen. Het boek van Tim Keller over gerechtigheid is confronterend. Zet aan het denken hoe je omgaat met de ander en met geld, hoe je weggeeft en deelt. Genoeg om over na te denken in 2012.

 

Bijbelmethode na acht jaar klaar

Vandaag heeft het Nederlands Dagblad een keurig artikel gepubliceerd over het voltooien van de Bijbelmethode Levend Water. Het is natuurlijk altijd even afwachten wat de betreffende journalist er van maakt, maar dit verdient een compliment. En gelukkig zijn journalisten er niet alleen maar op uit om nieuws te verdraaien.

Nu is het ook echt een een mijlpaal. Het was onvergetelijk om sinds maart 2004 (om precies te zijn: 10 maart) met een aantal collega’s te bouwen aan iets compleet nieuws. Onder leiding van Gert Gelderblom en samen met Henry Koopman en Vrouwke Klapwijk zijn we toen aan de slag gegaan. Vooral het eerste begin was pionieren. Ik kan me nog herinneren dat we met grote vellen een overzicht hebben gemaakt voor een eerste opzet. Daarnaast sleepten we ook ons eigen achtergrondmateriaal mee. De GPC-verhalenlijst was een hele belangrijke, maar bijvoorbeeld ook de boeken van van Bruggen (CNT). Het werden al met al inspirerende woensdagen in Vathorst. In de pauze verkenden we regelmatig de bouw van deze Amersfoortse nieuwbouwwijk, om daarna weer verder te bouwen aan de methode voor bijbelonderwijs. Wat waren we trots toen het eerste deel, voer groep 8, verscheen. Een prachtig leerlingenboek met daarbij een werkboek. Vooral de laatste was een kunststuk. Een handig en ook goedkoop werkboek om leerlingen zelf mee aan het werk te laten gaan. Om ook thuis met ouders in te vullen en om er over de vertelde verhalen door te praten. Deel 7, 6 en 5 werden vervolgens met veel inzet in de markt gezet. De auteurs stopten er vaak al hun vrije tijd in. Een dag in de week was in de meeste gevallen veel te weinig. Maar met de overtuiging dat we het ergens voor deden kwamen we er iedere keer weer. Soms schoven deadlines op, maar het is iets om onze goede God dankbaar voor te zijn dat het hele project nu afgerond is. Het was tot eer van God en met Zijn hulp. Toen deel 8 t/m 5 klaar waren heeft de stuurgroep Levend Water onder leiding van Jan Overweg (zijn naam zij met ere genoemd) het voor elkaar gekregen dat er een doorstart kon worden gemaakt voor de onderbouw van de basisschool. Opnieuw kon ik aan de slag. Nu niet als auteur, maar als projectleider. Voortvarend is er gewerkt en gebrainstormd en veel nagedacht. Voor groep 3, 2 en 1 kwamen er zodoende prachtige ‘knieboeken’ op de markt. Op mijn weblog heb ik de laatste maanden al eens prachtige voorbeelden laten zien. Nu is het helemaal aan het werkveld om goed bijbels onderwijs te geven. De verhalen vertellen uit het Boek staat daarin voorop. De handleidingen van Levend Water geeft daarvoor veel tips en achtergronden. Toch zal de leerkracht het zelf moeten doen. Hij (en ook zij natuurlijk) moet op een rustig moment de Bijbel openslaan, het verhaal lezen en op zich in laten werken. Hij/zij zal (en daar kan de methode weer bij helpen) moeten bedenken wat hij/zij zijn leerlingen wil meegeven.

Voor de niet lezers van het ND, hierna de tekst van het artikel;

Bijbelmethode basisonderwijs na acht jaar klaar Met een ‘knieboek’ voor kleuters van groep 1, is deze week de gereformeerde Bijbelmethode Levend Water afgerond. Projectleider Roel Wimmenhove hoopt dat ook andere Bijbelgetrouwe scholen de acht lesboeken ontdekken.

