Categorie: kerk

het lam gods

Op Stille Zaterdag tentoongesteld op het podium in de Oosterparkkerk. Als een altaar waar geen vuur meer aan te pas hoeft te komen. Een stapel kranten; dag na dag vertellend hoe onmachtig de mens is. De laatste krant vertelt van Auschwitz; de mens is tot alles in staat. En op de andere pagina een groot aantal overlijdensadvertenties met alleen maar tranen en geen enkele hoop op opstanding.

Het lam is door kunstenaar Willem Zijlstra gekocht nadat het was geboren. In een filmpje is dat te zien, een lam wordt door de schapenfokker ‘gehaald’. Vervolgens zien we het lam huppelend in het groen om even later te eindigen op de slachtbank. Het vlees in ingeblikt en staat rondom het bewegende beeld opgesteld. Neemt eet en……

Het is Paasmorgen, we zingen van de opgestane Heer. Maar de voorganger houdt ons twijfel voor. Zo gemakkelijk is het niet om te geloven in levende Jezus, die Maria Magdalena verbiedt hem vast te houden. Jezus noemt je naam en zegt: houdt mij niet vast. Ik schakel jou in om mij uit te delen en zorgzaam te zijn voor de ander.

tollenaars maken CD

Afgelopen week moest ik in groep 7 vertellen over Levi de tollenaar. Hij werd door Jezus van zijn werk weggeroepen om achter Jezus aan te gaan. Later gaat Jezus eten met Levi en zijn collega’s en ook andere zondaars schuiven aan. Jezus geeft de criticasters ter overweging dat hij gekomen is om mensen te redden en niet de al geredden nog een keer naar de mond te preken. Een paar dagen ervoor had ik een paar keer de CD van Tax Collectors opgezet.  Deze echte eerste CD van de Amsterdamse Tax Collectors ademt ook die sfeer. Geen triomfantelijke overwinningsmuziek van een groepje gereformeerden die het al weten. Dat maakt het tot een intrigerend muzikaal verhaal van de zes muzikanten. Al jaren spelen ze samen en zijn op zoek gegaan naar hun eigen geluid. De 13 nummers op deze CD met de titel ‘FOREIGNER’ zijn allemaal geschreven door Ton van Dijk en passen uitstekend bij de door de groep gearrangeerde muziek. Binnen de grote hoeveelheid aan muziekgroepen die bijvoorbeeld bij DWDD optreden, misstaat de Tax Collectors beslist niet. Aanschaffen dus, voor de prijs hoef je het niet te laten. Kijk op: www.taxcollectors.nl. Complimenten trouwens ook voor het prachtige ontwerp van Martien ter Veen!

eenheid tussen christenen

KRUISIGING Marc Chagall

Een maandagkrant heeft meestal een kort leven. In het weekend heb je misschien net wat meer tijd om de dikkere vrijdag en zaterdagkrant door te pluizen. Soms grijp je in het weekend nog eens terug naar een donderdag of woensdagkrant, maar daar blijft het dan bij. Het Nederlands Dagblad van maandag 12 december leverde een aantal artikelen die de lezer toch tot verder nadenken zetten. Eerst al werd ik geboeid door een uitgebreid artikel over ds. Arenda Haasnoot, die een boek publiceerde over haar belevenissen in het moderamen van de PKN. Ds. Haasnoot komt naar voren als een diepgelovige en gedreven vrouw, die de ‘onversneden’ boodschap wil brengen. Terugkijkend op haar theologische universitaire opleiding zegt ze: “Ik mis in de opleiding hoe je mensen tot geloof brengt”. Wat zou er moeten gebeuren, dacht ik, om de kleine gereformeerde kerken (GKV /CGK/NGK) te laten aanschuiven bij de KPN van ds. Haasnoot? Een vraag waar best over valt te filosoferen lijkt me. Het zou in ieder geval opleveren dat in de opleiding, dat wat ds. Haasnoot miste, misschien wel aan de orde zou komen. Wat zouden deze kerken ongelooflijk veel van elkaar kunnen leren als het gaat om ‘kerk zijn in de 21e eeuw’. Misschien zouden ook andere kerken jaloers worden en zich aan willen sluiten… Nee, ik bepleit geen koekoek éénzang.  Wat zou het een geweldige uitstraling kunnen hebben; een kerk met een onversneden boodschap, in heel veel soorten en maten verkrijgbaar. Een kerk, één in Christus!

