jodendom in de nieuwe kerk

In AVRO-kunstuur had ik al een keer een reportage gezien over de directeur van de Nieuwe Kerk, die op ‘strooptocht’ was in Israël. Hij probeerde daar zoveel mogelijk stukken voor zijn tentoonstelling binnen te halen. En zoals Ernst Veen veel gelukt is, lukte ook dit. Met zijn charmante voorkomen flikte hij ook dit weer. Het resultaat mag er zijn; een indrukwekkende tentoonstelling over het Jodendom. Voor wie een beetje bekend is met de Bijbel en hoe het Jodendom zich na Christus heeft ontwikkeld is dit een feest van herkenning. Een groot aantal onderwerpen komt voorbij. Van synagoge tot jad en van diaspora tot sjabbat. Ook de bijbehorende catalogus is fraai van opzet. Hierin komen 100 Joodse begrippen kort aan de orde die worden vergezeld van voorwerpen uit de tentoonstelling. Helaas komen de prachtige banieren wat mindere tot hun recht. Wil je die namelijk lezen, dan hou je er een hernia aan over. Gaan dus; om het kleine stukje Dode Zeerol te bewonderen en ook het prachtige schilderij van Marc Chagall van een treurende rabbijn met een Thora-rol.  Alleen die twee voorwerpen al, maken de tentoonstelling tot een must.

Een groot compliment tenslotte aan de scheidende directeur Ernst Veen. Wanneer je de audio-tour beluistert houdt Veen bij nummer een 1 een afscheidstoespraakje. Deze man heeft zoveel betekend voor de Nieuwe Kerk en de Hermitage; geweldig. Dit soort mensen hadden ze ook nodig bij het Rijks en het Stedelijk Museum.

abraham kuyper in de uitverkoop

Altijd is het weer opwindend om door stapels afgeprijsde boeken te neuzen. Kom ik misschien iets tegen, waarvan ooit dacht; oooh, dat boek wil ik graag kopen. Alleen de opwinding al is een leuk gevoel. Zeker wanneer ik al enige tijd niet bij Scheltema aan het Koningsplein ben geweest, is het altijd weer spannend om bij de vers aangevulde ramsj te snuffelen. Een paar weken terug kwam ik de biografie over Abraham Kuyper tegen. Eigenlijk te geef: € 7,80. Toen het boek in 2007 verscheen, bracht het onder historici, zeker de gereformeerde historici, nogal wat opschudding te weeg. Dat laatste wekt natuurlijk extra belangstelling. Achterop het boek staan dan ook een aantal uitspraken uit de pers om het boek extra te verkopen. De mooiste daarvan is van de in november 2011 overleden historicus A.Th. van Deursen. Hij had in het Nederlands Dagblad geschreven dat het een ‘Een misselijk boek’ is. Op Wikipedia is te lezen dat andere historici als Harinck en Schutte, het niet met van Deursen eens waren. Al met al een mooie aanbeveling om het forse boek van 672 pagina’s ter hand te nemen. Aanbevolen dus!

meldpunt PVV en het RD

Je kunt er de laatste dagen niet om heen. De PVV lanceerde een website voor landgenoten om te kunnen klagen over mede-europeanen. Met daarbij de nadruk op het feit dat die mede-europeanen uit het oosten afkomstig zijn. Ik heb even gekeken op de betreffende website om bevestigd te worden. Op tv meende ik al een paar keer gezien te hebben dat er gedeeltes van krantenartikelen te zien zijn. En opvallend genoeg dacht ik daarbij het Reformatorisch Dagblad te zien. (bv. bron RD…..) Het klopte, een aantal keren komt het AD voorbij, maar ook een aantal keren het RD. Naar mijn idee kan dat alleen maar betekenen dat de PVV daar toestemming voor heeft gevraagd aan de redactie van het RD, of dat de redactie van het RD het stilzwijgend goedkeurt. Hoe je het ook wendt of keert, ik zou als serieuze christelijke krant toch beslist niet geassocieerd willen worden met het ronduit verwerpelijke en onchristelijke gegeven van de betreffende website. Ikzelf heb dan ook niet de moeite genomen om overal NEE in te vullen. Dat was me toch echt te veel eer voor de PVV.