Diemen Acht jaar is er aan gewerkt en de gereformeerde scholen hebben er gezamenlijk ruim 600.000 euro in geïnvesteerd: de Bijbelmethode Levend Water. Vijf mensen uit het werkveld waren er elk minstens één dag in de week voor vrijgesteld. Vier jaar geleden verschenen de delen voor de groepen vijf tot en met acht, deze week het achtste en laatste deel, een lesboek voor de kleuters van groep een.   ‘We zijn dus eigenlijk omgekeerd begonnen’, zegt projectleider Roel Wimmenhove uit Diemen en een van de auteurs. ‘Dat kwam omdat bij groep 8 de behoefte aan adequaat achtergrondmateriaal bij de Bijbelverhalen het grootst was. Voor die groep hadden we niets waarmee we de kinderen aan het nadenken konden zetten.’

hoofd en hart Levend Water is de opvolger van de methode Naam en Feit. De nieuwe methode beoogt volgens Wimmenhove niet een verschuiving van het hoofd (kennis) naar het hart (waarom dóen mensen dat), maar wil hoofd en hart laten samenwerken. ‘Je moet de kinderen Bijbelverhalen blijven vertellen. Zo geef je hun het evangelie door. De achtergrondinformatie is bedoeld om de impact van het Bijbelverhaal voor jouw leven duidelijk te maken.’ Vandaar verwerkingsvragen als: ‘Waarom dóet aartsvader Jacob dat nou?’ En: ‘Waarom reageren de mensen in het verhaal zo?’ Met daarna de toepassingsvraag (‘dichterbijvraag’): ‘Hoe zou jíj reageren?’ Of nog persoonlijker: ‘Wat geloof je nu zelf?’ Levend Water bestaat uit een handleiding voor de leerkracht, een leerlingenboek en een werkboek. Het lesboek is voor op school; interactieve vragen geven een aanzet tot een klassengesprek over Bijbel en geloof. Ook de ‘schaduwverhalen’, die op een alledaagse manier de boodschap uit de Bijbel belichten, dienen dit doel. Het werkboek dat de leerlingen mee naar huis nemen, is meer bedoeld voor de zelfstandige verwerking. Daarbij leren de kinderen feiten, memoriseren ze Bijbelteksten en moeten ze opdrachten maken. Wimmenhove: ‘Zo krijgen de kinderen bij het Bijbelboek Job, dat over het waarom van het lijden gaat, de opdracht: ga eens met iemand praten die wat ergs heeft meegemaakt. Waarbij we in de handleiding tegen de leerkracht zeggen: let speciaal op wat dit teweeg kan brengen bij kinderen.’

breder Met acht werkboeken is Levend Water volgens Wimmenhove ‘redelijk uniek’. Zo ontwierp het reformatorische Driestar College ook een Bijbelmethode, maar die bestaat meer uit los leerlingenmateriaal dat gekopieerd kan worden.      Volgens Wimmenhove is Levend Water gemaakt voor het gereformeerd onderwijs, maar ook breder te gebruiken. Daar is bij het schrijven, bijvoorbeeld over de kerk, ook rekening mee gehouden. En nadat er vanuit een hervormde scholencluster in Barneveld belangstelling bleek te bestaan voor de nieuwe methode koos de projectroep ook voor een extra editie van het werkboek waarin de Herziene Statenvertaling wordt gebruikt.  Verder werden in de begintijd evangelische meelezers ingeschakeld. Wimmenhove: ‘Ook de christelijk-gereformeerde ds. A. van der Veer gaf ons goede tips waarmee we gedurende het project onze winst konden doen.’

veel gebruikt op gereformeerde scholen Van de gereformeerde basisscholen past inmiddels 80 procent de nieuwe Bijbelonderwijsmethode Levend Water toe. Buiten de gereformeerde zuil is de bekendheid minder. ‘Zo’n  25 protestants-christelijke scholen maken er gebruik van’, schat Tamme Spoelstra van uitgever Educatief Academie, die behoort tot de Gereformeerde Hogeschool Zwolle. Levend Water bestaat uit acht delen: voor elke groep van de basisschool één. De oplage van de Bijbelmethode varieert en bedraagt per deel tussen de twee- en tienduizend exemplaren.

