Burn-out en de relativiteitstheorie
De man zit thuis met behoorlijke vermoeidheidsklachten. Wanneer hij teveel bezig is met zijn werk of zich druk maakt, krijgt hij last van hoofdpijn. De man gaat naar de huisarts die dezelfde naam heeft als de beroemde arts uit Lambarene. De huisarts vertelt de man, dat zijn klachten duiden op burn-out. Bij een vervolgbezoek wijst de huisarts de man op een boek over burn-out; jij leest immers graag. “Je kunt dan beter voor jezelf inschatten in welke fase je zit.” Helaas staat het burn-out boek niet op de plank bij de huisarts. Enig googelen levert zowel de goede titel als de schrijfster op. Bij de grootste boekhandel in Amsterdam heeft de man het boek zo in handen. Enig bladeren levert al snel weer hoofdpijn op. De man struint daarom maar verder op de afdeling ramsj. Ongelooflijk hoe veel prachtige boeken daar in mooie stapels liggen. De man vindt tussen alle aanbiedingen de biografie over Albert Einstein. De man bedenkt dat relativeren altijd een van zijn sterke kanten is geweest. Wie weet kan hij nog wat opsteken van dit boek over de man die bekend is geworden met E=mc² en de relativiteitstheorie. Thuis gekomen gaat de man lezen en ontdekt dat het een zeer geroemde en ook een zeer goed leesbare biografie is. Ondanks zijn burn-out leert hij veel over deze zeer bijzondere man, zijn leven en vooral zijn manier van denken. Alleen al in de inleiding komt de man een drietal uitspraken tegen die tot nadenken stemmen.
- ” In de geschiedenislessen moet uitgebreid aandacht worden besteed aan diegenen die met hun onafhankelijke karakter en autonome beoordelingsvermogen de mensheid een gunst hebben bewezen.”
- “Kritische opmerkingen van leerlingen moeten vriendschappelijk worden opgevat.”
- En tot slot: “Verbeeldingskracht is belangrijker dan kennis.”
De man wordt door de bedrijfsarts doorgestuurd naar een firma waar alleen maar psychologen werken. Het gebouw is genoemd naar Einstein. De hal van het gebouw is behangen met de foto van de bijzondere Nobelprijswinnaar en een aantal onbegrijpelijke wiskundige formules. Op de vierde verdieping zit de man al snel lijsten in te vullen die erg lijken op de lijsten, die hij ooit invulde over leerlingen die moesten worden doorverwezen. De psycholoog in het Einstein-gebouw stelt een dag later ook vast dat de man burn-out is. Of zeg je; een burn-out heeft?
Ter aanbeveling; in de ramsj: € 12,50
PS Op pagina 285 staat uitgelegd dat Einstein zelf niets moest hebben van de koppeling tussen relativiteitstheorie en relativisme. Ik wil me zelf trouwens ook geen relativist noemen. (Einstein noemde zijn theorie liever ’theorie van de onveranderlijkheid’.)
j bij jou in de buurt draait en je gaat gewoon! Dat laaste zeg ik natuurlijk omdat ik vind dat het een goede film is. Maar dat niet alleen. Het zet je ook aan het denken over jezelf, de keuzes die je maakt en de antwoorden die je geeft op levensvragen. In de verfilming van het waargebeurde verhaal over deze acht trappisten wordt je als het ware hun wereld ingezogen. Maar wanneer je later in de kou naar huis fietst, blijven de vragen waar zij mee geconfronteerd werden door je hoofdspoken. Gelukkig is het goed dat de film begint met een fragment uit psalm 51. Een psalm om te lezen te herlezen. Ik zou zeggen; een betere kerstfilm is in de maand december niet denkbaar!
besturenorganisatie voor het onderwijs)
Lang geleden had Suriname iets paradijselijks voor mij. Dat zal zijn geweest door het boekje ‘Dagoe, de kleine bosneger’. Ik heb daar echt zeer goede herinneringen aan. Bepaalt dus ook natuurlijk mijn beeld van land. Vreemd waren wel trouwens de verhalen over oom Henk, een broer van mijn moeder, die een plantage in Suriname had gehad. Zijn verhalen waren anders dan in Dagoe en Panokko. Later heb ik wel wat bijgeleerd. Inmiddels ook veel boeken over de slavernij gelezen, waaronder het geweldige boek van Cynthia Mc Leod (‘Slavernij en memorie’). Door al die verhalen heen blijkt het wel dat wij in Nederland een zeer ingewikkelde relatie hebben met dat verre land in Zuid-Amerika. Nog hoor ik de meester vertellen op de lagere school hoe dom het was dat de Nederlanders Nieuw-Amsterdam ruilden voor Suriname. Hoe dom kon je zijn, klonk daar in door. Maar ook dat was wel zeer gekleurd door een zeer foute beeldvorming.
Om dus ach en wee te roepen over Bouterse gaat mij te ver. Ik besef dat het een boef is, waarschijnlijk zelfs verantwoordelijk voor de december moorden en ook drugs smokkel. Maar de geschiedenis leert echt dat we ons in Nederland echt heel bescheiden moeten opstellen. De laatste week ben ik de biografie over Anton de Kom aan het lezen. Een zeer leesbare autobiografie over een zwarte verzetsstrijder. Zeer aan te bevelen voor een ieder die iets wil leren over de geschiedenis van Suriname. Het schaamrood komt soms gewoon spontaan op. En tegelijkertijd de vraag; en ik dan, hoe zou ik gereageerd hebben en hoe reageer ik vandaag op onrecht?
In de meivakantie heb ik daarom ook weer heerlijk gelezen. Omdat ik zo genoten heb geef ik ze door. Een recensie maakte me attent op ‘Het literaire aardappelschilgenootschap’. Ik heb de titel maar ingekort. Laat je echter niet weerhouden door de titel. Een prachtig en ook humoristisch boek, wat speelt in de tweede wereldoorlog. Er is zo goed weergegeven wat oorlog met mensen kan doen. Een aanrader.
Een één adem heb ik ook het boek van Suzanna Jansen uitgelezen. Misschien omdat ik uit Drenthe kom? Of vorig jaar met vrienden het gevangenismuseum in Veenhuizen heb bezocht? Of omdat ik Amsterdam zo’n bijzondere stad vind? Het zou allemaal kunnen, maar het was een aangrijpend verhaal over de voorouders van Suzanna Jansen. En natuurlijk is het bijzonder als je veel herkent. En dan echt van Veenhuizen tot en met Slotermeer. Lezen verruimt je blik en het doet daarom ook iets me jezelf. Wat is er nu mooier! Twee aanraders dus!