Kunduz; wel of geen missionarissen

Als je toch thuis bent, zoals in mijn geval, moet je afleiding hebben. Staat zelfs in het boek over burn-out, denk ik. Ik heb daarom in december het laatste boek van Joris Luyendijk gelezen. Ik ben een fan van Joris. Dat komt vanwege een zeer triviale reden, mijn vrouw heeft ooit in gezin Luyendijk gekraamd. Kwam ze thuis met een een gesigneerd exemplaar van: ‘Een tipje van de sluier’.

Deze week zorgde het digitale kanaal POLITIEK 24 voor afleiding. Elk openbaar debat in de Tweede Kamer wordt uitgezonden. Afgelopen maandag bijvoorbeeld de hoorzittingen over wel of geen politiemissie. Afghaanse hoogwaardigheidsbekleders, maar ook NAVO militairen vergezeld van Duitse collega’s mochten hun zegje doen. Een indrukwekkend spektakel. Je ziet je verhaal van Joris Luyendijk gewoon letterlijk op je scherm voltrekken. Het dealen, handelen, schuiven, praten in je eigen straatje… En op sommige momenten voel je gewoon dat verschillende politici gaan draaien. Via de ND-enquête had ik al laten horen dat ik als CU stemmer echt niet voor uitzending ben. Het toneelstuk van afgelopen week heeft mijn mening alleen maar bevestigd. En verbazingwekkend om te zien dat de sprekers die gewoon zeggen waar het op staat in de commissievergadering (bv. van de PVV en de PvdD) zo slecht gehoord worden. Oké, ze zeggen het soms wat grof en rauw, maar ze spreken met kennis van zaken, luisteren en lezen goed en weten verbanden te leggen. Het verbaasde mij ook dat ze inhoudelijk nauwelijks tegenspraak kregen. Vandaag neemt de Tweede Kamer een beslissing en dan kan de regering zijn gang gaan. Inmiddels schijnt ook Groen Links om te zijn. Een trieste kwestie, want naar mijn idee worden de Afghanen hier niet echt mee geholpen. In het afsluitende debat, waarvan maar enkele stukjes in Den Haag kwamen, deed Wilders het zeer slecht overigens.

Voor wie meer wil weten over Joris Luyendijk, bekijk zijn verhaal op de site van de GUARDIAN.