Dag: 10 januari 2017

In een van de laatste weken in december heb ik mijn nieuwe agenda ingewijd. Deze keer is hij staalblauw en iedere keer is het een genot om her en der allerlei zaken al in te plannen. De concerten van het Nederlands Philharmonisch Orkest, de filmavonden met Willem Jan Otten in de Balie en ook de verjaardagen natuurlijk. En opeens trof het me als een klap midden in het gezicht. Het jaar 2017 wordt een jaar zonder Harm. Meestal gebruik ik bij het vullen van de nieuwe agenda, mijn bijna volle agenda van het lopende jaar. Data neem ik over met hier en daar besef dat alles weer een dag verschoven is. Was je afgelopen jaar op een zaterdag jarig, dan wordt dan nu een zondag. Maar de 17e april wordt opeens geen ‘verjaardag Harm’ meer. ‘Geboortedag Harm’ heb ik er maar van gemaakt en ook de 14e september krijgt nu een vermelding: sterfdag Harm.
Nu het verongelukken van Harm inmiddels bijna vier maanden achter ons ligt, zijn de meeste zaken die geregeld moesten worden, wel afgehandeld. Leuke dingen en ook hele vervelende dingen. En de roes waar we de eerste maanden in geleefd hebben begint zo langzamerhand langzaam neer te dalen, als een soort dauw over ons leven. De adrenalinestoten blijven nu uit en het gemis van Harm lijkt harder te worden. Het gemis begint harde werkelijkheid te worden. Gelukkig kunnen we veel delen met familie en lieve vrienden. En gelukkig ook is er de troost van Gods aanwezigheid.
Vaak had ik bij het vullen van een nieuw jaar her en der al binnenpretjes, fijn dat weekend, mooi die week op vakantie, leuk die avond op school over… , maar nu is opeens alles anders. Eind augustus ging Harm met ons mee naar de derde verjaardag van Fiene. Helemaal verrukt was hij over het prachtige cadeau wat hij voor haar gevonden had. “Het boek zonder tekeningen“, en ik denk dat Fiene toen wel een beetje teleurgesteld was. Er stonden alleen maar letters op de grote witte bladzijden, de plaatjes moet je er in je hoofd bij verzinnen. Pas later gingen ze er de lol van inzien en het boek is inmiddels verschillende keren voorgelezen. Hilarisch en ook typisch Harm. Tegelijkertijd is het nu ook symbolisch, een boek zonder tekeningen. Het is als mijn agenda aan het begin van een nieuw jaar. Je noteert allerlei gebeurtenissen waarvan je denkt dat ze gaan gebeuren. Maar het moet allemaal nog ingekleurd en ingetekend. De 14e september in 2016 was in mijn agenda bijna leeg, alleen die avond zou ik in de Russisch Orthodoxe kerk weer taalcursus geven, de tweede keer na de zomervakantie. Ik weet nog dat ik aan het eind van de middag er opeens aan dacht dat ik Victor moest waarschuwen, maar dat ik zijn nummer niet bij me had. Om kwart over zeven belde hij, dat de cursisten zaten te wachten en moest ik hem uitleggen wat er die dag gebeurd was. Bij de dag er voor, de 13e, heb ik ’s avonds genoteerd dat het die dag ongeveer 30º graden was. Heerlijk in de korte broek op de fiets samen met Coos naar het AMC voor de uitslag van de controle. “U bent helemaal genezen, gefeliciteerd!”, zei dokter van der Ven. Samen fietsten we terug door de Bijlmer, onder andere langs de in aanbouw zijnde bedrijfshal van de Kleiburg Brouwerij naast IKEA. Tja, zo worden agenda’s ingekleurd en ingetekend, ook met zaken waarvan we denken dat het ons niet overkomt. Als een boek zonder tekeningen…

Maandag 9 januari 2017, in mijn agenda stond alleen nog maar een concert van het NPO, om 20.15u. Een prachtig concert trouwens met Brahms en het 5e pianoconcert van Beethoven, met een prachtige toegift van meesterpianist Martin Helmchen. Allemaal terug te luisteren op: //www.npo.nl/avondconcert/.  De toegift (kijk op ongeveer 2:03) was een prachtig stukje Bach! Maar gisteren werden we uit ons bed gebeld, een kleinzoon geboren: Siebe. Prachtig, alles was goed gegaan, moeder en kind maakten het goed en ook de vader was dolblij natuurlijk. Gistermiddag over een mistige snelweg op bezoek geweest. Zo  mooi hoe Jip en Fiene beseffen dat ze een broertje hebben gekregen. De eerste naam is Matteo; geschenk van God. Natuurlijk zal het voor ons altijd verbonden blijven met het sterven van Harm. Maar het laat ook prachtig zien dat het leven door gaat, hoe ingewikkeld het ook is om het verdriet over Harm nu daarin een plek te geven. De geboorte van Siebe wordt nu een prachtige plaat in het boek van 2017, waarin eerst alleen nog maar bij de eerste week stond dat onze oudste dochter uitgerekend was. Ik hield wel van de afkorting D.V. (deo volente), niet om te pas en te onpas te gebruiken, maar om aan te geven dat ons leven in Gods Hand ligt. Dat D.V. komt uit het Bijbelboek Jakobus trouwens (4: 13-15)”:  “Dan iets voor u die zegt: ‘Vandaag of morgen gaan wij naar die en die stad. Daar blijven we een jaar, we zullen er handeldrijven en geld verdienen.’ U weet niet eens hoe uw leven er morgen uitziet. U bent immers maar damp, die heel even verschijnt en dan al verdwijnt. U zou moeten zeggen: “Als de Heer het wil, zijn we dan in leven en zullen we dit of dat doen.”  Onder het ‘voorbehoud van Jacobus’ hoorde ik vroeger wel eens iemand zeggen. En ook dat hoort eigenlijk voor in je agenda!

Met het opruimen van van alles en nog wat van Harm, wordt nu ook de Facebook-pagina van Harm uit de lucht gehaald. De automatismen die er inzitten worden zo nu en dan gewoon te confronterend. Ik zit ‘gelukkig’ zelf niet op dit sociale medium, maar anderen wel. Aanstaande zaterdag wordt het definitief verwijderd. Een mooie gelegenheid misschien om er nog doorheen te gaan en zaken die je je wilt blijven herinneren op te schrijven of voor jezelf in een IN MEMORIAM op te slaan. Het is niet om Harm uit te wissen, dat gaat niet lukken, maar wel om niet net te doen dat Harm er nog is. Maar voorbij is het niet. Het proces-verbaal over wat er gebeurde even na twaalf uur, op de vroege ochtend van 14 september, op de Nassaukade ligt inmiddels bij het Openbaar Ministerie. De Officier van Justitie moet er nu mee aan de slag. Natuurlijk zijn we benieuwd naar wat er in staat. Alleen al om nog een keer te beleven hoe de laatste momenten van Harm er uit zagen, hoe moeilijk dat ook is. Ook die confrontatie zal een plek moeten krijgen.

Kyrie eleison