Een pagina ervoor pleit columnist Gijsbert van den Brink (theoloog en filosoof in Leiden en Amsterdam) voor een nieuw belijdenisgeschrift. Hij zegt: ‘Wat zou het dus mooi zijn als er een geschrift was waarin op een orthodoxe én eigentijdse manier dit soort toerusting-over-de-hele-linie geboden werd. Een geschrift dat laten we zeggen 52 hoofdstukjes telt, die elk de Bijbel vertalen naar het gebinte van de christelijke leer en daarbij ingaan op de hedendaagse vragen. De verhouding van geloof en wetenschap zou erin aan de orde kunnen komen, evenals die tussen christendom en islam, geloof en politiek, et cetera. De gaven van de Heilige Geest, christen zijn op je werk, (homo)seksualiteit en het probleem van het lijden natuurlijk. Maar ook bijvoorbeeld de rechtvaardigingsleer.’ [einde citaat]    Eén van de redenen voor een nieuw belijdenisgeschrift zal zeker de eenheid tussen christenen en kerken kunnen zijn, dat onderschrijft ook van den Brink.  De laatste voert meer redenen aan, die ik van harte onderschrijf, maar de eenheidsreden spreekt mij bijzonder aan. Een hedendaags belijdenisgeschrift over de ‘onversneden boodschap’, kan het gesprek tussen kerken, groepen en gemeenten ongelooflijk goed dienen. Het zou er in ieder geval toe kunnen leiden dat allerlei zogenaamd belangrijke zaken, uiteindelijk bijzaken blijken te zijn. Ik hoop van harte dat er leiders in christelijke kerken opstaan die zich willen laten inspireren door Gods Geest om een voorstel op tafel te leggen.

Op pagina 2 van dezelfde krant wordt de oproep tot meer eenheid onder christenen vanuit onverdachte hoek nog een keer onderstreept. Moses Alagbe, een Nigeriaan in Nederland, zegt in het blad Zending Nú; ‘Eenheid en herontdekking van de holistische missie van God door Christus zijn volgens mij de sleutel tot het overleven van de kerk in Nederland’. In één maandagkrant, je zou het haast leiding kunnen noemen, driemaal een roep om meer eenheid!

Norman Viss remigreert

Enkele weken geleden zijn we naar Heemstede geweest om afscheid te nemen van Norman Viss en zijn vrouw Cyndi. Na bijna 22 jaar Nederland keren ze terug naar de Verenigde Staten. Eind 1989 zal het geweest zijn dat ik voor het eerst kennis maakte met vader, moeder en zoon Viss. Ze woonden toen voorlopig in Buitenveldert. Vanuit de kerkenraad hebben we toen contact gelegd via dominee Kim Batteau (in die tijd predikant in Zaandam). Vader en zoon Viss waren uitgezonden door een Amerikaanse zendingsorganisatie; World Harvest Mission. Omdat onze kerk in die tijd behoorlijk actief was met zomerevangelisatie in de Bijlmer, leek het zinvol om samen te gaan werken. Uiteindelijk heeft het geresulteerd in een aantal gezamenlijke zomerprojecten in het centrum van Amsterdam. Een groep jonge gereformeerde mensen werkte dan vanuit de Oosterparkkerk samen met een Amerikaans team. Onvergetelijk waren de gezamenlijke start sessies in de OPK, gedeeltelijk in het Engels en het Nederlands. We baden en zongen samen, letterlijk ook hand in hand. Ik weet nog dat er teams zijn geweest uit de Redeemer Presbyterian Church (New York) van Tim Keller. Zij offerden hun twee weken zomervakantie op, om op de Dam, het Leidseplein, maar ook in het Vondelpark, Gods Woorden te laten horen. Voor veel mensen in onze kerkelijke gemeente was het een prachtige eyeopener om met broers en zussen uit de VS zo samen op te trekken. Die samenwerking heeft ons geloof verdiept en ons oog voor de wereld om ons heen verder geopend. Het heeft echt blijvende invloed op ons kerk-zijn gehad. Norman haalde al snel zijn gezin naar Nederland en na een korte periode in Almere-Haven, kwamen ze wonen in Diemen. Ben en Willy leerden op de van ’t Veerschool in no-time Nederlands. Onze kinderen weten nog te vertellen dat Cyndi altijd hetzelfde boek voorlas wanneer ze wel eens oppaste. Een oefening voor haar uitspraak! Ook het team van WHM in Nederland groeide.

