Categorie: boeken

Willem de Mérode – biografie

Eigenlijk weet ik niet zo goed waar en wanneer mijn belangstelling voor de dichter Willem de Mérode is ontstaan. Het was in ieder geval in de tijd dat ik de gereformeerde Pedagogische Academie aan de Hereweg in Groningen bezocht. Misschien was het dat ik bij de literatuurlessen opmerkzaam werd gemaakt op deze dichter. Was het een artikel in de krant, of toch een gedicht? Ik heb in ieder geval voor het vak Nederlands een speciaalstudie over de Mérode gedaan. Voor de wetenschappelijke artikelen schreef ik voor informatie naar Hans Werkman, toen al (1978) jaren de kenner van deze protestantse dichter uit de eerste helft van de 20e eeuw. Per kerende post kreeg ik antwoord. Een dikke envelop met artikelen was het resultaat. Op de envelop reclame voor de Bond tegen het vloeken, kan ik mij nog herinneren. Al met al, heeft het er voor gezorgd dat ik de Mérode ben blijven lezen. Soms minder en soms meer. Kom ik in een antiquariaat een bundel tegen, dan kijk ik wel even of er budget is. Zo tikte ik gisteren nog een prachtige uitgave van de XXX PSALMEN op de kop.

De laatste week van de vakantie heb ik de dit voorjaar verschenen biografie van de Mérode ter hand genomen. Mijn voorliefde voor biografieën kon ik zo ook weer botvieren. Ooit had ik voor die speciaalstudie ‘Het leven van Willem de Mérode’ gelezen. Dit boek verscheen in 1971 en werd in 1983 gereviseerd opnieuw uitgegeven als biografie. Nu is de uitgave van 1983 helemaal opnieuw onder handen genomen door Hans Werkman. Vlot om te lezen en het geeft een mooie inkijk in het leven van deze bijzondere dichter.  Daarnaast had ik trouwens ook de tegelijkertijd verschenen bundel mee met 100 gedichten van Willem de Mérode meegenomen (een keuze van Hans Werkman en Willem Jan Otten). Volop genieten dus! Voor wie van poëzie houdt is deze bundel zeer aan te bevelen. De taal kan soms even een struikelblok zijn, maar dan moet je het gedicht gewoon hardop lezen. Dat adviseerde de Mérode zelf ook.

Interessant was dat ik in ‘Het leven van Willem de Mérode’ (een exemplaar uit de boekenkast van mijn schoonvader, omdat mijn eigen exemplaar te veel waterschade had) artikelen uit het Nederlands Dagblad van 1973 vond. K.O. Meijer bespreekt daarin het boek van Werkman. Ondanks alle lof, is de schrijver van deze boekbespreking niet blij met het duidelijke en openlijke verhaal over de Mérode’s seksualiteit. Het had beperkter en soberder gemoeten, dan had de biografie aanzienlijk aan niveau en gehalte gewonnen, volgens Meijer. Enkele weken geleden schreef Rien van de Berg een beschouwing over de biografie van 2011. Hem had ik nog wel eens vergelijking met 1973 zien willen maken. Bij van de Berg geen enkele kritische opmerking over teveel openheid. Dat zou gebeurd zijn, wanneer er te omfloerst (op z’n 1973s) was gesproken, denk ik.

Tot slot. Mijn 1973 exemplaar ligt volledig uit de band. Versie 2011 is een mooi uitgevoerd boek met een goed ontworpen omslag. Waarom is deze biografie niet mooi gebonden en heeft het geen harde omslag gekregen? De Mérode zelf hield juist zo veel van mooi uitgegeven boeken! Een gemiste kans vind ik zelf. Ook de verzameling 100 gedichten hadden een mooiere uitvoering verdiend!