tollenaars maken CD

Afgelopen week moest ik in groep 7 vertellen over Levi de tollenaar. Hij werd door Jezus van zijn werk weggeroepen om achter Jezus aan te gaan. Later gaat Jezus eten met Levi en zijn collega’s en ook andere zondaars schuiven aan. Jezus geeft de criticasters ter overweging dat hij gekomen is om mensen te redden en niet de al geredden nog een keer naar de mond te preken. Een paar dagen ervoor had ik een paar keer de CD van Tax Collectors opgezet.  Deze echte eerste CD van de Amsterdamse Tax Collectors ademt ook die sfeer. Geen triomfantelijke overwinningsmuziek van een groepje gereformeerden die het al weten. Dat maakt het tot een intrigerend muzikaal verhaal van de zes muzikanten. Al jaren spelen ze samen en zijn op zoek gegaan naar hun eigen geluid. De 13 nummers op deze CD met de titel ‘FOREIGNER’ zijn allemaal geschreven door Ton van Dijk en passen uitstekend bij de door de groep gearrangeerde muziek. Binnen de grote hoeveelheid aan muziekgroepen die bijvoorbeeld bij DWDD optreden, misstaat de Tax Collectors beslist niet. Aanschaffen dus, voor de prijs hoef je het niet te laten. Kijk op: www.taxcollectors.nl. Complimenten trouwens ook voor het prachtige ontwerp van Martien ter Veen!

leve de koningin!

De laatste dag van januariwerd onze vorstin HKH Beatrix van Oranje vierenzeventig. Vandaag trouwens is het weer feest in huize Oranje. Tien jaar geleden trad Willem-Alexander in het huwelijk met Maxima. Als Oranje-fan is mijn week weer goed! In het TV-programma ’twee-vandaag’ toonde men dat ook dit jaar weer de populariteit van de jarige was gestegen. Er werd zelfs een soort quasi wetenschappelijk betoog bij gehouden. Een van de redenen dat Hare Majesteits populariteit was gestegen, zo werd beweerd,  was onder andere de VPRO serie ‘Beatrix, Oranje onder vuur’. Deze vierdelige serie, waar ik trouwens alleen maar een enkel fragment van heb gezien is, zo zeggen de makers; fictie. Nou ja, men probeert de werkelijkheid zo goed mogelijk te benaderen. De schrijver van de serie is Tomas Ross.

Ross voert in deze laatste 'Schaduw' een vierde geheime dochter van prins Bernhard ten tonele

Tomas Ross is in ons land een bekende schrijver op het gebied van spannende detectives. Niks mis mee, zou je denken. Maar Tomas Ross is echter een complot(be)denker. En in dat laatste zit hem de kneep. Je kunt dus werkelijk de genoemde VPRO serie niet serieus nemen. En dan de grap, dat een gedeelte van ons volk onze koningin sympathieker is gaan vinden door deze fictieve serie. Wat mij betreft worden dit soort series verbannen van de publieke omroep.  Wanneer Wilders moeilijk doet over een hoofddoek, valt heel weldenkend Nederland over hem heen. Laten ze dan ook dit soort majesteitsschennis in de vorm van een fictieve serie over het leven van onze zeer gewaardeerde koningin verwijzen naar de prullenbak.

