Maand: januari 2009

identiteit in discussie

Veerkracht is één van de 23 scholen van GPOWN. Allemaal gereformeerde scholen. Ontstaan ‘vanuit’ de gereformeerde kerken vrijgemaakt zijn de scholen nog steeds de meest gesloten instellingen wat betreft het benoemingsbeleid. Oké, we hebben dan wel christelijk-gereformeerde broeders en en zusters toegelaten, maar hun aantal staat tot op heden nog steds niet in verhouding tot het aantal kerkleden van de CGK. Binnen de politiek is bijvoorbeeld al lang geen spraken meer van het GPV. Het GSEV is ter ziele, het GMV staat open en ook het ND is al sinds mensenheugenis geen Gerefomeerd Gezinsblad meer.

Een bezinning waard dus. Maar daarnaast moet ook nagedacht worden over de gereformeerde identiteit van onze school. Wat is er nu zo specifiek gereformeerd? Waar zetten we de grenzen en palen we af? Of moeten we helemaal geen piketpaaltjes zetten? Vragen te over. Er zal de komende jaren nog veel over vergaderd en gediscussieerd worden.

De leerkracht op een gereformeerde school doet er goed aan om ondertussen regelmatig voor de spiegel te gaan staan. Wat inspireert mij in mijn werk? Wat wil ik de leerlingen meegeven voor hun verdere leven? Durf ik met de leerlingen door te praten over mijn geloof en mijn relatie met God? Durf ik dan hardop te zeggen dat ik misschien ook wel eens twijfel? Hoe ga ik om met het gebed in de klas? Hoe praat ik over bovenstaande vragen met mijn collega juf en meester?

Vind je het lastig om echt je eigen gereformeerde identiteit te ontdekken, dan raad ik leerkrachten aan eens een paar maanden naar een niet-gereformeerde kerk te gaan. Probeer daar persoonlijke relaties aan te gaan, maar ook jezelf te blijven. Eén van de leden van de identiteitscommissie van onze school onderschrijft dit advies en spreekt vanuit eigen ervaring. Ondertussen is hij nog steeds van harte ronduit christelijk-gereformeerd. Waarvan akte.

basiswoordenlijst amsterdamse kleuters

Gisteren is op een taalconferentie een lijst met woorden gepresenteerd, die kleuters na twee jaar basisschool zouden moeten kennen. Daar zaten we op school natuurlijk met smart te wachten. Eerstdaags zullen onze beide kleuterjuffen dan ook hun broodjes opeten boven deze placemat. Ik denk dat ze regelmatig zullen uitroepen dat de ene kleuter weer meer woorden kent. Maar zo nu en dan zullen ze ook verdrietig worden omdat het bij een andere kleuter niet lukt.  woordenlijst

In de krant werd gelukkig benadrukt dat voorlezen en zelf lezen kinderen een grotere woordenschat oplevert. Het is dus verplicht vaders en moeders om voor het slapen gaan van uw kroost, eerst een halfuurtje voor te lezen. En word niet boos wanneer uw zoon of dochter in bed nog stiekem ligt te lezen. Een abonnement op de bibliotheek is wat mij betreft noodzakelijker dan de zoveelste sportclub. Lezen verbreedt de woordenschat en met een grotere woordenschat begrijpt het kind later wanneer het groot is, iets meer van het leven!

vreemde vogels

Ik zie een roodborstje in de tuin. De vetbol die er hangt is een magneet om vogeltjes te lokken. Ook mus en koolmees laten zich niet onbetuigd. Wat is Gods schepping mooi!

Gisteravond laat was er op de EO een prachtige documentaire. Ook daar waren veel vogels in te zien, mussen, kraaien en roofvogels. Geert Jan Lassche zette een prachtig portret neer van boer Brouwer uit Leusden die op zijn tweeënzestigste naar Frankrijk gaat emigreren. Allerlei diepzinnige redenen dwingen hem er toe om de vrijheid op te zoeken. Veel mensen zullen boer Brouwer, zijn vrijwel blinde knecht Hendrik en ook zijn vriendin, vreemde vogels vinden. Ondertussen zat de documentaire vol met mooie uitspraken van de boer. Starend over zijn land sprak hij de prachtige woorden: ‘Je wordt steeds rijper en rijper, totdat je geplukt wordt en naar een heel ander oord vertrekt.’

