Lompie | In memoriam Harm 1982 – 2016 (33)
In de jaren tachtig van de vorige eeuw hielden we (een groep OPK leden) ’s zomers evangelisatieprojecten. Het was een voortzetting van het zaterdagse jeugdclubje in de Oosterparkkerk. Het clubje trok steeds minder kinderen en daarom zochten we een nieuwe doelgroep. Sommige medewerkers van de zaterdagclub waren bekend met het werk van E&R (evangelisatie en recreatie). En zo kon het gebeuren dat we in de zomervakantie een grote tent plaatsten in het Bijlmerpark, in die tijd een prachtig groengebied in Zuid-Oost . Daar zaten natuurlijk nogal wat haken en ogen aan vast, maar met een inventief groepje mensen lukte het ons toch. De eerste jaren met hulp van de genoemde vereniging E&R, later op eigen kracht. Achteraf gezien was het een nogal amateuristisch gedoe die paar weken in de zomervakantie. We hadden in die tijd als gereformeerde kerk in Amsterdam niet veel kaas gegeten van hoe je niet-gelovigen moest bereiken met het evangelie van Jezus Christus. Hoe goed bedoeld ook, we hebben heel veel beginnersfouten gemaakt. Maar….
Het leverde veel activiteiten en nieuw elan in de gemeente op. Verschillende broeders en zusters waren rond deze projecten op allerlei manieren actief. Door mee te werken op huishoudelijk gebied, koken, inrichten, meezingen en meebidden, ga zo maar door. Met natuurlijk als gevolg dat veel mensen opeens veel meer over de muren van hun eigen kerk gingen kijken. We werden opeens geconfronteerd met een grote diversiteit aan mensen die niets met God en gebod hadden. Maar dezelfde mensen waren wel geïnteresseerd in een bord warm eten, een avondje gezelligheid en warmte. Door deze projecten is er in de OPK heel veel weer gaan bruisen. Immers door het seizoen heen moest er veel voorbereid worden en dat leverde ook de nodige activiteiten op. En daarnaast was er ook veel nawerk. Na twee weken in het park hadden we een lijst met namen, om contact mee te onderhouden. Die contacten namen we soms mee naar de kerk, maar nog vaker kwamen ze her en der over de vloer. Mij heeft het in ieder geval veel positiefs gebracht in het denken over de kerk als gemeenschap van Christus. Voor de OPK heeft dit er toe geleid dat er samen met de kerk in Zuid-West gemeentestichtingsprojecten werden gestart (eind vorige eeuw). In de Bijlmer werd zo de bodem gelegd voor de Akergemeente en STROOM.
Eén contact uit die tijd zullen we als gezin nooit meer vergeten. Ooit kwam hij aanfietsen bij ‘De Witte Tent’, bleef eten en vertelde dat hij op dat moment leefde van het statiegeld van lege flessen. In de jaren er na leerden we stap voor stap Gerard Lubbers kennen. Gerard was chemicus geweest op het laboratorium van de UvA. Maar het leven was hem niet welgezind geweest. Verbroken relaties, twee kinderen die hij nooit mocht zien, een brand in zijn woonhuis… Hij woonde toen in een flat in de H-buurt. Door alles wat er gebeurd was en alle ‘onrecht’ wat hem was aangedaan, dat was in ieder geval zijn verhaal, was hij een ‘verzamelaar’ geworden. Anno 2016 zouden we er een hulp-tvploeg op af hebben gestuurd. En ook wij probeerden hem te helpen, zijn zaakjes weer een beetje op orde te krijgen. Een fatsoenlijk bed, opruimen, een schone keuken… Heel veel geduld en heel veel goede wil brachten ons en Gerard echter niet veel verder. Gerard bleef wie hij inmiddels was. Een vriendelijke en zeer welbespraakte en ook intelligente man. Zeer belezen en een groot liefhebber van Bach. In mijn LP-collectie zit nog steeds een dubbel LP met ‘Sonates voor orgel’, gespeeld door Marie Claire Alain. Gerard had hem meegenomen, want zijn eigen platenspeler deed het niet. Echt genieten samen. Ook als we naar 2 voor 12 keken; Gerard wist soms alle 12 antwoorden uit zijn hoofd. Van samen meedoen is het jammer genoeg nooit gekomen. Soms was hij in de kerk, ging mee naar de mannenvereniging, maar het leukst was, als hij kwam eten. De kinderen, zeker Harm, konden het goed met hem vinden. Altijd had hij wel weer wat gevonden in een sloot onderweg, een doos met lekker ijs bijvoorbeeld. Onvergetelijk was het moment waarop hij zijn speelgoed-stoomlocomotief mee nam. Met aanmaakblokjes stookte Gerard het water warm en daar reed de locomotief door onze kamer. Een wonder van techniek en Harm genoot. Later kon hij er nog met smaak over vertellen. Een enkele keer is Harm mee geweest naar de flat van Gerard, nogal choquerend. Op een dag nam Gerard een wegwerkerslantaarn mee, ook gevonden zogenaamd. Harm heeft hem nog jaren bewaard volgens mij.
Vanaf zijn balkon is Gerard getuige geweest van de Bijlmerramp waarbij een Israëlische Boeiing zich boorde in de flat Kruitberg, vlak bij zijn eigen flat. Psychisch gezien was dat een nieuwe klap. Later verhuisde Gerard naar zijn eigen opgeknapte huis in Zuid, maar daar het ging uiteindelijk bergafwaarts. Drank, verbittering en eenzaamheid hadden zich een weg gevreten. Hij overleed in 2004 in het verzorgingshuis Amstelhof, waar nu de Hermitage is gevestigd. Op Zorgvlied passeren we zijn graf als we de plek bezoeken waar Harm begraven ligt. Een groots monument met vele Lubbersen op de steen, maar de naam van Gerard is er niet op terug te vinden. Dus bij dezen: GERARD LUBBERS 16 juli 1935 – 2 oktober 2004. Wie weet kunnen we nog eens een nazaat van de familie Lubbers zo ver krijgen dat ook zijn naam vermeld wordt. Het is deze bijzondere man zeker gegund. Op zijn begrafenis heeft ds. Breen een getuigenis afgelegd over een zoekende en zwalkende gelovige. Misschien heeft Harm doordat hij ooit Gerard Lubbers heeft leren kennen, ook daarmee oog gekregen voor de mensen met rafels en dat je ze niet op voorhand moet veroordelen.
Kyrie eleison