 

 

 

 

 

jeffrey pondaag

Nederland en Indonesië zijn door hun gezamenlijke geschiedenis voor altijd aan elkaar verbonden. Maar volgens het Comité Nederlandse Ereschulden is Nederland nog lang niet klaar met verantwoording af te leggen over misdaden die in Indonesië zijn begaan. Het Comité heeft onlangs aan het Openbaar Ministerie gevraagd om te onderzoeken of Nederlandse militairen misdrijven hebben begaan tijdens het bloedbad in Rawagede, in 1947. Deze week zei het OM het verzoek in beraad te hebben. Een gesprek hier over met Jeffrey Pondaag, hij is voorzitter van de Stichting Comité Nederlandse Ereschulden.

uit de serie 'verboden foto's' van Politionele Acties

Bovenstaande citaat kwam ik tegen op een NOS-site. Donderdag 19 januari werd er op Radio 1 over gediscussieerd in het programma StandpuntNL. Moeten militairen die zich in Rawagede schuldig hebben gemaakt aan misdaden alsnog voor de rechter komen? Bovengenoemde heer Pondaag is voor vervolging en lichtte zijn mening in de studio toe.

Jeffrey Pondaag heb ik al jaren terug een aantal keren aan de telefoon gehad. Hij sprak zijn ongenoegen uit over de herdenking die we jaarlijks houden op 4 mei bij het monument aan de Haarlemmerweg met de basisschoolkinderen. Ik denk dat hij het een keer meegemaakt heeft en toch wel wat miste in mijn verhaal over herdenken. Verschillende keren benaderde hij mij om te zeggen dat in het onderwijs veel meer aandacht moest zijn voor de wandaden van Nederlandse militairen in het voormalig Nederlands-Indië. Het werden een paar moeizame gesprekken, waarin ik in ieder geval mijn sympathie voor zijn verhaal heb proberen duidelijk te maken. Ik heb hem uitgebreid mijn mening over kolonisatie en slavernij gegeven. Nu hoorde ik hem dus opeens voor de radio en schoten mij de telefoongesprekken weer te binnen. Helaas voor de heer Pondaag kreeg hij maar van 30% van de luisteraars gelijk. De grote meerderheid van de stemmers op StandpuntNL vonden dat we deze kwestie toch moesten laten rusten. Veel reacties vond ik ronduit beschamend. Natuurlijk gaat het om een kwestie van meer dan 60 jaar geleden. Maar over een met de Duisters heulende oorlogsmisdadiger wordt in ons land ook nu heden ten dage, groot ophef gemaakt. Ik doel hierbij op Heinrich Boere, afgelopen week nog weer in het nieuws. Ook ik onderschrijf trouwens dat een man als Boere zijn verdiende straf niet moet ontlopen. Maar dan moeten we ook niet moeilijk doen, over Nederlandse militairen die Indonesië misdaden hebben begaan. We hebben niet over zo maar een misdaad. In Rawagede werden zonder pardon meer dan 400 mensen zonder reden doodgeschoten. Ook al is het meer dan 60 jaar geleden en hadden de jonge soldaten van toen net een vervelende oorlog achter de rug. Jazeker, en ook het Indonesisch verzet verichtte wandaden. Maar ook dat laatste moest en moet bestraft. Nederland heeft flink veel boter op zijn hoofd. Het was al veel te laat met excuses richting de bevolking van Rawagede. Een schadevergoeding wordt nu betaald omdat de stichting van de heer Pondaag maar door en door bleef gaan. Ik wens hem in ieder geval veel sterkte en doorzettingsvermogen voor wat betreft de aanklacht bij het OM.  

kijk niet om…

Steeds weer in dubio, je agenda weggooien of toch bewaren. Ik ben in ieder geval van de bewaarkant. Zo van, je weet maar nooit. Toch kan ik als het moet, wel opruimen en weggooien. Behalve boeken natuurlijk, die gooi je niet weg. Met terugblikken is het al net zo. Kijk je terug en overdenk je dat nog een keer, of denk je; kom op vooruit… Bloggen is trouwens steeds even over je schouder kijken. En aangezien ik blog, is het ook niet erg om 2011 nog een keer voorbij te laten gaan, toch?

