rouvoet

André Rouvoet stopt met de politiek. Onverwacht kwam dat niet, maar opeens was het de opening van het nieuws.  Zoals te verwachten was, zat hij ’s avonds gelijk bij Pauw en Witteman. Gelukkig werd het deze keer een goed gesprek. Op CU site zag ik in het twitteroverzicht dat de scheidende politicus nog een paar uur had doorgepraat met beide presentatoren en ook met Bart Chabot. ‘Zendingswerk’ zullen we maar zeggen. Ik heb veel respect voor deze geboren politicus. En alhoewel ook hij inmiddels wel een beetje behoorde tot de ‘maatpakkenpolitici’, dwong hij zeer veel respect af. Daarom mijn lijstje van opmerkelijke kanten van deze ras-politicus:

  • Na het vertrek van Kars Veling heeft Rouvoet de partij een geweldige positieve drive gegeven, zonder daarbij het verleden uit het oog te verliezen.
  • Door zijn optreden in de Tweede Kamer werd hij een waardig opvolger van Jongeling en Gerrit Schutte; kennis van zaken gelieerd aan nuchterheid en christelijke realiteitszin. Deze aarde blijft immers een tranendal en zal in deze bedeling geen paradijs worden.
  • Als minister heeft hij ongelooflijk veel voor de gezinnen in Nederland betekent. Soms lijkt het of deze zaken in snel tempo weer worden teruggedraaid, maar dat valt gelukkig mee. Er is echt een accentverschuiving in gang gezet als het gaat over opvoeding, begeleiding van gezinnen en de aanpak van probleemgezinnen.
  • In de media kon hij uitstekend een positief geluid laten horen als christen. Geheel in de lijn van Tim Kellers nieuwste boek over ‘gerechtigheid’.

Op dezelfde dag dat Rouvoet zijn vertrek aankondigde, trouwde in Londen  de kleinzoon van Queen Elizabeth met zijn Kate. Op de foto hiernaast geven ze elkaar de zo langverwachte openbare kus. De menigte juicht, maar het bruidsmeisje slaat de handen voor de oren, het is haar te veel lawaai. Wat een symboliek! Dat zou in de ChristenUnie ook kunnen gebeuren. Rouvoet groet de menigte, maar de aanhang slaat de handen voor de oren. Ik hoop echter dat binnen de partij de discussie over echt christelijke politiek door gaat. Een open, maar ook bewogen oog voor de samenleving. Een samenleving waarin al te gauw de zwakke verliest en naar de marges wordt gedrongen. En dan alsjeblieft geen grote woorden over buitenlandse misstanden, maar aandacht voor gehandicapten, voor anders sexueel geaarden, voor vluchtelingen, voor eenzame ouderen, voor hardwerkende meesters, juffen en verpleegkundigen. Met naar ik hoop ook een scherpzinnige aanpak van de populistische PVV.