Wanneer u ’t bittre van dit boek verwart,
Gij meent, dat ik in lijden ben verstart,
Bedenk en voel hoe zelfs de zoeten linde
De stugge schors draagt boven ’t zachte hart.
 (Kwatrijnen,  1924)

de toekomst van het onderwijs

In het juni-nummer van de AVS is het thema; de toekomst van het onderwijs. Trendwatcher en filosoof komen aan het woord. In een viertal artikelen komt van alles voorbij. Voor ieder die bij het onderwijs betrokken is als leidinggevend tot en met leerkracht, een must om te lezen. Naar mijn idee ook een mooi onderwerp om eens een discussiebijeenkomst over te beleggen. Een paar zaken die mij opvielen. Bakas (trendwatcher) zegt dat een van de grote thema’s van de komende tijd eenzaamheid zal zijn. Hij zegt: “In een tijd met meer communicatiemogelijkheden dan ooit tevoren, voelen meer mensen dan ooit zich eenzaam.” Deze stelling vraagt er natuurlijk om, om besproken te worden, zeker in het gereformeerde onderwijs. Wat gaan we doen met zo’n gegeven? Hoe bereiden we leerlingen daar op voor? Of zorgen we juist, dat we net doen of het er niet is? Naar mijn idee liggen er op dit gebied geweldige uitdagingen, waar je je als gereformeerd onderwijs geweldig mooi kunt onderscheiden. Een prachtige leidraad daarbij kan het laatste boek van Tim Keller zijn over gerechtigheid.

In een ander artikel komt uitgebreid Ad Verbrugge aan het woord. Hij is van BON (Beter Onderwijs Nederland) en reageert op stellingen, samen met Harry Starren van De Baak. Filosoof Ad Verbrugge maakt een aantal zeer rake opmerkingen over het onderwijs. Ik geef wat kenmerkende uitspraken:

  • De adviesbureaus hebben het hbo en mbo verstoord en ik vrees dat ze nu het basisonderwijs gaan aanpakken.
  • Of je verhoogt de lonen, of de onderwijsresultaten glijden af. Het is maar wat je over hebt voor de kinderen.
  • Ik maak mij grote zorgen over het te veel zelfstandig werken van kinderen en het veel te vroeg diagnostisch indelen. Kinderen komen in stromen terecht waar ze moeilijk meer uitkomen.
  • Als leerkrachten begeleiders worden, wordt de school een buurthuis.
  • Hoe meer je gaat coachen, hoe minder er uit komt.
  • Juist omdat je elkaar niet meer opzoekt en aankijkt worden er dingen uitgewisseld waar je helemaal naar van wordt. (over o.a. Hyves)
  • Een schoolleider moet uit het onderwijs komen en zelfs deels voor de klas staan. ….. De hoofdmeester van vroeger, die fulltime voor de klas stond, had feilloos door wat het eindniveau was en wist wat er mis ging.

de geschiedenis van de liefde

‘De geschiedenis van de liefde’ is een boek met verschillende verhaallijnen. Dat kan verwarrend werken, maar de schrijfster Nicole Krauss heeft het echter zeer vernuftig, als een soort puzzel, allemaal in elkaar verweven. Na drie pagina’s heeft het boek je al in de greep en wil je het gewoon uitlezen. Een echte aanrader dus! Op internet circuleren genoeg uitgebreide beschouwingen, daar verwijs ik graag naar. Opvallend mooi vond ik de foto op het stofomslag. Bij zo’n bijzondere foto denk je al gauw dat in de VS ook hetzelfde omslag is gebruikt. Op de site van mevrouw Krauss stond echter een hele andere omslag. Die had men ook best in Nederland kunnen gebruiken, lijkt me. En wie is nu die mevrouw op de omslag? Is het de schrijfster zelf? De achterkant van de titelpagina zegt dat de foto uit het Museo di storia della fotografia Fratelli Alinari in Florence komt.

Io + gatto / ik en kat

De betreffende omslagfoto schijnt in het archief van fotografe Wanda Wulz (1903-1984) te zitten. Is het dan de fotografe Wanda? Dat wordt helaas niet vermeld. Wat doet deze foto op een boek van Nicole Krauss? Mevrouw Wulz heeft in ieder geval een wereldberoemde foto nagelaten. Is dat misschien weer een extra puzzeltje wat bij dit boek hoort? Een kat komt echter nergens in het boek voor.

Waarom heeft men dan in Nederland een volstrekt andere omslag gemaakt voor zo’n prachtig boek? Ondanks het feit dat de Wanda Wulzfoto erg mooi is. De man van Nicole Krauss schrijft ook boeken. Volgens haar mag je geen parallellen trekken met de boeken van haar man. Ze zijn volstrekt onafhankelijk. Het gekke is nu dat de omslagen van de boeken van Jonathan Safran Foer wel letterlijk vertaald kunnen worden. Dit boek gaat over een  bijzondere jongen, waarvan de vader is omgekomen bij de aanslag op de Twin Towers.  Een prachtige omslag. Alle redenen om dat bij vertalingen ook te gebruiken. Waarom dan niet bij ‘De geschiedenis van de liefde’?