Vlnr. Cyndi en Norman Viss, Charlet en Bill Viss (sr.)

Onvergetelijk werden bijvoorbeeld onze contacten met Joe en Deb. Joe was ex-worstelaar en had de Olympische Spelen van München nog meegemaakt (als reserve, naar ik meen). Hij maakte van nabij de terreuraanslag van de Palestijnen (Zwarte September) mee. In New York had Joe later gewerkt bij een speciale politie-eenheid  die de Joodse maffia bestreed. Een bijna fatale schietpartij werd de aanzet tot Joe’s bekering.

Na een aantal jaren stichtte Norman met WHM in Amsterdam-Noord een nieuwe gemeente met de NGK (september 1993); ‘de Hoeksteen’. Norman werd voorganger en uiteindelijk zelfs predikant. Na een bewogen periode in Noord werd Norman in 2002 predikant in Heemstede, een ‘gewone’ Nederlandse gemeente. Nu na bijna 22 jaar Nederland nemen Norman en Cindy afscheid. Hun drie kinderen wonen inmiddels allemaal weer aan de overkant van de oceaan. We hebben veel aan ze te danken. Het verbreedde onze kijk op de kerk en de wereld. In zijn blog geeft Norman een advies aan zijn collega’s. Kortweg: maak vrienden buiten de kerk, ruim daar echt plaats voor in. Gewoon mens zijn te midden van andere mensen, zeker als ze niet geloven. Een advies om ter harte te nemen. Niet alleen voor voorgangers, maar ook voor gewone kerkgangers. Wees christen te midden van je buren en allerlei andere contacten. Maak er ruimte voor, zegt Norman Viss. Ook laat Norman een pas verschenen boek achter. Een boek over hoe we als mensen met elkaar omgaan. “Zoals men ijzer scherpt met ijzer, zo scherpt een mens zijn medemens”, een tekst uit Spreuken als ondertitel. Een oproep aan mensen om elkaar aan te scherpen. Een indringende, maar liefdevolle boodschap. En beslist geen lood om oud ijzer!

Norman en Cindy nemen weinig mee bij hun terugkeer naar de VS. Daarom hadden ze hun CD verzameling in de uitverkoop gedaan. Wanneer ik nu de Chieftains, Joe Cocker of U2 in de CD-lade stop, gaan de herinneringen weer naar Norman en Cindy.  Het ga ze goed, met Gods zegen!

