Categorie: Amsterdam

strijdbaar & omstreden in de ramsj

Wanneer is een biografie een goede biografie? Wat naar mijn idee wel heel belangrijk is dat je een mens leert kennen in zijn tijd. Het is altijd heel gemakkelijk om met de kennis van vandaag te oordelen over gisteren en dan de fouten van iemand te benoemen. Maar een goede biograaf probeert te achterhalen wat de opvattingen en omstandigheden waren in de tijd dat de hoofdpersoon van de biografie leefde en van daar uit je oordeel te vormen. Dat sprak me ook zo aan in de biografie over Einstein. Het leerde me heel veel over de omstandigheden in Duitsland rond Wereldoorlog I en de aanloop van Wereldoorlog II. En vervolgens ook veel over de omstandigheden in de VS en het mallotige gedoe met senator McCarthy. Een goede biografie, ik kan er niet genoeg van krijgen. Ik zal nooit vergeten dat op de pedagogische academie onze leraar geschiedenis Arjo Vanderjagt ons confronteerde met Ongeloof en Revolutie van Groen van Prinsterer. Deze staatsman liet de geweldige uitspraak na; ‘in ’t verleden ligt het heden, in het nu wat worden zal.’ Van biografieën valt dus heel veel te leren voor vandaag. En wanneer je de tijd van vandaag goed onderkent, kun je steeds weer goed voorbereid de toekomst aan.

Bij de grootste boekhandel van Amsterdam vond ik andermaal een prachtige biografie. In eerste instantie viel mijn oog er op omdat mijn schoonfamilie dezelfde achternaam heeft als de mevrouw waar de biografie over gaat.  En ik herinnerde me ook nog een artikel over deze bijzondere mevrouw in het ND. De ramsj was me weer goedgezind, 9,90 euro! Je vraagt je af waarom zo’n uitstekend boek zo goedkoop over de toonbank kan. Bij de uitgeverij heb ik proberen te achterhalen hoeveel er uitgegeven en verkocht zijn, maar daar kon men mij niet over inlichten. Nogal geheimzinnig. Het boek gaat over Gezina van der Molen; geboren in en opgegroeid in Baflo, later in Rotterdam, onderwijzeres, medeoprichtster van Trouw, smokkelaarster van Joodse kinderen in WO II, in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw hoogleraar aan de VU. Door velen gezien als een vrouw met een lesbische relatie, maar ook streng calvinistisch en gereformeerd tot haar dood. Een zeer intrigerende persoonlijkheid. Wie meer wil lezen, gaat even googelen bij bol.com of gaat naar Selexyz. En wil je meer weten over Gezina van de Molen kan via internet terecht bij een uitzending van de IKON uit 2007. Het geeft een mooi beeld van deze bijzondere vrouw en laat ook prachtige beelden van haarzelf zien. Wat wel bijzonder was dat de hoofdpersoon van deze biografie ook een groot voorstander was van de Volkenbond en later de Verenigde Naties. Bij Einstein kwam ik vrijwel hetzelfde tegen. Ook Einstein had  een heel bijzondere verhouding tot de staat Israël, net als de hoogleraar volkerenrecht mevrouw van der Molen. Dat laatste mede vanwege haar gereformeerd zijn, maar ook door haar werk in het verzet.

yakov kreizberg 1959 – 2011

Tot mijn spijt breng ik u ervan op de hoogte dat onze chef-dirigent Yakov Kreizberg heeft laten weten zijn aanwezigheid om gezondheidsredenen te moeten annuleren voor zijn concerten met het Nederlands Philharmonisch Orkest in april 2011. Wij betreuren het zeer dat de aanhoudende gezondheidsproblemen en het moeizaam herstel van Yakov, zijn afscheidsseizoen bij het Nederlands Philharmonisch Orkest zo anders doet verlopen dan wij allen hadden gehoopt. Yakov Kreizberg zelf schreef u in december nog: “I am very much looking forward to the concerts during the rest of the season.”