de toekomst van het onderwijs

In het juni-nummer van de AVS is het thema; de toekomst van het onderwijs. Trendwatcher en filosoof komen aan het woord. In een viertal artikelen komt van alles voorbij. Voor ieder die bij het onderwijs betrokken is als leidinggevend tot en met leerkracht, een must om te lezen. Naar mijn idee ook een mooi onderwerp om eens een discussiebijeenkomst over te beleggen. Een paar zaken die mij opvielen. Bakas (trendwatcher) zegt dat een van de grote thema’s van de komende tijd eenzaamheid zal zijn. Hij zegt: “In een tijd met meer communicatiemogelijkheden dan ooit tevoren, voelen meer mensen dan ooit zich eenzaam.” Deze stelling vraagt er natuurlijk om, om besproken te worden, zeker in het gereformeerde onderwijs. Wat gaan we doen met zo’n gegeven? Hoe bereiden we leerlingen daar op voor? Of zorgen we juist, dat we net doen of het er niet is? Naar mijn idee liggen er op dit gebied geweldige uitdagingen, waar je je als gereformeerd onderwijs geweldig mooi kunt onderscheiden. Een prachtige leidraad daarbij kan het laatste boek van Tim Keller zijn over gerechtigheid.

In een ander artikel komt uitgebreid Ad Verbrugge aan het woord. Hij is van BON (Beter Onderwijs Nederland) en reageert op stellingen, samen met Harry Starren van De Baak. Filosoof Ad Verbrugge maakt een aantal zeer rake opmerkingen over het onderwijs. Ik geef wat kenmerkende uitspraken:

  • De adviesbureaus hebben het hbo en mbo verstoord en ik vrees dat ze nu het basisonderwijs gaan aanpakken.
  • Of je verhoogt de lonen, of de onderwijsresultaten glijden af. Het is maar wat je over hebt voor de kinderen.
  • Ik maak mij grote zorgen over het te veel zelfstandig werken van kinderen en het veel te vroeg diagnostisch indelen. Kinderen komen in stromen terecht waar ze moeilijk meer uitkomen.
  • Als leerkrachten begeleiders worden, wordt de school een buurthuis.
  • Hoe meer je gaat coachen, hoe minder er uit komt.
  • Juist omdat je elkaar niet meer opzoekt en aankijkt worden er dingen uitgewisseld waar je helemaal naar van wordt. (over o.a. Hyves)
  • Een schoolleider moet uit het onderwijs komen en zelfs deels voor de klas staan. ….. De hoofdmeester van vroeger, die fulltime voor de klas stond, had feilloos door wat het eindniveau was en wist wat er mis ging.

juichen voor de heer

plaat 36 (KB1 LW), tekening Michel de Boer

Je raakt er niet op uit gekeken. De plaat van de doortocht (zie vorige blog) is werkelijk schitterend. Maar ook het verhaal er achter is zo bijzonder. Mozes die vol vertrouwen op zijn God op het water sloeg, waarna de zee zich spleet en het volk achter hem aan kwam. Moet toch een bijzondere gewaarwording zijn geweest. Aan beide kanten geweldig muren van water! Zouden ze werkelijk de vissen hebben kunnen zien zwemmen?

Eenmaal aan de overkant hebben ze gemerkt dat de farao met zijn leger volledig was verzwolgen door de golven. Op de oever hebben ze het toen gedanst van vreugde. De zus van Mozes heeft daar een prachtig lied over geschreven trouwens. (het lied van Mozes en Mirjam in de prachtige bewerking van Hanna Lam.)

Gisteren ging ik met mijn vrouw weer naar het AMC. Gelukkig waren de resultaten van het onderzoek positief. Geen uitzaaiingen dus in de lymfeklieren rond het weggehaalde stuk darm (23 centimeter is toch niet niks). Ook een reden om te zingen!

 

 

 

 

 

 

 

levend water; geniet!

De komende maand rolt het laatste deel van Levend Water van de persen in Zwolle. Je kunt ook zeggen het eerste deel. De bijbelmethode voor het basisonderwijs, Levend Water, is daarmee compleet. Een geweldige prestatie. Het gereformeerd onderwijs in het bijzonder mag zich rijk gezegend weten. Meer informatie is te vinden op de site www.bijbelonderwijs.nl. En voor iedereen die de bestellingen moet doen voor een nieuw seizoen; er zijn op dit moment mooie kortingen!