www.gereformeerdekerkblijven.nl

Aan blogs en sites is binnen de christelijke kerken in Nederland geen gebrek. Elke zichzelf respecterende plaatselijke kerk heeft zo z’n eigen website. Maar ook elk kerkverband kan niet zonder een eigen website natuurlijk. Daarnaast heb je nog veel voorgangers en clubjes met hun eigen verhaal op het wereldwijde web. Vorige week stond in het ND een kort bericht over een nieuwe site van predikanten die verontrust zijn over de koers van de GKv. De site ‘gereformeerd blijven’ is opgeheven, het woordje kerk is er aan toegevoegd; een voortzetting dus. Via ingezonden artikelen in het ND werd al boosheid en verdriet geuit. Nu kan ik er zelf niet wakker van liggen. Ieder die een forum wil hebben om zijn gedachten te uiten, niets mis mee. Zolang het natuurlijk binnen alle redelijkheid blijft. De mensen achter deze site, waaronder professor Douma en dominee Storm (Vroomshoop) zijn voor zover ik weet zeer serieuze gereformeerde broeders en ik denk, ook zeer godvrezend. Het is ook goed dat men kritisch volgt wat er allemaal gebeurt in de kerk van Christus.  De banner van hun www.gereformeerdekerkblijven.nl heeft bovenstaande foto meegekregen. En dat vind ik toch wel verontrustend. (Ha, ook een keer verontrust!) Want was is de bedoeling van deze foto, c.q. banner? Het is beslist geen Nederlands landschap. De zon staat fel te schijnen boven het berglandschap. Het zou Zwitserland of Oostenrijk kunnen  zijn. Zou het de bedoeling van de site-beheerders zijn dat ze willen dat in Nederlandse gereformeerde kerken ook altijd de zon schijnt? En dan die kerk… Eigenlijk meer toren dan kerk, veel mensen kunnen er niet in. Een grote toren is mooi, want een toren wist naar boven, daar moeten we het zoeken immers. Het verontrustende is echter wel dat we geen mensen zien op de foto. Geen schare broeders en zusters die deze kerk binnen gaat om met elkaar gereformeerd te blijven. In die zin is het ook een desolaat landschap, ondanks alle groen. En zou het een gereformeerde kerk zijn trouwens, daar boven op die heuvel? Of is het misschien zo’n Alpenkerk waar alleen in de zomer een voorganger op vakantie het Woord Gods laat klinken? Dat laatste zou dan weer passen bij het tot op heden enige artikel op de site. Dat artikel gaat over de Nationale Synode. De schrijver, dominee Wilschut, zet daar namelijk grote vraagtekens bij.  In dat artikel gaat het steeds over de NS, maar ik heb daar toch andere associaties bij. al met al, een raar plaatje dus. Immers in de Alpenlanden (voor het gemak ga ik er maar even van uit dat de foto daar gemaakt is) zijn voor zover ik weet nauwelijks gereformeerde kerken te vinden. Dat kan toch nooit een goed voorbeeld zijn?

Of is het uiteindelijk de bedoeling van de site-beheerders dat we leren over de grenzen van ons vaderland te kijken? Dat we leren over kerkmuren heen te kijken, de ramen open te zetten? Mijn verontrusting zou weggenomen kunnen worden. Want hoe je het ook wend of keert; hoe meer je naar buiten gaat en daar luistert, praat en spreekt, je gaat dan vanzelf wat relativerender om met je eigen gereformeerde erfgoed. En dat laatste zonder het evangelie van Jezus Christus los te laten.

nieuwe  psalmen voor nu


Op een woensdag was het, alweer enige jaren geleden. Tussen de middag ging ik even naar de markt. Ik had de radio zoals gewoonlijk op I. Volgens mij was  het in een actualiteitenrubriek van de NCRV, dat Rien van de Berg live een psalm zong, als aankondiging van een nieuw project; Psalmen voor Nu. Zijn missie vertelde hij, was het om de prachtige 150 psalmen uit de Bijbel voor vandaag te hertalen en zo op muziek te zetten dat de ‘hedendaagse kerkganger’ weer de psalmen wil luisteren en zingen. Inmiddels is de zevende CD in aantocht. Ik vergeet nooit meer de presentatieavond in Tivoli (Utrecht). Een geweldige band op het podium en een zaal die volop psalmen zong. Inmiddels heeft PvN zijn voor en tegenstanders gekregen. Gelukkig begint het hier en daar te veel Opwekking wat naar de achtergrond te verdringen. Een tijd geleden mocht ik in de Oosterparkkerk een keer preeklezen.  Van Tim Keller had ik in CV-Koers een mooie heldere preek gevonden over psalm 119. Hoe lief heb ik Uw wet! Via de speakers hebben de psalm voor nu 119 laten horen en tegelijkertijd de tekst gebeamd. Na het eerste couplet begonnen de eerste gemeenteleden mee te zingen. Meer dan een kwartier zingen! Geweldig. Maar ook om thuis te luisteren en dan mee te zingen of te neuriën. Op GBS Veerkracht leerden ze vorige week psalm 84 van PvN. Ik hoop van harte dat op de nieuwe CD ook weer veel mooi meezingnummers staan. Ik hoop dat kerken er ook steeds meer gebruik van gaan maken. Trouwens ze mogen ook best Datheen en het Liedboek blijven gebruiken. Ook een opwekkingsnummer, niets mis mee. Maar Gods psalmboek vraagt er om op een hedendaagse wijze vertolkt te worden. Zeven is het getal van de volheid, maar Psalmen voor Nu is nog niet voltooid. Op naar nog meer mooie CD’s. Trouwens ook de Australische versie: ‘Sons of Korah’ zijn in onze diensten uitstekend te gebruiken. Halleluja!