Zo begon de mail die we afgelopen maandag kregen van het Nederlands Philharmonisch Orkost. Al verschillende keren had de dirigent moeten afzeggen. De laatste keren dat we Kreizberg het NPO zagen dirigeren, was duidelijk te zien dat hij  dat hij ziek was. Vermagerd betrad hij het podium via de zijtrap. Vol vuur en passie dirigeerde hij echter wel zijn orkest. Rechtop, een beetje achterover hangend zoals altijd. Op de site van het NPO werd regelmatig door bezoekers gevraagd om openheid te geven over de ziekte van Kreizberg. Maar steeds weer werd op verzoek van Kreizberg geen commentaar gegeven. Zijn sterven (gisteren 15 maart) zal een verlies zijn voor het Nederlandse muziekleven en  is natuurlijk ook triest voor zijn familie. Als actieve concertgangers van het NPO zullen we hem ook missen.

Het zet gelijk ook aan het denken. Nu ik lees in het boek van Tim Keller over de “Namaakgoden”, kwam ik ook het hoofdstuk tegen waarin het gaat over mensen die uit zijn op succes. Het stelt je voor de vraag waar grenzen liggen, ook in je eigen leven. En wat betekende het in het leven van Yakov Kreizberg? Waarom ging hij maar door  en door met dirigeren? Vanwaar die gedrevenheid? Succes,  roem, er kan zo maar een einde aan komen. Keller vertelt van de succesvolle generaal Naäman, maar ten dode opgeschreven door melaatsheid(huidvraat). Uiteindelijk moest deze zich vernederen tot zeven keer onderdompelen in de modderstroom van Israël. Gevolg was wel dat hij vervuld van geloof in de Levende God terugkeerde naar Damascus. Succes deed er uiteindelijk niet meer toe!

zelfs geen mus…

de beruchte halsbandparkiet

Wat een paar zakjes met zaden en een vetbol al niet teweeg brengen. Een gekwetter en gesnater en gefladder in de tuin van jewelste. Ik zie een kraai, een ekster, veel duiven, spreeuwen, een merel en ook de zeer luidruchtige halsbandparkiet. Gelukkig keert de rust weer terug en komt er later nog even een roodborstje kijken. Het gekke is echter dat ik geen mus gezien heb. Terwijl dat toch van oudsher een vogeltje is dat zich in de nabijheid van mensen heel erg op zijn gemak voelt. Ondanks die prachtig groene kleur is de halsbandparkiet maar een vervelende indringer. Je ziet en voelt gewoon dat hij hier niet hoort. Misschien dat de PVV zich daar eens druk over kan maken. Het is immers een immigrant met een zeer afwijkende kleur. Daarbij verstoort hij het natuurlijke evenwicht in volgelland.

Ook de paringstijd gaat aan Diemen-Zuid niet voorbij. Gisteren waren het de duiven en volgens mij afgelopen nacht de eenden die zich niet konden bedwingen. De laatsten maken een lawaai of ze aan de lopende band verkracht worden.

van Bach tot de Roo

Gordan Nikolić
Erik Bosgraaf

Maandagavond 21 februari. Muziekgebouw aan het ’t IJ. Ons abonnement dwingt ons er toe om toch maar de kou te trotseren. Eenmaal op de fiets is het best wel lekker trouwens! Een muziekavond om niet gemist te hebben. Muziek van fantastisch niveau, maar ook zo indringend. Gordan Nikolić en Erik Bosgraaf speelden de sterren van de hemel. De eerste is de 1e violist en dus aanvoerder van het Nederlands Kamerorkest. Erik Bosgraaf is inmiddels de beroemdste blokfluittist ter wereld. Op deze avond kreeg hij de Nederlandse Muziekprijs uitgereikt door staatssecretaris Halbe Zijlstra. Wel een beetje schrijnend natuurlijk, omdat de laatste fors bezuinigt op de culturele sector. En dan wel een avondje mooi weer spelen in het Muziekgebouw. Was wel benieuwd of de staatssecretaris ook een kaartje van € 40 moest kopen.

Waarschijnlijk is bij de drogist die ook CD’s verkoopt ook nog wel een exemplaar van “Der Fluyten Lust-hof” te vinden. Drie CD’s voor een prikkie!

weg uit Kampen?…. welkom!