Doortocht door de Rode Zee, H13 knieboek voor groep 1. Tekening Michel de Boer

Misschien is deze prachtige plaat (die moet je echt op A3 formaat zien!) van de doortocht door de Rode Zee wel symbolisch voor het ontstaan van de methode. Onze grote machtige God heeft een weg gebaand, dwars door een woelige zee. Soms was het een heel moeizaam proces en ook niet iedereen stond te juichen. Terugkijkend mogen we straks juichen op een droge oever! Leerlingen mogen elke schooldag verhalen horen van hun juf of meester. Het materiaal van de bijbelmethode Levend Water kan daarbij een geweldige steun zijn. Om te vertellen, maar ook om uit te dagen via vragen en teksten. En zeker de platen van de knieboeken zullen kunnen helpen op met de leerlingen in gesprek te komen.

Soms zie jezelf ook staan, voor een woelige zee. Dan heb je lastige vragen over de toekomst. Op dit moment beseffen we dat zeker in onze thuissituatie. Gelukkig knapt Coos, mijn vrouw elke dag een beetje op van haar darmoperatie. Maar er liggen nog flink wat onzekerheden voor ons. Desondanks mogen we juichen voor de Heer van Israël.

songs of praise; van zingen ga je beter leren

Elke zondagavond is op de BBC rond zo’n uur of vijf, zes, mijn meest favoriete programma op de Engelse zender: ‘Songs of Praise’. Meestal is men afgereisd naar een dorp of stad om daar een zangavond in een kerk op te nemen. Het verzamelde ‘kerkvolk’ heft dan prachtige hymnes en psalmen aan. Elk jaar stelt ‘Songs of Praise‘ zelfs een top-10 vast. Tussen de liederen door laat men iets van de omgeving zien of vertelt men uitgebreid over de geschiedenis van het kerkgebouw. Ook christenen worden geïnterviewd over wat het christen-zijn in hun leven betekent. Tot zover nog niet veel bijzonders. Ook in Nederland worden dit soort programma’s wel gemaakt door de ZvK en de EO. Een groot verschil zit in ieder geval wel in het zingen. Groot-Brittannië heeft een heel andere zangcultuur dan ons land. Heel mooi komt dat tot uiting in hoe er in het onderwijs met het zangonderwijs wordt omgegaan. Naar mijn indruk heeft het aan de andere kant van de Noordzee een veel belangrijker plaats in het onderwijs dan in de gemiddelde Nederlandse school. Of dat nu een school is voor basis of voor voortgezet onderwijs, dat doet er niet toe.

Edinburgh Academy Choir

De afgelopen twee weken zond men de have finales uit van het  ‘School choir of the year’  competitie. Ongelooflijk wat je dan te zien krijgt. Elke school werd even kort geïntroduceerd. Vervolgens trad het koor op en liet dan horen waar ze toe in staat waren. Een vakkundige jury oordeelt vervolgens welke drie door mogen naar de finale (sunday, 16:45 on bbc one – 10april). Niks geen afkraken of zeuren over het optreden. Maar heel mooi benoemen waar het koor sterk in is en waar het in uitblinkt. Het enthousiasme spettert er in ieder geval aan alle kanten vanaf. Een van de finalisten komt uit Edinburgh. Prachtig toch wanneer je in zo’n prachtige zaal die hoort bij je school kunt oefenen onder de leiding van een bevlogen dirigent met hart voor zingende pubers! Enig googelen leverde de website van deze school op. Ik moet het toegeven; daar kunnen we in Nederland nog wat van leren.

In de bijlage van de vrijdagkrant van het ND (vrijdag 1 april 2011) stond een uitgebreid pleidooi voor meer zingen op school. ‘Van zingen ga je beter leren’. En dat laatste is zelfs wetenschappelijk bewezen door Hans Günther Bastian (een Duitse hoogleraar). Wat zou het dus mooi zijn wanneer op veel Nederlandese scholen weer een echte zingcultuur ontstaat. Uit eigen ervaring weet ik dat het ontspant en weer ruimte maakt in je hoofd. En wanneer zelfs wetenschappelijk is bewezen dat kinderen beter gaan leren… Dan ga je toch gewoon vandaag beginnen en ga je ook proberen dat scholen goede muziekpedagogen kunnen aantrekken!