Jonathan Safran Foer

 

 

 

congo een geschiedenis

Enkele weken geleden heb ik boek ‘Congo een geschiedenis’ uitgelezen in mijn boekenkast gezet. Met aarzeling echter, want het nodigt uit tot terugbladeren en herlezen. Een uitgebreide recensie zal ik de lezers van mijn blog besparen. Die zijn elders al genoeg te vinden. Tegelijkertijd vermeld ik wel, dat ik het boek vijf sterren geef. Daarom ook niet alleen maar een aanbeveling om dit boek van David van Reybrouck te gaan lezen, maar een oproep die wat mij betreft verder en dieper gaat. Dit boek is een ‘must’, zoals dat heet. Alleen al dat je meer te weten komt over de foto op de omslag. Eitienne Nkasi is waarschijnlijk geboren in 1882 en overleed in ieder geval in 2010. Intrigerend dat deze man, die de voorkant van Reybroucks boek, 128 schijnt te zijn geworden.  Over deze 128 jaar gaat ook het grootste gedeelte van het boek. Uitgebreid komt de geschiedenis aan de orde van de Belgische koning Leopold II tot en met de huidige contacten met China. Het is een droefmakende geschiedenis. Geweld, onderdrukking, uitbuiting; het wisselt elkaar constant af. Het leert je tegelijkertijd ook dat België in het bijzonder, maar zeker heel Europa een ongelooflijke schuld op zich heeft geladen in grote delen van Afrika. Daarom ook vind ik het must dat mensen het lezen. Hier kun je niet schouderophalend aan voorbijgaan. Het zet je aan het denken over hoe NGO’s te werk gaan, het zet je aan het denken over de verschillende Pinksterkerken die ook in Amsterdam vertegenwoordigd zijn, het zet je ook aan het denken over hoe Nederland zijn kolonialisme altijd heeft verdedigd. En het zet je aan tot nog veel meer denken.

‘Congo een geschiedenis’ is een goed geschreven boek. Het boeit van begin tot eind. Sommige gedeelten zijn zeker van literaire kwaliteit. Ik miste zelf de foto’s in het boek. Gelukkig maakte de omslag veel goed. Op internet valt trouwens veel materiaal te vinden. Ook zijn er diverse documentaires over Congo gemaakt die zeker ook her en der nog wel te vinden zijn. Tot slot; ‘Congo een geschiedenis’ is geen verdrietig boek.

strijdbaar & omstreden in de ramsj

Wanneer is een biografie een goede biografie? Wat naar mijn idee wel heel belangrijk is dat je een mens leert kennen in zijn tijd. Het is altijd heel gemakkelijk om met de kennis van vandaag te oordelen over gisteren en dan de fouten van iemand te benoemen. Maar een goede biograaf probeert te achterhalen wat de opvattingen en omstandigheden waren in de tijd dat de hoofdpersoon van de biografie leefde en van daar uit je oordeel te vormen. Dat sprak me ook zo aan in de biografie over Einstein. Het leerde me heel veel over de omstandigheden in Duitsland rond Wereldoorlog I en de aanloop van Wereldoorlog II. En vervolgens ook veel over de omstandigheden in de VS en het mallotige gedoe met senator McCarthy. Een goede biografie, ik kan er niet genoeg van krijgen. Ik zal nooit vergeten dat op de pedagogische academie onze leraar geschiedenis Arjo Vanderjagt ons confronteerde met Ongeloof en Revolutie van Groen van Prinsterer. Deze staatsman liet de geweldige uitspraak na; ‘in ’t verleden ligt het heden, in het nu wat worden zal.’ Van biografieën valt dus heel veel te leren voor vandaag. En wanneer je de tijd van vandaag goed onderkent, kun je steeds weer goed voorbereid de toekomst aan.