Veel kerkelijke bladen zijn door de jaren heen bij ons in de brievenbus geschoven. Soms door geldgebrek, soms omdat ik het toch niet meer las, zegde ik verschillende abonnementen op. Maar ‘De Reformatie’ is gebleven. Ik heb wel eens op het punt gestaan om hem op te zeggen, maar dan verscheen er gelukkig op dat moment weer een goed artikel. Ongeveer een jaar geleden werd het trouwens veel leesbaarder en kreeg het uiterlijk een moderne smoel. Met veel waardering lees ik regelmatig de artikelen van Ad de Bruijne. Vandaag viel nummer 10 in de brievenbus met daarin een hoofdartikel van professor Ad. Hij denkt daarin na over een vertrek van de Theologische Universiteit  (GKv) uit Kampen. Een verfrissende gedachtegang lijkt me. Daarom hoop ik echt dat er een levendige discussie op gang komt in vrijgemaakt Nederland. Het zal u niet verbazen dat ik pleit voor verhuizing. Amsterdam lijkt me de aangewezen nieuwe vestigingsplaats. En zonder al te veel gekheid, er zijn echt heel veel redenen voor te bedenken. Voor de vuist weg een aantal in willekeurige volgorde;

  • Amsterdam is de hoofdstad van Nederland en vanuit de hele wereld zeer goed bereikbaar.
  • Er zijn in Amsterdam goede partners in UvA en VU te vinden.
  • Daarnaast heeft Amsterdam voor studenten veel te bieden aan een breed scala van culturele uitingen; musea, theaters enzovoort!
  • Ook een reden is dat Amsterdam heden ten dage nog maar 3% serieuze kerkgangers heeft. Het kan een geweldige stimulans zijn voor de meer dan 200 kleine christelijke gemeenten in Amsterdam wanneer een bijbelgetrouwe universiteit zijn tenten zou opslaan in Amsterdam.
  • Voor het samenwerkingsverband ‘Amsterdam in beweging’ zou het een geweldige stimulans zijn.
  • Studenten kunnen wanneer ze gestudeerd hebben in Amsterdam zich nooit meer een wereldvreemde houding aanmeten.

Er zijn vast nog wel meer redenen te noemen, maar ik hoop dat het idee van prof. Ad de Bruijne, al was het dan op persoonlijke titel, positief wordt opgepakt!

niet zonder jou, prachtige docu

In het christendom zijn de Tien Geboden een grondslag onder de ethiek. Niet voor niets dat nog wekelijks in christelijke kerken deze geboden worden gelezen. Soms in een hertaalde vorm, maar steeds met de intentie, dat deze geboden leefregels zijn voor volgelingen van Jezus Christus. Een van de geboden gaat over de verhouding tussen ouders en kinderen. Het: ‘eert uw vader en uw moeder’, is een gebod van de God van de Bijbel, maar heeft gelukkig breed draagvlak in de maatschappij.  Een prachtig voorbeeld van het eren van je ouders, is te zien in de indrukwekkende documentaire ‘niet zonder jou‘. Vader en moeder worden gevolgd tot in hun zeer intieme momenten. Prachtig laat het zien dat het eind van je bestaan op aarde gepaard gaat met moeiten en gebreken, maar ook inspirerend kan zijn. De documentaire is te zien in filmhuizen en dus zeer aan te bevelen. Het confronteert ons in ieder geval met onze eigen sterfelijkheid.

RAF is niet meer…

Een van de mooiste winkels in Amsterdam is failliet. RAF, een groot specialist op het gebied van prachtige geluidsboxen,versterkers, draaitafels en alles, alles, wat daar bij hoort, heeft een simpel papiertje op de deur hangen. “Vanwege reorganisatie gesloten.” Alleen de CD afdeling was nog open en de medewerker daar wist te vertellen dat er uitstel van betaling was aangevraagd. In de TV afdeling veel kale muren en alleen nog steunen aan de muur. Alleen de echte fanaten kochten er waarschijnlijk nog hun spullen. Maar vanwege de crisis liep dat ook terug natuurlijk. Een paar boxen van €5000 per stuk, dat gaat ook niet zomaar. En veel mensen kwamen alleen maar kijken. Kijken en luisteren en genieten natuurlijk. In een van de luisterkamers lekker onder uit zakken en box na box uit proberen. Sommige kopers hadden zelfs hun eigen CD’s mee genomen. Ik denk dat de laatste jaren veel mensen (meestal mannen) wel kwamen kijken en dan vervolgens elders hun spullen kochten. Internet, Mediamarkt, keus te over. Jawel, keus te over, maar nergens zoveel kennis. Vaak heb ik gedacht; ooooh.. als ik het geld er voor had… Geluidsapparatuur en mooie muziek, ik zou me er zeer aan kunnen bezondigen. Aan de zoveelste uitvoering van een passion, maar ook aan melancholieke blues of een prachtige Psalmen CD. Helaas mijn budget is beperkt. En zo blijft er altijd wat te wensen over. Toch hoop ik dat RAF een doorstart kan maken en de Rijnstraat zijn karakteristieke blauwe gedeelte blijft behouden.

