Lezen, lezen, lezen…

Ik vraag me wel eens af waarom er zo’n verschil is tussen mensen. Er zijn mensen die lezen geen enkel probleem vinden, maar er zijn er ook die niet verder komen dan de reclameblaadjes van de supermarkt of de ondertiteling op het journaal. Voor beide is wat te zeggen trouwens. Toch wil ik het hebben over lezen. In mijn blogjes attendeer ik zo nu en dan wel eens op een boek. Soms zit je daar wel over te denken. Waarom een boek, waarom lezen? Je zou natuurlijk vroom kunnen beweren dat het begint bij de bijbel. En de bijbel is natuurlijk de overtreffende trap van boeken. Toch is me dat te kort door de bocht. Het is wel zo dat God zijn woorden doorgaf door middel van verhalen. Als je de verhalen van de bijbel niet kent, niet leest, niet op je in laat werken; dan begrijp je ook niets van God. Verhalen, het lijkt wel een scheppingsgegeven.

In de meivakantie heb ik daarom ook weer heerlijk gelezen. Omdat ik zo genoten heb geef ik ze door. Een recensie maakte me attent op ‘Het literaire aardappelschilgenootschap’. Ik heb de titel maar ingekort. Laat je echter niet weerhouden door de titel. Een prachtig en ook humoristisch boek, wat speelt in de tweede wereldoorlog. Er is zo goed weergegeven wat oorlog met mensen kan doen. Een aanrader.

Een één adem heb ik ook het boek van Suzanna Jansen uitgelezen. Misschien omdat ik uit Drenthe kom? Of vorig jaar met vrienden het gevangenismuseum in Veenhuizen heb bezocht? Of omdat ik Amsterdam zo’n bijzondere stad vind? Het zou allemaal kunnen, maar het was een aangrijpend verhaal over de voorouders van Suzanna Jansen. En natuurlijk is het bijzonder als je veel herkent. En dan echt van Veenhuizen tot en met Slotermeer. Lezen verruimt je blik en het doet daarom ook iets me jezelf. Wat is er nu mooier! Twee aanraders dus!