Bij de grootste boekhandel van Amsterdam vond ik andermaal een prachtige biografie. In eerste instantie viel mijn oog er op omdat mijn schoonfamilie dezelfde achternaam heeft als de mevrouw waar de biografie over gaat.  En ik herinnerde me ook nog een artikel over deze bijzondere mevrouw in het ND. De ramsj was me weer goedgezind, 9,90 euro! Je vraagt je af waarom zo’n uitstekend boek zo goedkoop over de toonbank kan. Bij de uitgeverij heb ik proberen te achterhalen hoeveel er uitgegeven en verkocht zijn, maar daar kon men mij niet over inlichten. Nogal geheimzinnig. Het boek gaat over Gezina van der Molen; geboren in en opgegroeid in Baflo, later in Rotterdam, onderwijzeres, medeoprichtster van Trouw, smokkelaarster van Joodse kinderen in WO II, in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw hoogleraar aan de VU. Door velen gezien als een vrouw met een lesbische relatie, maar ook streng calvinistisch en gereformeerd tot haar dood. Een zeer intrigerende persoonlijkheid. Wie meer wil lezen, gaat even googelen bij bol.com of gaat naar Selexyz. En wil je meer weten over Gezina van de Molen kan via internet terecht bij een uitzending van de IKON uit 2007. Het geeft een mooi beeld van deze bijzondere vrouw en laat ook prachtige beelden van haarzelf zien. Wat wel bijzonder was dat de hoofdpersoon van deze biografie ook een groot voorstander was van de Volkenbond en later de Verenigde Naties. Bij Einstein kwam ik vrijwel hetzelfde tegen. Ook Einstein had  een heel bijzondere verhouding tot de staat Israël, net als de hoogleraar volkerenrecht mevrouw van der Molen. Dat laatste mede vanwege haar gereformeerd zijn, maar ook door haar werk in het verzet.

staff benda bilili

Dinsdag is eens in de zoveel weken, onze concertavond. Gisteravond was wel bijzonder omdat tegenover de garderobe een groot condoleanceregister lag vanwege het overlijden van Yakov Kreizberg. De gastdirigent had er voor gekozen om ter nagedachtenis aan Kreizberg de avond te beginnen met de orkestsuite nr 3 in D, BWV 1068 (Air ‘auf der G-Saite’) van Johann Sebastian Bach. Een mooi en ontroerend gebaar. Eigenlijk had men op zo’n moment op een groot scherm iets van Kreizberg moeten laten zien… Daarna klonk in een vioolconcert van Britten de oorlogsdreiging van Wereldoorlog II. Een vreemde combinatie, maar het stond geprogrammeerd natuurlijk. Na de pauze konden we heerlijk romantisch wegdromen bij de 8e symfonie van Schubert.

Thuisgekomen nog even zappen. Helaas was er bij Pauw en Witteman alleen maar het zoveelste gezeur over de mislukte helikoptervlucht in Libië. Minister Hillen werd weer even flink afgezeken; niet boeiend dus. Gelukkig was op Nederland 2; ‘het uur van de wolf’ (fantastisch documentaire programma van de NTR). Opeens waren Britten en Schubert vergeten en bevonden we ons in de dierentuin van Kinshasa (Congo). Een groep gehandicapte mannen maakte muziek over hun leven op straat. Enkele oude gitaren, een paar trommels en zelfs een eensnarig instrument. Rauw, maar ook ontroerend. Kijk maar eens naar het volgende YouTube filmpje:
De documentaire over deze groep muzikanten start in 2004 en volgt de ontwikkeling van deze groep die zich Staff Benda Bibilili noemt. Nadat ze een CD gemaakt hebben worden ze uitgenodigd in Frankrijk om daar op te treden. Vervolgens veroveren ze Europa. Bij een van de nieuwjaarsconcerten van het Nederlands Blazers Ensemble hebben ze zelfs in het Concertgebouw gespeeld. Het meest ontroerende, naast de muziek vond ik dat deze mannen ondanks hun handicap en hun ongelooflijke armoe, toch doorzetten en hun levenslust en humor behouden.

