In memoriam Harm 1982 – 2016 – (1)

Harm Wimmenhove

17 april 1982  –  14 september 2016

1982-harm-5“We vallen terug op het korte gebed dat de kerk heeft bij groot verdriet en rampzalige situaties: Heer, ontferm U.”
Dit kopieer ik uit  een mailtje dat we vandaag kregen. Terecht, want boosheid om het bizarre ongeluk leeft er ook bij ons. Maar tegelijkertijd weten we dat er een Allerhoogste is. Dat geeft kracht en troost om gisteren en vandaag en hopenlijk ook morgen door te komen.
Harm was een prachtkerel. Soms nog een verlate puber met de daarbij horende streken. Maar meestal een vent om lekker mee te kletsen of gewoon te genieten. Hoe vaak heeft hij me niet geholpen bij de lay-out van schooldocumenten op Veerkracht. Hij maakte het prachtige logo toen we de naam van de dr.M.B. van ’t Veerschool (de basisschool waar hij ook opgezeten had) veranderden. Tot op de millimeter nauwkeurig werd er op de computer een veertje gemaakt, met een prachtige knipoog naar de GVB bushaltes. Het lettertype werd er vervolgens minutieus bijgezocht. Interactieve media studeerde hij, een diploma heeft hij er nooit voor gekregen want sommige tentamens stonden op een of andere manier niet geregistreerd. En met een grimas nam hij de studieschuld op de koop toe. “Een diploma is in ons vak niet belangrijk, maar wat je doet en in je portfolio komt.”  Opeens besef ik dat ik nu een IN MEMORIAM zit te tikken, gelukkig met Bach zijn ‘Actus tragicus’ op de achtergrond. Niet zijn muziek, maar toch vond hij het ook heerlijk om mee te gaan naar een klassiek concert in het Concertgebouw. Maar nog leuker was het om samen naar een goeie film of een documentaire te gaan. Ik keek er naar uit om weer met hem iets bijzonders op het IDFA te gaan zien.

Harm in Londen op het podium, april j.l.

Zomaar wat dingen dingen waarvan je nu al weet dat je ze straks op allerlei momenten zult gaan missen. Zo onwezenlijk, maar ook zo waar. Er kwamen veel reacties op alleen maar de drie foto’s, ik heb ze maar toegelaten. Dank daarvoor, en voor alle app-jes en mailtjes en lieve knufffels. Het doet goed en toch opeens kun je weer boos worden vanwege het bizarre ongeluk. En door alles heen besef ik dat er een God is.  Toen we woensdag na een hele lange dag in het VUmc eindelijk in het restaurant gingen eten, hebben we eerst de handen gevouwen en God gevraagd om kracht en eerlijk gezegd dat wij het niet snapten en misschien wel nooit gaan snappen (denk ik nu).
Heer ontferm U!

fiets-harmimg_1905