advies opgevolgd

Voor ik het terugbreng naar de bibliotheek, wil ik het in ieder geval aanbevelen. Een kleurrijke autobiografische graphic novel: ‘De Arabier van de toekomst’. Inmiddels is het derde deel uit van dit boeiende levensverhaal. Riad Sattouf heeft op een prachtige manier zijn jeugd als peuter en opgroeiend ventje vastgelegd. Zijn vader komt uit Syrië en studeert in Frankrijk, waar hij trouwt met de moeder van Riad. Op een geweldige manier tekent Riad het jongetje dat hij geweest is en alles waarneemt. In deel 1 gaat zijn vader werken in Libië, maar het gezin keert later terug naar Frankrijk. In deel 3 woont het gezin inmiddels in het geboortedorp van Riads vader in Syrië. Prachtig hoe het kleine ventje zijn vader en moeder tekent in het omgaan met het dorp en de familie van Riads vader. Wie meer wil weten over Arabische cultuur, het gewone dagelijkse leven in een Arabisch land, maar ook hoe het voelt om op te groeien in een gezin met twee verschillende culturele achtergronden, pak dit boek ter hand. Een graphic novel lijkt in eerste instantie wat suf, maar dat is het bepaald niet, het is een prachtige vorm om de lezer mee te nemen in het verhaal. Zeer aanbevolen!

De eigenlijke aanleiding voor deze blog ligt echter bij een ander boek. Aan het begin van de zomer las ik van Edmund de Waal zijn tweede boek. Het heeft de prachtige titel: ‘De witte weg’, en gaat over porselein. De Waal is eigenlijk een pottenbakker, maar is inmiddels ook een bekend en geliefd schrijver. Als ik terug blader in mijn blogs, zie ik, dat ik in november 2011, al bijna zes jaar geleden dus, schreef over het eerste boek van Edmund de Waal: ‘De haas met de amberkleurige ogen’. Ik vond het een fantastisch boek en het leidde op onze leesclub ook tot een mooie en diepgravende bespreking. Aan zijn geërfde verzameling netsukes, hing de Waal een indringende familiegeschiedenis op. In maart 2014 schreef ik opnieuw over de Waal, vanwege een prachtig kunstwerk in het Rijksmuseum. Toen kwam ook opnieuw dat boek over de netsukes ter sprake. Ik verbaasde mij over de verschillende omslagen en het prachtige Japanse omslag. Ik las de blog nog eens door, omdat ik een paar weken terug alweer een nieuwe uitgave van dit uitstekende boek bij mijn boekhandel zag liggen. En… met alweer een nieuwe titel! Teruglezend in mijn blog zag ik dat ik dat in 2014 al ontdekt had, de titel klopte niet. Ik kan niet meer achterhalen waar ik die kennis vandaan haalde. Ongetwijfeld heb ik toen een hele tijd zitten googelen naar omslagen en titels. Ook nu ben ik maar eens even gaan zoeken en het eerste artikel wat ik vond gaf al uitsluitsel. ‘Het knoopjeskabinet’ werd ‘De haas met amberkleurige ogen’ en nu dus ‘De haas met ogen van barnsteen’. Ik vond een artikel in de Volkskrant  (juni 2017) en het lijkt er dus verdacht veel op dat de uitgever inmiddels mijn verhaal uit 2014 heeft opgepikt. Het boek van de Waal is opnieuw vertaald en heeft nu eindelijk een goede titel. Een aanrader dus!

Maar ook ‘De witte weg’ is een prachtig boek. Omdat de Waal pottenbakker is en gefascineerd is door porselein, wil hij weten hoe je aan het mooiste en het meest witte porselein kunt komen. Dat leidt opnieuw tot heel veel reizen, zoals naar Amerika, China, Duitsland en ook rondreizen in zijn eigen land. En opnieuw ontvouwt zich een prachtig verhaal over fabrieken, slimme zakenlieden en pottenbakkers. ‘De witte weg’ is een boeiend relaas, met ook een prachtige inkijk in de persoon van pottenbakker Edmund de Waal. Het is natuurlijk non-fictie, maar misschien juist daardoor extra boeiend. Wanneer ik “mijn” boekhandel aan de Middenweg binnenloop, kijk ik altijd even op de tafel ‘pas verschenen’. Elke keer liggen er dan weer nieuwe boeken en je vraagt je af of die allemaal verkocht worden. Zeker het segment fictie is groot, maar ook op de tafel non-fictie ligt gelukkig veel moois. Mooi is ook om te zien dat de boeken van de Waal echt bij de literatuur staan. Ik hoop maar dat Edmund de Waal nog veel mooie kunstwerken maakt. Helaas voor een werkloze schoolmeester niet te betalen. Ik hoop ook dat de pottenbakker nog weer een nieuw onderwerp vindt om over te schrijven, zodat er op een dag weer een mooie vertaling ligt in mijn boekhandel.