Deze week ben ik begonnen in het inmiddels veel bekroonde werk van David van Reybrouck. In dit boek wordt op een meeslepende wijze de geschiedenis van Congo beschreven. Wanneer je dat leest begrijp je de achtergrond van Staff Benda Bilili. Ik zal er later nog wel een keer op terug komen, maar dit is nu typisch zo’n boek wat elke leerkracht gelezen moet hebben. Je leert Afrika een beetje begrijpen, je leert over de slavenhandel, over de prachtige natuur van Centraal-Afrika en dus ook waarom de mannen en jongens van SBI in zulke omstandigheden wonen. Onbevooroordeeld kijken, lezen of spreken over Afrika of in het bijzonder Congo, is er dan niet meer bij.

namaakgoden

Hoofdstuk 33 KNIEBOEK groep 2 - tekening Michel de Boer

De laatste weken heb ik mij beziggehouden met het boek van Tim Keller: ‘Namaakgoden’. Soms een heel hoofdstuk, soms een paar bladzijden. Erg boeiend vind ik dat Keller met overbekende verhalen uit de Bijbel zijn betoog zo helder maakt. Het verhaal over Jona en zijn reis naar Ninevé kwam opnieuw als een soort raket bij me binnen. Aangrijpend! Uiteidelijk kan ik niet anders dan het boek aanbevelen. Koop, lees en denk na. Tot slot enkele citaten uit het laatst hoofdstuk; ‘zoek en vervang uw afgoden’.

Afgoden aanvechten gaat niet zonder cultuurkritiek, en cultuurkritiek gaat niet zonder het opsporen en aanvechten van afgoden.

In onze tijd wordt vaak opgemerkt dat moderne christenen precies zo materialistisch zijn als iedereen in onze cultuur. Zou dat misschien komen doordat onze evangelieprediking, anders dan die van Paulus, niet de namaakgoden van onze tijd ontmaskert?

Je bestedingspatroon ontmaskert je afgod.

Als je je overwerkt, als je omkomt in koortsachtige activiteit, vraag je dan af: ‘Heb ik het gevoel dat ik dit moet hebben om compleet te zijn en betekenis te hebben?’ Wie zichzelf deze vragen stelt, wie zijn emoties als het ware met wortel en al uit de grond trekt, die zal vaak zien dat er afgoden aan bungelen.

Verheug je over Gods offerende, lijdende  liefde voor ons – zie je wat het hem heeft gekost om ons van de zonde te redden – dan leer je de zonde te haten om wat zij is. Je ziet wat de zonde God gekost heeft. Wat ons het meest overtuigt van Gods onvoorwaardelijke liefde (dat is: Jezus’ kostbare dood) is wat ons ook het meest overtuigt van het kwaad van de zonde.

Rijpe christenen zijn geen mensen die helemaal op de harde ondergrond zitten. Ik geloof (TK) niet dat dat mogelijk is in dit leven. Het zijn mensen die weten hoe je aan het boren blijft en er steeds dichterbij komt.

einstein  en de namaakgoden

Albert Einstein 1947

Beim Menschen ist es wie beim Velo. Nun wenn er fährt, kann er bequem die Balance halten. Albert Einstein aan zijn zoon Eduard, 5-2-1930

Vandaag heb ik de biografie van Einstein uitgelezen. Gedeeltelijk heeft dat  te maken met het feit dat ik thuis zit. Maar het was ook een intrigerende biografie en zeer boeiend geschreven. En… deze week is het boekenweek, die deze keer de biografieën min of meer centraal heeft staan. Het bijzondere van een goede biografie vind ik altijd dat je op een gegeven moment de man of vrouw waar het over gaat, een beetje leert kennen. Ondanks het lijvige karakter van de biografie over Einstein, is het boek zeer aan te bevelen. (Nog in de aanbieding!) Betreurenswaardig is dat sommigen op voorhand al terugschrikken als een boek meer dan honderd pagina’s heeft, maar dat terzijde. Deze biografie zet Einstein goed neer in zijn tijd. Het vertelt heel goed, verweven met de persoonlijke geschiedenis van Einstein de periode rond Wereldoorlog I en de ontwikkeling van Europa en Duitsland in het bijzonder. Einsteins constante strijd tegen het fascisme en het nationaal-socialisme is bewonderenswaardig. Die strijd begon al ver voor Wereldoorlog II. Isaacson trekt mooi de lijn van het non-conformistische denken van Einstein op wetenschappelijk gebied naar het non-conformisme van Einstein op filosofisch en ook politiek terrein. Ook komt goed uit de verf dat Einstein wanneer hij in 1933 in Amerika terecht komt zich daar zeer thuis gaat voelen. Hij is wat dat betreft een voorbeeld Amerikaan te noemen. Einstein bleef ook in de VS vrijheid bepleiten voor andersdenkenden en de gediscrimineerde negerbevolking. Zijn verhouding met religie komt in deze levensbeschrijving ruim aan de orde. Mythevorming rond de persoon Einstein wordt stap voor stap ontleed en waar nodig naar het rijk der fabelen verwezen.