Op de grens van het voorjaar las ik de biografie over Albert Einstein. Een intrigerende beschrijving van een bijzonder mens. Walter Isaacson heeft een voortreffelijk boek geleverd. Inmiddels heeft dezelfde Isaacson ook Steve Jobs zijn leven op een rij gezet, maar dat terzijde. Door de ARBO-arts was ik doorverwezen naar HSK, om een re-integratietraining voor mijn burn-out te gaan volgen. Elke keer wanneer ik het kantoorgebouw, waar HSK gevestigd is, passeerde ik in de hal de muurschildering met het hoofd van Einstein. Door het lezen van de biografie en de frequente bezoeken aan het Einstein-gebouw, werd Einstein een inspirator in overspannen tijden. ‘Mensen kun je vergelijken met fietsen. Alleen wanneer je er de vaart in houdt, blijven ze in evenwicht.’ (vrij naar Einstein)

De psycholoog bij HSK heeft heel wat aan moeten horen. Een stap in de goede richting, zo beloofde ik haar, zou in ieder geval zijn wanneer ik de vloer in de woonkamer af zou kunnen maken. In de zomer van 2009 hebben we enige meters laten aanbouwen bij onze woonkamer. Toen konden we onze vloer in de aanbouw niet door leggen, omdat de planken niet meer leverbaar waren. Zwepenboom-vloeren zijn niet meer leverbaar in Nederland. Omdat Co van der Horst één van de  toonzaalvloeren ging vervangen, kunnen wij nu alsnog genieten van een complete vloer. Zo komt onze nieuwe 4800 nog beter tot zijn recht. Met natuurlijk dank aan Wouter!

En toen opeens zaten we met z’n tweeën thuis. Coos werd geconfronteerd met darmkanker. De operatie lukte. Maar het laat wel littekens na. Aan de buitenkant natuurlijk, maar ook innerlijk. Kanker is dus niet zomaar weg. Ook in 2012 heeft het KWF weer veel fondsen nodig, dus we gaan zeker weer aanbellen bij buren en oud-buren. Onderzoek en voorlichting blijft immers noodzakelijk en kan veel  leed voorkomen.

Ooit las ik van Adrian Verbree het boek ECLIPS (een verslag van een burn-out). Je denkt, dat het jou nooit overkomen zal. Daarom werk je gewoon door, werk je gewoon door en werk je gewoon door…. En wanneer je niet werkt moet je weer opladen en opladen. En langzaam bouwt het zich op. Druk en nog veel meer druk. Gelukkig, denk je, heb je nog genoeg energie. Ook dit kan nog en ook dat kan nog. Ook dit probleem cancel ik en ook voor het volgende komt er wel weer een oplossing. Totdat het niet meer gaat, todat je over de rand geduwd wordt. Voor wie meer wil weten, lees het boek van Carien Karsten.

Gineke Zikken - fabriek in A'dam-Noord

Het jaar 2011 zal wel de geschiedenisboeken in gaan als het jaar van versobering en bezuinigingen. Blijft de euro wel bestaan? Kunnen we onze hypotheek over een aantal jaren nog betalen? Een van de sectoren die flink getroffen worden door rigoureuze bezuinigingen is de kunstsector. Een goed idee is dan ook om als particulier wel kunst te blijven kopen. Je fleurt je huis er mee op, je geniet er elke dag van. Een ander idee is om muziekhuizen en theaters te bezoeken wanneer je favoriete kunstenaar optreedt. Door illegaal te gaan downloaden speel je die ‘irritante’ staatssecretaris Zijlstra alleen maar in de kaart.

Doop Jip

Zijn er pillen voor burn-out? Kan mijn huisarts geen receptje voorschrijven? Is er dan niks wat helpt? Nee, er zijn geen pillen. En nee, ook de arts heeft niet een kant en klaar recept. Maar gelukkig zijn er wel dingen die helpen. Rust, ja, heel veel rust en leren echt niets te doen. Maar ook de mooie dingen wel blijven zien. Wel ook weer gaan genieten. Het zo nu en dan bezig zijn met Levend Water en het uitzien naar een kleinkind. Steeds weer de grenzen stellen en proberen er niet over heen te gaan. En de mooie belevenissen zorgen ook voor steeds weer een beetje beter worden.

