Paus Franciscus

We waren Tweede Paasdag nog maar net onderweg voor enkele dagen Duitsland, toen we op de klassieke zender hoorden dat toch nog onverwacht de paus van Rome was overleden. Ik schakelde over naar Radio 1 en hoorde al snel dat ze daar het programma hadden aangepast, geen journalistenforum, maar gelijk contacten met Italië en Vaticaankenners. Kerkhistoricus Paul van Geest kwam aangeslagen aan de telefoon, moest zijn tuinwerk laten liggen. Tot in Duitsland werd er flink geïmproviseerd door verschillende sprekers. Anton de Wit van het Katholiek Nieuwsblad, op stille zaterdag nog te gast bij Tijs van den Brink om te praten over de toename van jonge kerkgangers, moest ook zijn programma omgooien. Vanaf nu alles in het teken van de overleden paus. Maar na alle terugblikken werd het toch maar weer Radio 4, oftewel de klassieke zender. Eenmaal in Hochstadt was er niet zoveel meer te merken van een gestorven paus, bij de katholieke kerk geen vlag halfstok. Later op de avond was er wel een boeiend levensoverzicht over Jorge Mario Bergoglio op een Duitse tv-zender.
De volgende dag bleek de overleden paus bijna de hele voorpagina van het Nederlands Dagblad te vullen. Bij Het Parool was er ook een foto van de paus, maar vulde Ajax toch de helft van de voorpagina. Als gereformeerde jongen sta je natuurlijk wat op afstand, maar ondertussen had deze paus toch ook wel zoveel bijzonders, dat het soms een beetje jaloersmakend werd. Zijn uitspraken over oorlog en vrede vanuit het evangelie en zijn betrokkenheid op vluchtelingen, daklozen en gevangenen waren een voorbeeld voor veel christenen en zeker ook voor veel gereformeerden.

We hadden onze fietsen mee en hebben heerlijk gefietst tussen de wijngaarden, waar de wijnstokken elke dag een beetje groener werden. Hochstadt ligt overigens op de grens van wijnbouw en tuinbouw. Richting de Rijn bedrijven waar groentes worden verbouwd, zoals nu veel asperges , ‘spargel’. Richting de heuvels van de Pfalz groeit de Riesling en ook Spätburgunder, Dornfelder en Grauburgunder. Een omgeving trouwens met veel prachtige fietspaden. In Bornheim passeerden we het opvangcentrum voor ooievaars. Eerst kwamen we daar al langs een fontein met heel veel speelse bronzen varkens, als eerbetoon aan de varkenshouderij, een bijzonder dorp.  Een prachtig bord wees ons erop dat we meten oppassen voor de uitwerpselen van ‘der Storch’. De paus zou om het ‘waarschuwingsbord’ geglimlacht hebben, denk ik.

Een paar dagen later waren we in Speyer en liepen daar langs de Dom. De grootste Romaanse kerk ter wereld, een prachtig en indrukwekkend gebouw. Via een zij-ingang stonden we even later bij een kaarsentafel. Ik heb maar de vrijheid genomen om het condoleanceregister te tekenen en Coos kon het niet laten om dat vast te leggen op de gevoelige plaat. Voor mij echt niet de opvolger van Petrus, maar wel een kerkleider die opkwam voor vrede en gerechtigheid. Ik hoop maar dat hij in de laatste ontmoeting met de running-mate van Trump hem heeft gewezen op wat er echt moet gebeuren in deze wereld; bruggen bouwen, geen muren.
Koningsdag waren we weer thuis en konden de plechtigheid volgen die vooraf ging aan de begrafenis van de paus. Afgehaakt ben ik echter bij het aanroepen van zoveel verschillende ‘heiligen’. We moeten het maar beschouwen als de wolk van getuigen uit de Hebreeënbrief en daar scharen we paus Franciscus dan nu ook maar bij. Toen we ’s avonds met buren genoten van de uit  Duitsland meegenomen asperges kwam het gesprek als vanzelf weer op de begrafenisplechtigheid. Dan is het toch mooi dat blijkt dat het veel indruk heeft gemaakt, ook al heeft men niets met de kerk en met God. Wat dat betreft is het te hopen dat een volgende leider van de RK-kerk verder gaat in de voetsporen van Franciscus. En in de hoop dat al die wereldleiders zich aangesproken voelen en misschien gaan nadenken, toen ze de preek van de 91-jarige Italiaanse kardinaal Giovanni Battista Re overdachten.