PS Wat betreft RAF is te melden dat deze prachtige winkel gelukkig na een paar maanden een doorstart heeft gemaakt.

Nederland is ziek!

Een hype van de laatste dagen is dat men zich in seculier Nederland weer zeer druk maakt om een homokwestie. In het zuiden des lands wilde prins carnaval ter communie. Omdat deze prins zijn homoseksualiteit ook praktiseerde mocht hij van de priester niet van ‘het lichaam van Christus’ eten. Ophef alom natuurlijk. En zoals dat gaat, ook standpunt.nl moest er het zijne over laten horen. Gelukkig had men de zeer gewaarde priester Antoine Bodar om commentaar gevraagd. Vanuit Rome nam hij ongezouten het ongelooflijk hypocriete geleuter onder vuur. Nederland is ziek en in crisis, zei Bodar. Er is zoveel hufterigheid als het gaat om met elkaar omgaan en elkaar bekritiseren. Laat men zich maar verdiepen in waar het in de kerk om gaat, zei Bodar. Wat mij betreft; hoera voor Bodar!

Hetzelfde gedoe speelde zich af rond Hugo Scherff. Hugo werkt op Veerkracht als onderwijsassistent, maar is daarnaast op dit moment ook lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen. In een debat zei Hugo, dat hij gelooft, dat God HIV zou kunnen genezen. Hij legde keurig uit wat de achtergrond en duiding van deze opvatting was. De volgende dag werd hij in de pers echter met hoon overladen. Op verschillende sites werden zeer hatelijke opmerkingen gemaakt. In en in triest! Alleen daarom al moeten alle serieus christelijke Amsterdammers op 3 maart a.s. op de CU gaan stemmen.

The Nits in een gereformeerde gymzaal

Een mooi verhaal over Henk Hofstede in de krant van zaterdag. Moet daarom maar eens een elpee van THE NITS kopen. Ze maken tenslotte prachtige muziek. Maar het volgende, en dat vond ik opvallend:

Jaren geleden ging ik naar de tandarts aan het Oosterpark. De tandarts was getrouwd met Frans Wong. Hij was de eigenaar van de abortuskliniek. Hij leeft niet meer, maar het was een heel charmante man. Dat laatste heeft niets te maken met mijn anti-abortusstandpunt natuurlijk. Aan het park staat ook de kerk waar we elke zondag heen gaan. Al meer dan 30 jaar en dat nog steeds met veel genoegen. Henk Hofstede woont aan het park, vlakbij de abortuskliniek. The Nits hebben een oefenruimte. Prachtig, een oude gymzaal. De gymzaal hoorde tot begin jaren 80 bij de gereformeerde dr. M.B. van ’t Veerschool. De school was ooit openbaar, maar in 63 werd ie dus gereformeerd. Omdat het gebouw te oud was en wegzakte moesten we er uit. Leegstaand werd het door onverlaten in de hens gestoken en dat was het einde. Alleen de gymzaal werd gered en is dus nog steeds in gebruik.

mijn jaaroverzicht 2009

De kranten, de tv en ook de radio staan deze dagen bol van de jaaroverzichten en het terugblikken. Het kan haast niet anders of je gaat daardoor zelf ook nadenken over wat er in een jaar gebeurd is. Daarom mijn eigen overzicht. Natuurlijk is het maar een keuze, een persoonlijke. En het is voor mijn weblog, ook dat legt beperkingen op.

LEVEND WATER
 Dit jaar verscheen rond de zomervakantie het 4e deel van de Bijbelmethode Levend Water. Nadat het project voor groep 8 tot en met 5 was afgerond, kwam er een doorstart voor groep 4 tot en met 1. Het belangrijkste van de methode is wel dat de bijbelvertellingen nog steeds centraal staan. Het meest niet zichtbare is dan ook de handleiding. Deze is via de website te downloaden en tegenwoordig ook in gedrukte vorm beschikbaar. Als projectleider ben ik trots dat de methode een succes is en zeer goed ontvangen binnen de gereformeerde scholen. Gelukkig zijn ook er steeds meer christelijke scholen die de methode aanschaffen. Ook is een editie van de werkboeken in de Herziene Statenvertaling. Komend voorjaar verschijnt het materiaal voor groep 3. Voor deze groep ontwikkelen we een prachtig ‘knieboek’.

