‘de gemeente’, dat zijn wij…

Deze weken genieten we bijzonder van onze tuin. Elke morgen schitteren de dahlia’s en agapanthus ons tegemoet. En aangezien onze tuin op het noordwesten ligt, is het ’s morgens buiten nog heerlijk koel en een prachtige plek om te ontbijten. Bijen en een enkele vlinder vliegen af en aan. Soms zetten we de tuindeur open en hebben we een prachtig uitzicht over de vijver met zo nu en dan passerende eenden en waterhoentjes. Ondertussen genieten wij van een boterham met bramenjam. Het laatste natuurlijk van onze eigen bramenstruik die door het weer van de afgelopen weken al vroeg prachtige zwarte vruchten levert. Voor zover we kunnen nagaan is onze doornloze bramenstruik van oorsprong Hollandschevelds.
Dat uitzicht is wel een apart verhaal. Buurman Herman was een paar weken geleden druk met zijn trimmertje bezig om het grasveld naast het schelpenpad te fatsoeneren. Ook had hij de voortwoekerende rietkraag met zijn heggenschaar aangevallen. Resultaat; vanuit zijn tuin, zittend in een prieel, had hij een mooi zicht op de vijver met bijna bloeiende waterlelies. Ook kon hij op deze manier wandelaars met honden er op wijzen dat de groenstrook geen uitlaatgebied is en dat deze huisdieren aangelijnd horen te zijn. Het niet opruimen van de uitwerpselen leverde hem ergernis op, maar gelukkig waren hondenuitlaters best gevoelig voor zijn terechtwijzing.
Buurman Herman bood aan om mee te helpen de rietkraag nog verder terug te dringen en zo leverde dat het project ‘schone oever’ op. Van het een kwam het ander. Het riet wegknippen was nog niet zo’n probleem. Eenmaal op het droge, droogde het best snel. Het afvoeren was een al wat grotere klus en het in het water gegroeide riet was een nog groter probleem. Gelukkig is firma Liefhebber aan de Pretoriusstraat dan weer een uitkomst. Aangezien meneer Jansen nog steeds verknocht is aan zijn winkel (zie een vorige blog), is hij op vrijdag en zaterdag nog steeds een toevlucht voor de zoeker naar speciaal gereedschap. Waar vind je tegenwoordig nog een echte mesthaak? Nou in ieder geval bij Liefhebber. Helaas kondigde meneer Jansen toch definitief te sluiten eind december.
Inmiddels heb ik een forse strook oever van de Venserwetering ontdaan van brandnetels, riet en ander ‘onkruid’. Het eerste gras dat we ingezaaid hebben is inmiddels al groen. De gemeente Diemen heeft tegenwoordig een makkelijke app waarop je je klachten kunt deponeren. Heel soms wil men dan wel reageren waarom een en ander niet kan worden verholpen, zoals de staat van het asfalt op het drukke fietspad naar Oost. Maar op de vragen over het onderhoud van de oevers krijgen we steevast als reactie: ‘melding afgehandeld’. Gelukkig wordt eigen initiatief niet afgestraft en omdat wij als Diemenaren met zijn allen de gemeente zijn, kunnen we dan ook gerust stellen: ‘de gemeente zijn we ook zelf’. Het bezig zijn bij de vijver leverde al veel leuke gesprekken op. Soms ook discussies, als het over uitwerpselen van honden gaat, maar meestal kan dat in een goede sfeer. Inmiddels weet ik ook hoe een Chinese naakthond eruit ziet en dat hij in de winter roze is. Laatst kwam een oudere buurvrouw toch even ‘binnen’ voor een kop koffie en ontstond een geanimeerd gesprek met onze overbuurman die met ons genoot van het uitzicht.

De gemeente, dat zijn wij dus gewoon met z’n allen. We hoeven niet alles over te laten aan de vuilophalers en de ingehuurde schoffelaars. Op het gemeentehuis kun je gratis afvalgrijpertjes krijgen. En het aantal plantsoenen dat wordt onderhouden door bewoners is groeiende. En dat laatste levert weer sociale cohesie op. Ondertussen blijf ik wel ageren op de ‘BuitenBeter’ app dat men actie moet ondernemen tegen de Amerikaanse rivierkreeft die er ook in ‘onze’ vijver als exoot voor zorgt dat het ecologische evenwicht wordt verstoord en de waterkwaliteit erg verslechtert. Je kunt met een hengeltje op een rustig plekje gaan mediteren, maar vangen zul je niets. Soms pikt de plaatselijke reiger een kreeftje, maar dat zet geen zoden aan de dijk; integendeel.