Zeker bij de laatste hoofdstukken heb ik ontdekt dat ook Albert Einstein zich fors afzette tegen namaakgoden. Daarmee verklaar ik hem niet tot volgeling van Tim Keller of Keller tot volgeling van Einstein. Maar er zijn veel parallellen. Keller wijst in zijn boek genadeloos de zwakten van het huidige individualisme en kapitalisme aan. Daarin is hij groot medestander van Einstein!

P.S. Volgende biografie gaat over John Adams (ook in de ramsj)

het oog naar boven…


tekening 37 uit het nieuwe knieboek LEVEND WATER voor groep 2 (leverbaar zomer 2011) met dank aan Michel de Boer - huistekenaar van Levend Water

In verband met de veertigdagentijd lees ik het boek ‘Namaakgoden’ van Tim Keller. Hoofdstuk 1 (“alles wat je ooit hebt gewild”) gaat over Abraham, die zijn zoon Isaak moet gaan offeren. Keller maakt in dit hoofdstuk mooi duidelijk waarom Abraham deze opdracht kreeg. Hij zegt bijvoorbeeld: “Isaak was een prachtig geschenk voor Abraham. Maar een veilig bezit was dit geschenk pas wanneer hij God op de eerste plaats wilde stellen.” De laatste paragraaf heet dan ook: “Uw bergbeklimming” en eindigt als volgt:

“Net als Abraham worstelde ook Jezus geweldig met wat God van hem vroeg. In de olijfgaard van Getsemane vroeg hij de Vader of er een andere weg was, maar tenslotte ging hij gehoorzaam de berg Golgota op naar het kruis. Wij kunnen niet alle redenen weten waarom onze Vader toestaat dat ons kwade dingen overkomen, maar net als Jezus kunnen we in die moeilijke tijden hem vertrouwen. Door het oog op hem te slaan en ons te verblijden over wat hij voor ons gedaan heeft, zullen wij de nodige vreugde en hoop hebben – en zullen wij voldoende vrij van namaakgoden zijn – om gehoor te geven aan wat God van ons vraagt in de donkerste en moeilijkste tijden.“

veertig dagen tijd

Rev. Tim Keller

Op allerlei manieren worden we er aan herinnerd dat het vandaag Aswoensdag is. Carnaval is voorbij en de veertigdagentijd breekt aan. Nu is Aswoensdag een nogal  rooms begrip, geloof ik. Maar in de protestantse kerken is het vandaag biddag voor gewas en arbeid! Soms komen mooie dingen dus opeens samen. Maar goed, de 40-dagentijd. Het is ook simpel 40 dagen tijd. Ikzelf vind het lastig om dan allerlei toestanden met vasten te gaan doen. Voor mijzelf heb ik daarom besloten om elke dag een hoofdstuk uit een “passend” boek te lezen. Beetje raar gezegd, maar toch. Omdat ik gisteren een intrigerend berichtje over Tim Keller zag staan op het wereldwijde net, heb ik zijn boek ‘Namaakgoden’ uit de kast gepakt. Tim Keller is de bekende  predikant van de Redeemer Presbyterian Church in New York. Hij schreef een aantal zeer boeiende boeken, die gelukkig ook in het Nederlands zijn verschijnen. Het boek “In alle redelijkheid”  heeft inmiddels al vele drukken achter zich. En ook het boek over de gelijkenis van de “verloren zoon” is zeer lezenswaardig. De komende dagen zal ik me er toe zetten om elke dag een hoofdstuk uit “Namaakgoden” te lezen. Wat er daarna volgt weet ik nog niet. Helaas is zijn nieuwste boek nog niet vertaald. Maar je kunt hem er wel over horen spreken. Even schakelen met MSNBC. Een boeiend interview in een soort “Goedemorgen Met” programma. Wanneer je het ziet, verlang je er naar dat er een Nederlandse apologeet opstaat en ook in ochtendprogramma’s optreed en daar een sterke Bijbelse boodschap laat horen. Een soort theologische Arie Boomsma zeg maar.