de eerste
Wanneer je op het wereldwijde web iets aan het zoeken bent, kom je regelmatig op verschillende weblogs. Een aantal van die blogs die ik bezocht, zetten me soms aan het denken. Hier en daar een glimlach of een mooie gedachte. Dat bracht me op het idee om aan de website van basisschool VEERKRACHT in Amsterdam een weblog te koppelen. Op school gebeuren zoveel dingen: ontroerende, gezellige, droevige en vaak ook hele mooie dingen. Daarnaast zijn er veel gebeurtenissen buiten school, die met het onderwijs te maken hebben. Wanneer ik dus een gaatje kan vinden hoop ik op deze weblog over zaken, gedachten en dingen die mij bezighouden, iets op het weblog te zetten.
Een van de jongens in de onderbouw moet er wel erg aan wennen dat er op donderdag een andere leerkracht voor de groep staat. Steeds weer zoekt hij de uitdaging bij een medeleerling. In mijn kamer moet hij zich verantwoorden voor zijn buitensporige acties en reacties. Uiteindelijk legt hij me uit hoe het komt. “Niemand wil naar me luisteren, vindt u het gek dat ik zo geworden ben?”
Over deze toch wel ontroerende klacht valt zoveel te zeggen. Maar soms moet je er gewoon even over nadenken. Even tot je door laten dringen wat er achter de woorden schuil gaat. Dat hoop ik bij de lezer van de blog ook een beetje los te maken. Even doordenken tot achter de zinnen en gedachten van een leerling, een collega, een familielid ofwel een blogschrijver.
Ik ben directeur van de gereformeerde basisschool Veerkracht in Amsterdam. De school noemen we ook wel een school voor bijbelgetrouw onderwijs. De juffen en meesters op mijn school zijn christenen die niet alleen lid zijn van een gereformeerde kerk, maar ook hun christen zijn willen delen met elkaar en de leerlingen in hun groep. Ze vertellen daarom de Bijbelverhalen, omdat ze daar zelf ook in geloven. Daarom bidden ze ook met leerlingen, omdat ze geloven dat God hen hoort!