AANBOUW
Onze jongste dochter ging in het voorjaar van 2009 de deur uit. Om het lege gevoel een beetje naar de achtergrond te duwen zijn we samen met de buren gaan uitbouwen. Omdat we van de gemeente Diemen een stukje grond konden bijkopen was het interessant om na te gaan denken over uitbreiding van de woonkamer. Het project vergde flink wat voorbereiding; aannemer zoeken, nadenken over wat je wel en niet wilt en ook zelfwerkzaamheid. Het resultaat mag er zijn. De firma HCB uit Oostzaan zij met ere genoemd. En tot op de dag van vandaag zijn we ontzettend blij met de ruime woonkamer die we nu hebben.

MUZIEK
In 2009 zijn we met regelmaat naar het Concertgebouw geweest. Al een aantal jaren hebben we een abonnement op het Nederlands Philharmonisch Orkest. Heerlijk om over te geven aan de meest uiteenlopende klassieke muziek. Daarnaast is het ook een voorrecht om zo dicht bij het Concertgebouw te wonen dat het gemakkelijk op de fiets is te doen. Het mooie van een abonnement is dat je elke keer weer verrast wordt. Een hoogtepunt was dit jaar de presentatie van de VEERKRACHT CD. Een mooie compliatie van succesnummers en het Veerkrachtlied. Trouwens nog steeds verkrijgbaar!
In oktober zijn we naar het optreden geweest van de ‘Sons of Korah’. Een groep Australische musici die de psalmen op een geweldige manier ten gehore brengen. Een hoogtepunt! http://www.sonsofkorah.com/

KERK EN SCHOOL
 In school zijn we na de zomervakantie gestart met het Afrikaproject. Een van de mooiste onderdelen daarvan is dat we ook Afrikaanse kerkdiensten bezoeken. Zo is er al een keer een groep van school naar een Ghanese kerkdienst in Amsterdam-ZO geweest. Zo ontstaat er nog meer begrip voor elkaars kerkelijke culturen.
Bijzonder is dat veel leerkrachten van school echt betrokken zijn bij het werk van hun eigen gemeente. Of dat nu op gebied van gemeentestichting ligt, of op het gebied van muziek of kinderwerk; het is wel werken in Gods Koninkrijk.
Mooi is in dit verband ook dat de predikant van mijn eigen gemeente, de OPK, op bezoek kwam met een mede kerkenraadslid. Uitgebreid hebben we doorgepraat over het verband tussen school en kerk. Ikzelf ervaar het als hernieuwde belangstelling. In onze eigen gemeente zijn er 60 kinderen tussen 10 en 0 jaar. Een geweldig mooi gegeven! Het stelt vervolgens gezinnen voor de vraag over hoe we een school kiezen, wanneer een kind 4 jaar wordt. De komende jaren zal daar hopelijk nog veel over gesproken worden.

SAMEN
In school ontmoeten we elke keer weer ouders die lid zijn van de meest uiteenlopende kerken in Amsterdam. Ik persoonlijk ervaar dat elke keer als bemoedigend en mooi. Natuurlijk zijn er vele, vele verschillen. Natuurlijk zou je sommige kerken willen hervormen. Dat laatste is trouwens niet mijn taak als schooldirecteur.
Mooiste gebeurtenis in dit verband was dat op 18 juni 2009 de GKV en de CGK in Amsterdam elkaar erkenden als kerken van Jezus Christus en er daardoor volledige plaatselijke samenwerking kan ontstaan.

TE WIT
Onze Amsterdamse overheid houdt van alles bij. Zeker waar het gaat om kleur en prestaties. Een mooi voorbeeld daarvan is dat een gemeentelijk rapport uitspreekt dat de kleur van onze school te wit is voor de wijk Slotermeer-Geuzenveld. Een vreemde constatering aangezien wij een school voor heel Amsterdam zijn en zelfs voor leerlingen van buiten de gemeentelijke grenzen. Helaas haal je dan op een vreemde manier de krant van Amsterdam.