ergernissen op de fiets
Soms… moet je ook gewoon es een keer schrijven over dingen die je ergeren. Zoals veel van mijn lezers weten ga ik tegenwoordig vaak op de fiets naar school. Een beetje surrogaat is dat wel, want mijn fiets heeft een electromotertje voor ondersteuning. Het is heerlijk, zeker deze week. Veel wind, lekker zonnetje en vooral ’s ochtends voor achten als het nog rustig is. Er is zoveel moois in de stad te zien!
Maar ’s middags heb ik zo nu en dan de neiging om regelmatig een echt lelijk woord te gebruiken. Fietsers die met met een koptelefoon op rondrijden. Oud en jong die bijna ontzichbare oortjes in hun oren hebben. Bijna een kwart van de fietsers die aan het bellen zijn op de fiets! (Hierbij roep ik minister Camiel Eurlings op om dat te verbieden. Meneer de verkeersofficier Koos Spee kan daar vast wel een goed verhaal bij bedenken! Een boete van €25 lijkt me redelijk.) En dan hebben we ook nog a-sociaal volk dan meent tegen de stroom in te moeten fietsen. Gewoon bijvoorbeeld de verkeerde kant van de gracht nemen of een fietspad met eenrichtingsverkeer. Fietsen is heerlijk maar deze ergernissen zijn heel veel vervelend. Schelden heeft natuurlijk heen enkele zin. Misschien helpt “fietsend blauw op straat’. En tot slot; al die aardige en veel in het geld in het laatje brengende toeristen, die het verschil tussen trottoir, fietspad en rijweg niet kennen, ze hebben geen idee hoe ontzettend vervelend hun domme gedrag is.
Als goedmakertje; alle ergernis is verdwenen wanneer je in de gracht Reinier Sijpkens hoort. Zaterdag hebben we op de Wimmenhove-familiedag met volle teugen genoten toen we hem al muziek makend in de Keizersgracht zagen varen. Voor de aardigheid moet je ook eens kijken op www.muziekboot.nl. Je kunt als je hem tegenkomt zelfs verzoek nummers opgeven. Prachtig wat deze man doet. Met passie en heel veel talent maakt hij je dag goed, tovert glimlachen op gezichten van jong en oud.
Al is het nog vakantie, vandaag toch hard aan het werk voor de Bijbelmethode LEVEND WATER. De platte tekst van deel 4 is nu de deur uit. Op de achtergrond heb ik op zulke momenten vaak radio 4 aan staan. Heerlijk is dat. Zo juist kwam Bach voorbij in een vertolking van Glenn Gould. Deze Amerikaanse pianist was een heel bijzondere en ook heel vreemde man. Maar zijn vertolkingen van Bach zijn wel fantastisch. Het mooie is dat je hem op de achtergrond hoort steunen en kreunen. Zo gaat Glenn Gould op in zijn muziek. Het moet als het ware zijn hele lijf doortrokken hebben. Soms kom je in de betere platenzaak (lekker ouderwets woord) nog wel eens een aanbieding tegen. Meenemen, raad ik aan! Helaas, ik kan er alleen maar van genieten. Ik kom niet verder dan ‘vader Jakob’ op de piano.
Vandaag is het weer zover. Op honderden plaatsen wordt een herdenking gehouden. Ook als school doen we dat. In stille optocht, bloemen en vlag voorop, gaan we naar de Haarlemmerweg. Daar staat het door de school geadopteerde monument. We staan stil bij een gebeurtenis van 65 jaar geleden. Een verzetsgroep had een trein laten ontsporen. Aan de overkant van de Harlemmertrekvaart lag de spoorlijn Haarlem-Amsterdam. Als vergelding schoten daarom de Duitsers drie verzetslieden dood op de Haarlemmerweg. Later werden ze begraven in de duinen. Hun graf is nu te vinden op de Erebegraafplaats in Bloemendaal. Zou de verzetsgroep ooit bdacht hebben dat hun daad drie mensenlevens waard was? Lastige vraag natuurlijk achteraf. Maar het zet ons wel scherp hoe wij vandaag moeten reageren op discriminatie, uitsluiting, foute politiek en ga zo maar door.