namaakgoden

Hoofdstuk 33 KNIEBOEK groep 2 - tekening Michel de Boer

De laatste weken heb ik mij beziggehouden met het boek van Tim Keller: ‘Namaakgoden’. Soms een heel hoofdstuk, soms een paar bladzijden. Erg boeiend vind ik dat Keller met overbekende verhalen uit de Bijbel zijn betoog zo helder maakt. Het verhaal over Jona en zijn reis naar Ninevé kwam opnieuw als een soort raket bij me binnen. Aangrijpend! Uiteidelijk kan ik niet anders dan het boek aanbevelen. Koop, lees en denk na. Tot slot enkele citaten uit het laatst hoofdstuk; ‘zoek en vervang uw afgoden’.

Afgoden aanvechten gaat niet zonder cultuurkritiek, en cultuurkritiek gaat niet zonder het opsporen en aanvechten van afgoden.

In onze tijd wordt vaak opgemerkt dat moderne christenen precies zo materialistisch zijn als iedereen in onze cultuur. Zou dat misschien komen doordat onze evangelieprediking, anders dan die van Paulus, niet de namaakgoden van onze tijd ontmaskert?

Je bestedingspatroon ontmaskert je afgod.

Als je je overwerkt, als je omkomt in koortsachtige activiteit, vraag je dan af: ‘Heb ik het gevoel dat ik dit moet hebben om compleet te zijn en betekenis te hebben?’ Wie zichzelf deze vragen stelt, wie zijn emoties als het ware met wortel en al uit de grond trekt, die zal vaak zien dat er afgoden aan bungelen.

Verheug je over Gods offerende, lijdende  liefde voor ons – zie je wat het hem heeft gekost om ons van de zonde te redden – dan leer je de zonde te haten om wat zij is. Je ziet wat de zonde God gekost heeft. Wat ons het meest overtuigt van Gods onvoorwaardelijke liefde (dat is: Jezus’ kostbare dood) is wat ons ook het meest overtuigt van het kwaad van de zonde.

Rijpe christenen zijn geen mensen die helemaal op de harde ondergrond zitten. Ik geloof (TK) niet dat dat mogelijk is in dit leven. Het zijn mensen die weten hoe je aan het boren blijft en er steeds dichterbij komt.

weg uit Kampen?…. welkom!

Veel kerkelijke bladen zijn door de jaren heen bij ons in de brievenbus geschoven. Soms door geldgebrek, soms omdat ik het toch niet meer las, zegde ik verschillende abonnementen op. Maar ‘De Reformatie’ is gebleven. Ik heb wel eens op het punt gestaan om hem op te zeggen, maar dan verscheen er gelukkig op dat moment weer een goed artikel. Ongeveer een jaar geleden werd het trouwens veel leesbaarder en kreeg het uiterlijk een moderne smoel. Met veel waardering lees ik regelmatig de artikelen van Ad de Bruijne. Vandaag viel nummer 10 in de brievenbus met daarin een hoofdartikel van professor Ad. Hij denkt daarin na over een vertrek van de Theologische Universiteit  (GKv) uit Kampen. Een verfrissende gedachtegang lijkt me. Daarom hoop ik echt dat er een levendige discussie op gang komt in vrijgemaakt Nederland. Het zal u niet verbazen dat ik pleit voor verhuizing. Amsterdam lijkt me de aangewezen nieuwe vestigingsplaats. En zonder al te veel gekheid, er zijn echt heel veel redenen voor te bedenken. Voor de vuist weg een aantal in willekeurige volgorde;