Viktor Kossakovski maakte een prachtige documentaire over zijn zoontje van twee. Kossakowski is documentairemaker en wilde vastleggen hoe Svyato voor het eerst in de spiegel zou kijken. Op YouTube staat een korte samenvatting. Het leert je om ook zelf eens anders in de spiegel te kijken. Een paar weken geleden zag ik Svyato in de serie van Willem Jan Otten in de De Balie. Zo’n spiegelfilm is goed voor je burn-out. Trouwens een toespraak van Willem Jan Otten is ook heel inspirerend.

Ik ben weer begonnen met werken. Officieel heet dat re-integratie. Twee morgens in de week op ‘de Rank’ in Alkmaar. Alhoewel het niet naast de deur is, wel goed om te doen. In groep 7/8 was het bij de kerstmaaltijd uitermate gezellig. Bij de kleuters liep ik laatst binnen en vroeg de juf me of ik wilde uitleggen wat knielen betekent. Een meisje wilde het wel voordoen. Mijn vraag, na enige uitleg, was vervolgens: “Kan iemand zich nog kleiner maken voor God?” Al gauw lag een jongetje languit op de grond met zijn handen gevouwen. Blijkbaar is het verhaal goed overgekomen, want op een zondag erna zei een predikant: “Zulke meesters hebben we nu nodig!” Waarvan akte!

Kijk niet om… Natuurlijk kijken we vooruit! In 2012 ga ik verder lezen. In ieder geval in drie boeken, die ik nog niet uit heb. Van de neven Foer lees ik op dit moment ‘Het geheugenpaleis‘ en ‘Dieren eten‘. Allebei erg leuke boeken. En er ligt nog een derde Amerikaan om uit te lezen. Het boek van Tim Keller over gerechtigheid is confronterend. Zet aan het denken hoe je omgaat met de ander en met geld, hoe je weggeeft en deelt. Genoeg om over na te denken in 2012.

 

eenheid tussen christenen

KRUISIGING Marc Chagall

Een maandagkrant heeft meestal een kort leven. In het weekend heb je misschien net wat meer tijd om de dikkere vrijdag en zaterdagkrant door te pluizen. Soms grijp je in het weekend nog eens terug naar een donderdag of woensdagkrant, maar daar blijft het dan bij. Het Nederlands Dagblad van maandag 12 december leverde een aantal artikelen die de lezer toch tot verder nadenken zetten. Eerst al werd ik geboeid door een uitgebreid artikel over ds. Arenda Haasnoot, die een boek publiceerde over haar belevenissen in het moderamen van de PKN. Ds. Haasnoot komt naar voren als een diepgelovige en gedreven vrouw, die de ‘onversneden’ boodschap wil brengen. Terugkijkend op haar theologische universitaire opleiding zegt ze: “Ik mis in de opleiding hoe je mensen tot geloof brengt”. Wat zou er moeten gebeuren, dacht ik, om de kleine gereformeerde kerken (GKV /CGK/NGK) te laten aanschuiven bij de KPN van ds. Haasnoot? Een vraag waar best over valt te filosoferen lijkt me. Het zou in ieder geval opleveren dat in de opleiding, dat wat ds. Haasnoot miste, misschien wel aan de orde zou komen. Wat zouden deze kerken ongelooflijk veel van elkaar kunnen leren als het gaat om ‘kerk zijn in de 21e eeuw’. Misschien zouden ook andere kerken jaloers worden en zich aan willen sluiten… Nee, ik bepleit geen koekoek éénzang.  Wat zou het een geweldige uitstraling kunnen hebben; een kerk met een onversneden boodschap, in heel veel soorten en maten verkrijgbaar. Een kerk, één in Christus!

