namaakgoden
De laatste weken heb ik mij beziggehouden met het boek van Tim Keller: ‘Namaakgoden’. Soms een heel hoofdstuk, soms een paar bladzijden. Erg boeiend vind ik dat Keller met overbekende verhalen uit de Bijbel zijn betoog zo helder maakt. Het verhaal over Jona en zijn reis naar Ninevé kwam opnieuw als een soort raket bij me binnen. Aangrijpend! Uiteidelijk kan ik niet anders dan het boek aanbevelen. Koop, lees en denk na. Tot slot enkele citaten uit het laatst hoofdstuk; ‘zoek en vervang uw afgoden’.
Afgoden aanvechten gaat niet zonder cultuurkritiek, en cultuurkritiek gaat niet zonder het opsporen en aanvechten van afgoden.
In onze tijd wordt vaak opgemerkt dat moderne christenen precies zo materialistisch zijn als iedereen in onze cultuur. Zou dat misschien komen doordat onze evangelieprediking, anders dan die van Paulus, niet de namaakgoden van onze tijd ontmaskert?
Je bestedingspatroon ontmaskert je afgod.
Als je je overwerkt, als je omkomt in koortsachtige activiteit, vraag je dan af: ‘Heb ik het gevoel dat ik dit moet hebben om compleet te zijn en betekenis te hebben?’ Wie zichzelf deze vragen stelt, wie zijn emoties als het ware met wortel en al uit de grond trekt, die zal vaak zien dat er afgoden aan bungelen.
Verheug je over Gods offerende, lijdende liefde voor ons – zie je wat het hem heeft gekost om ons van de zonde te redden – dan leer je de zonde te haten om wat zij is. Je ziet wat de zonde God gekost heeft. Wat ons het meest overtuigt van Gods onvoorwaardelijke liefde (dat is: Jezus’ kostbare dood) is wat ons ook het meest overtuigt van het kwaad van de zonde.
Rijpe christenen zijn geen mensen die helemaal op de harde ondergrond zitten. Ik geloof (TK) niet dat dat mogelijk is in dit leven. Het zijn mensen die weten hoe je aan het boren blijft en er steeds dichterbij komt.