  • Amsterdam is de hoofdstad van Nederland en vanuit de hele wereld zeer goed bereikbaar.
  • Er zijn in Amsterdam goede partners in UvA en VU te vinden.
  • Daarnaast heeft Amsterdam voor studenten veel te bieden aan een breed scala van culturele uitingen; musea, theaters enzovoort!
  • Ook een reden is dat Amsterdam heden ten dage nog maar 3% serieuze kerkgangers heeft. Het kan een geweldige stimulans zijn voor de meer dan 200 kleine christelijke gemeenten in Amsterdam wanneer een bijbelgetrouwe universiteit zijn tenten zou opslaan in Amsterdam.
  • Voor het samenwerkingsverband ‘Amsterdam in beweging’ zou het een geweldige stimulans zijn.
  • Studenten kunnen wanneer ze gestudeerd hebben in Amsterdam zich nooit meer een wereldvreemde houding aanmeten.

Er zijn vast nog wel meer redenen te noemen, maar ik hoop dat het idee van prof. Ad de Bruijne, al was het dan op persoonlijke titel, positief wordt opgepakt!

de val van het kabinet en spiritualieit

Het kan u niet ontgaan zijn, het kabinet is gevallen. Wanneer ik dat veertig jaar geleden gehoord zou hebben, was ik me rot geschrokken. Ik zou dan gedacht heb dat in onze woonkamer het kabinet in grote stukken op de grond zou liggen. Her en der zouden de spullen hebben gelegen die mijn moeder altijd zo keurig opstapelde op de planken. Maar ook de inhoud van de onderste lades zou over de vloer uitgespreid zijn, wat een ellende en een troep. Mijn vader was handig, maar zou hij het kabinet weer in elkaar hebben gekregen? Ons kabinet was een grote bruine kast, met boven twee deuren en het onderste gedeelte drie grote laden denk ik. Ooit knalde mijn jongste broer met zijn hoofd tegen een hoek van de kast. Het litteken is waarschijnlijk nog steeds zichtbaar.

Zou het kabinet ook zijn gevallen als ze donderdag of vrijdag in een rustig moment op de website van de EO, de SPIRITUALITEITSWIJZER hadden ingevuld? Misschien had het in hun hoofd nieuwe dimensies kunnen opnenen. Misschien hadden ze even doorgegklikt naar een van de verhalen op dezelfde site. Misschien hadden ze ontdekt dat ze toch een andere toon moesten aanslaan. Het blijft echter achterafgepraat. Maar toch…. Ik zou zeggen, vul hem ook eens in. Wat zijn jouw spirituele talen? En welke zou je dan nog willen ontwikkelen?

mijn jaaroverzicht 2009

De kranten, de tv en ook de radio staan deze dagen bol van de jaaroverzichten en het terugblikken. Het kan haast niet anders of je gaat daardoor zelf ook nadenken over wat er in een jaar gebeurd is. Daarom mijn eigen overzicht. Natuurlijk is het maar een keuze, een persoonlijke. En het is voor mijn weblog, ook dat legt beperkingen op.

LEVEND WATER
 Dit jaar verscheen rond de zomervakantie het 4e deel van de Bijbelmethode Levend Water. Nadat het project voor groep 8 tot en met 5 was afgerond, kwam er een doorstart voor groep 4 tot en met 1. Het belangrijkste van de methode is wel dat de bijbelvertellingen nog steeds centraal staan. Het meest niet zichtbare is dan ook de handleiding. Deze is via de website te downloaden en tegenwoordig ook in gedrukte vorm beschikbaar. Als projectleider ben ik trots dat de methode een succes is en zeer goed ontvangen binnen de gereformeerde scholen. Gelukkig zijn ook er steeds meer christelijke scholen die de methode aanschaffen. Ook is een editie van de werkboeken in de Herziene Statenvertaling. Komend voorjaar verschijnt het materiaal voor groep 3. Voor deze groep ontwikkelen we een prachtig ‘knieboek’.

