identiteit in discussie

Veerkracht is één van de 23 scholen van GPOWN. Allemaal gereformeerde scholen. Ontstaan ‘vanuit’ de gereformeerde kerken vrijgemaakt zijn de scholen nog steeds de meest gesloten instellingen wat betreft het benoemingsbeleid. Oké, we hebben dan wel christelijk-gereformeerde broeders en en zusters toegelaten, maar hun aantal staat tot op heden nog steds niet in verhouding tot het aantal kerkleden van de CGK. Binnen de politiek is bijvoorbeeld al lang geen spraken meer van het GPV. Het GSEV is ter ziele, het GMV staat open en ook het ND is al sinds mensenheugenis geen Gerefomeerd Gezinsblad meer.

Een bezinning waard dus. Maar daarnaast moet ook nagedacht worden over de gereformeerde identiteit van onze school. Wat is er nu zo specifiek gereformeerd? Waar zetten we de grenzen en palen we af? Of moeten we helemaal geen piketpaaltjes zetten? Vragen te over. Er zal de komende jaren nog veel over vergaderd en gediscussieerd worden.

De leerkracht op een gereformeerde school doet er goed aan om ondertussen regelmatig voor de spiegel te gaan staan. Wat inspireert mij in mijn werk? Wat wil ik de leerlingen meegeven voor hun verdere leven? Durf ik met de leerlingen door te praten over mijn geloof en mijn relatie met God? Durf ik dan hardop te zeggen dat ik misschien ook wel eens twijfel? Hoe ga ik om met het gebed in de klas? Hoe praat ik over bovenstaande vragen met mijn collega juf en meester?

Vind je het lastig om echt je eigen gereformeerde identiteit te ontdekken, dan raad ik leerkrachten aan eens een paar maanden naar een niet-gereformeerde kerk te gaan. Probeer daar persoonlijke relaties aan te gaan, maar ook jezelf te blijven. Eén van de leden van de identiteitscommissie van onze school onderschrijft dit advies en spreekt vanuit eigen ervaring. Ondertussen is hij nog steeds van harte ronduit christelijk-gereformeerd. Waarvan akte.