Een pagina ervoor pleit columnist Gijsbert van den Brink (theoloog en filosoof in Leiden en Amsterdam) voor een nieuw belijdenisgeschrift. Hij zegt: ‘Wat zou het dus mooi zijn als er een geschrift was waarin op een orthodoxe én eigentijdse manier dit soort toerusting-over-de-hele-linie geboden werd. Een geschrift dat laten we zeggen 52 hoofdstukjes telt, die elk de Bijbel vertalen naar het gebinte van de christelijke leer en daarbij ingaan op de hedendaagse vragen. De verhouding van geloof en wetenschap zou erin aan de orde kunnen komen, evenals die tussen christendom en islam, geloof en politiek, et cetera. De gaven van de Heilige Geest, christen zijn op je werk, (homo)seksualiteit en het probleem van het lijden natuurlijk. Maar ook bijvoorbeeld de rechtvaardigingsleer.’ [einde citaat]    Eén van de redenen voor een nieuw belijdenisgeschrift zal zeker de eenheid tussen christenen en kerken kunnen zijn, dat onderschrijft ook van den Brink.  De laatste voert meer redenen aan, die ik van harte onderschrijf, maar de eenheidsreden spreekt mij bijzonder aan. Een hedendaags belijdenisgeschrift over de ‘onversneden boodschap’, kan het gesprek tussen kerken, groepen en gemeenten ongelooflijk goed dienen. Het zou er in ieder geval toe kunnen leiden dat allerlei zogenaamd belangrijke zaken, uiteindelijk bijzaken blijken te zijn. Ik hoop van harte dat er leiders in christelijke kerken opstaan die zich willen laten inspireren door Gods Geest om een voorstel op tafel te leggen.

Op pagina 2 van dezelfde krant wordt de oproep tot meer eenheid onder christenen vanuit onverdachte hoek nog een keer onderstreept. Moses Alagbe, een Nigeriaan in Nederland, zegt in het blad Zending Nú; ‘Eenheid en herontdekking van de holistische missie van God door Christus zijn volgens mij de sleutel tot het overleven van de kerk in Nederland’. In één maandagkrant, je zou het haast leiding kunnen noemen, driemaal een roep om meer eenheid!

vreemdelingen en bijwoners

Zoals veel volgers van mijn blog weten, ben ik een groot liefhebber van documentaires. Het IDFA is inmiddels helaas al weer afgelopen en daarbij moest ik toch ook rekening met mijn gezondheid houden. Gelukkig werden er de afgelopen weken veel extra docu’s op TV uitgezonden. Die van gisteravond was echter één in de buitencategorie. Geertjan Lassche heeft voor de EO opnieuw een meesterwerk afgeleverd. De film gaat over de zoektocht van Mathijs Souhoka naar antwoorden op zijn vragen. Opgegroeid in het kamp Conrad bij Rouveen, zit hij nog steeds met vragen rond de contacten tussen het kamp en de plaatselijke bevolking. Dat levert prachtige en ook tegelijk tenenkrommende gesprekken op tussen de Molukker Souhoka en oudere Rouveners. Hoezo christelijke dienstbaarheid en gerechtigheid? Tegelijkertijd confronteert het ook de kijker met de vraag hoe hij of zij reageert op de vreemdeling binnen de poorten. Een zwarte bladzijde uit de vaderlandse geschiedenis werd zo weer naar voren gehaald. Nog steeds duurt het onrecht richting de Molukkers voort. Met valse beloften werden ze ooit naar Nederland gehaald, in de hoop op een dag terug te kunnen keren naar een vrij Ambon. In het naoorlogse Nederland hadden ze niets te zoeken. En daarbij werden ze ook nog eens ondergebracht in de leegstaande kampen die in de oorlog door de Duitsers werden gebruikt voor Joden en krijgsgevangenen; onder andere in Westerbork, Vught en dus ook bij Rouveen. Wat hebben we er inmiddels van geleerd?