Een pak voor de broek
Natuurlijk pakt de media breed uit. In Amersfoort sprak een voorganger over opvoeding. In zijn onderwijzing liet hij duidelijk blijken dat hij een voorstander is van de corrigerende tik. Schande wordt er van gesproken. Natuurlijk vraag je op zo’n moment af, of het verstandig is om zo hard te roepen dat je voor het slaan van kinderen bent. In onze huidige cultuur is het ‘not done’ en zelfs bij wet verboden. Ik weet ook wel dat in Gods Woord staat; ‘spaar de roede niet’. De roede lijkt dan in de verte wel wat op de roe van Zwarte Piet. Maar dat is nog geen vrijbrief om er maar op los te slaan. Dat laatste bedoelde de betreffende voorganger ook niet.
Ik kan uit mijn jeugd herinneren dat ik twee keer een pak slaag van mijn vader heb gehad. Van beide keren weet ik ook nog, wat ik echt fout had gedaan. Dat bewuste pak slaag was zeer verdiend, al vond ik het niet leuk. Ik ga hier geen pleit voeren voor pakken slaag. Maar, persoonlijk, vind ik ook dat de overheid zich niet moet bemoeien met corrigerende tikken.
Ik pleit voor gezinnen waar de liefde heerst. Waar ouders echt geven om hun kind(eren). Ik pleit er voor dat vaders en moeders in liefde met elkaar omgaan en daarbij heus wel es een keer woorden hebben. Ik pleit voor ouders die aandacht hebben voor hun kind, op alle vlakken. (lees H18 in het INFORMATIEBOEKJE) Ouders die meekijken met het huiswerk, ouders die het Veerpraatje lezen, ouders die op tijd hun formulieren inleveren. Ouders die op hun vrije zaterdag echt iets doen met hun kinderen. Ouders ook die hun kinderen voorgaan in een goede manier omgaan met de natuur. En daarom ook de GROENE VOETEN week serieus nemen.
Laat het hele verhaal ons maar aan het denken zetten over hoe wij omgaan met onze eigen fouten (corrigeren we onszelf ook met een corrigerende tik?)Laat het ons steeds weer aan het nadenken zetten, hoe we in liefde omgaan met de kinderen die God aan ons heeft toevertrouwd.