AANBOUW
Onze jongste dochter ging in het voorjaar van 2009 de deur uit. Om het lege gevoel een beetje naar de achtergrond te duwen zijn we samen met de buren gaan uitbouwen. Omdat we van de gemeente Diemen een stukje grond konden bijkopen was het interessant om na te gaan denken over uitbreiding van de woonkamer. Het project vergde flink wat voorbereiding; aannemer zoeken, nadenken over wat je wel en niet wilt en ook zelfwerkzaamheid. Het resultaat mag er zijn. De firma HCB uit Oostzaan zij met ere genoemd. En tot op de dag van vandaag zijn we ontzettend blij met de ruime woonkamer die we nu hebben.

MUZIEK
In 2009 zijn we met regelmaat naar het Concertgebouw geweest. Al een aantal jaren hebben we een abonnement op het Nederlands Philharmonisch Orkest. Heerlijk om over te geven aan de meest uiteenlopende klassieke muziek. Daarnaast is het ook een voorrecht om zo dicht bij het Concertgebouw te wonen dat het gemakkelijk op de fiets is te doen. Het mooie van een abonnement is dat je elke keer weer verrast wordt. Een hoogtepunt was dit jaar de presentatie van de VEERKRACHT CD. Een mooie compliatie van succesnummers en het Veerkrachtlied. Trouwens nog steeds verkrijgbaar!
In oktober zijn we naar het optreden geweest van de ‘Sons of Korah’. Een groep Australische musici die de psalmen op een geweldige manier ten gehore brengen. Een hoogtepunt! http://www.sonsofkorah.com/

KERK EN SCHOOL
 In school zijn we na de zomervakantie gestart met het Afrikaproject. Een van de mooiste onderdelen daarvan is dat we ook Afrikaanse kerkdiensten bezoeken. Zo is er al een keer een groep van school naar een Ghanese kerkdienst in Amsterdam-ZO geweest. Zo ontstaat er nog meer begrip voor elkaars kerkelijke culturen.
Bijzonder is dat veel leerkrachten van school echt betrokken zijn bij het werk van hun eigen gemeente. Of dat nu op gebied van gemeentestichting ligt, of op het gebied van muziek of kinderwerk; het is wel werken in Gods Koninkrijk.
Mooi is in dit verband ook dat de predikant van mijn eigen gemeente, de OPK, op bezoek kwam met een mede kerkenraadslid. Uitgebreid hebben we doorgepraat over het verband tussen school en kerk. Ikzelf ervaar het als hernieuwde belangstelling. In onze eigen gemeente zijn er 60 kinderen tussen 10 en 0 jaar. Een geweldig mooi gegeven! Het stelt vervolgens gezinnen voor de vraag over hoe we een school kiezen, wanneer een kind 4 jaar wordt. De komende jaren zal daar hopelijk nog veel over gesproken worden.

SAMEN
In school ontmoeten we elke keer weer ouders die lid zijn van de meest uiteenlopende kerken in Amsterdam. Ik persoonlijk ervaar dat elke keer als bemoedigend en mooi. Natuurlijk zijn er vele, vele verschillen. Natuurlijk zou je sommige kerken willen hervormen. Dat laatste is trouwens niet mijn taak als schooldirecteur.
Mooiste gebeurtenis in dit verband was dat op 18 juni 2009 de GKV en de CGK in Amsterdam elkaar erkenden als kerken van Jezus Christus en er daardoor volledige plaatselijke samenwerking kan ontstaan.

TE WIT
Onze Amsterdamse overheid houdt van alles bij. Zeker waar het gaat om kleur en prestaties. Een mooi voorbeeld daarvan is dat een gemeentelijk rapport uitspreekt dat de kleur van onze school te wit is voor de wijk Slotermeer-Geuzenveld. Een vreemde constatering aangezien wij een school voor heel Amsterdam zijn en zelfs voor leerlingen van buiten de gemeentelijke grenzen. Helaas haal je dan op een vreemde manier de krant van Amsterdam.