Wees daarom zuinig op vreemde vogels. Ze doen en zeggen soms dingen, waar gewone vogels zomaar aan voorbij vliegen.

slachtoffers in dendermonde

Vandaag staan de kranten en journaals bol van het drama in Dendermonde, België. Een hele trieste geschiedenis en natuurlijk gaan je gedachten uit naar de ouders en de families die getoffen zijn. Maar ik moest ook denken aan de dader van 20 jaar oud. Hij zal ongetwijfweld ook een vader en een moeder hebben. Op het journaal werd de jongeman met voornaam en beginletter van zijn achternaam, genoemd. Uit welk dorpje hij kwam werd ook niet verzwegen. De straat waar hij woont, de buren die hij daar heeft, ze zullen zeer geschokt zijn. Ik dacht aan het verdriet en de afschuwelijke wanhoop bij ouders, familie, vrienden, kennissen van de jongeman. En dan al die mensen die deze jongen kenden van school. Die hem les hebben gegeven, geprobeerd hebben om ook van deze knaap een zelfstandig denkend mens te ‘maken’, die verantwoordelijkheid kan dragen. Al die mensen worden ook opeens een beetje slachtoffer, net als de ouders en de families van de drie dodelijke slachtoffers.

Het brengt je gelijk bij de vraag of de omgeving, de school, het gezin, de samenleving iets hadden kunnen doen. Als je werkt in het onderwijs zetten je die vragen aan het denken. Zeker wanneer je leerlingen onder je hoede hebt die wat lastig zijn bij te sturen in hun gedrag. Een paar medicijnen die wel es willen werken, zijn in ieder geval; heel veel liefde, veel geduld en heel veel gebed.

de eerste

Wanneer je op het wereldwijde web iets aan het zoeken bent, kom je regelmatig op verschillende weblogs. Een aantal van die blogs die ik bezocht, zetten me soms aan het denken. Hier en daar een glimlach of een mooie gedachte. Dat bracht me op het idee om aan de website van basisschool VEERKRACHT in Amsterdam een weblog te koppelen. Op school gebeuren zoveel dingen: ontroerende, gezellige, droevige en vaak ook hele mooie dingen. Daarnaast zijn er veel gebeurtenissen buiten school, die met het onderwijs te maken hebben. Wanneer ik dus een gaatje kan vinden hoop ik op deze weblog over zaken, gedachten en dingen die mij bezighouden, iets op het weblog te zetten.

Een van de jongens in de onderbouw moet er wel erg aan wennen dat er op donderdag een andere leerkracht voor de groep staat. Steeds weer zoekt hij de uitdaging bij een medeleerling. In mijn kamer moet hij zich verantwoorden voor zijn buitensporige acties en reacties. Uiteindelijk legt hij me uit hoe het komt. “Niemand wil naar me luisteren, vindt u het gek dat ik zo geworden ben?”

Over deze toch wel ontroerende klacht valt zoveel te zeggen. Maar soms moet je er gewoon even over nadenken. Even tot je door laten dringen wat er achter de woorden schuil gaat. Dat hoop ik bij de lezer van de blog ook een beetje los te maken. Even doordenken tot achter de zinnen en gedachten van een leerling, een collega, een familielid ofwel een blogschrijver.

Ik ben directeur van de gereformeerde basisschool Veerkracht in Amsterdam. De school noemen we ook wel een school voor bijbelgetrouw onderwijs. De juffen en meesters op mijn school zijn christenen die niet alleen lid zijn van een gereformeerde kerk, maar ook hun christen zijn willen delen met elkaar en de leerlingen in hun groep. Ze vertellen daarom de Bijbelverhalen, omdat ze daar zelf ook in geloven. Daarom bidden ze ook met leerlingen, omdat ze geloven dat God hen hoort!