Wildeburg | In memoriam Harm 1982 – 2016 (63)

Een bijzondere belevenis was het. Op uitnodiging van Paul, huisgenoot van Harm en festivalorganisator, naar de Noordoostpolder afgelopen vrijdag, samen met ons gezin. Iets wat we voor Harms overlijden waarschijnlijk nooit gedaan zouden hebben. Hij zou het niet eens gewild en ook niet gevraagd hebben, denk ik. Het festival “Wildeburg” kenden we inmiddels van het programma “De Dolende Dertigers“, waarin Marlijn Weerdenburg zocht naar antwoorden op de levensvragen van de dertigers van nu. Ze dook in een persoonlijke ontdekkingstocht ook in de wereld van festivalgangers en zo kwam ze op de vorige editie van Wildeburg ook Harm met zijn vrienden tegen. In haar TV programma over dertigers en hun vragen kwam Harm dus even in een flits voorbij. Later zorgde één van Harms vrienden er voor dat we de volledige opname kregen. Heftig als je Harm dan opeens al pratend en redenerend terug ziet.

Nu lopen we rond waar we Harm in de tv-opnames hebben zien rondlopen. Paul ontvangt ons hartelijk, enigszins verlaat want er dreigde een forse onweersbui. Wanneer de buien weggedreven zijn klinkt overal vanaf het festivalterrein de muziek. Verschillende podia worden al snel omringd door de eerste swingende festivalgangers. Sommigen kijken ons vreemd aan. Zestigers zijn hier echt een vreemde eend in de bijt. Al rondleidend verdeelt Paul zijn aandacht tussen ons en zijn regelmatig rinkelende telefoon. Hij wijst ons waar Harm vorig jaar met zijn vrienden hun tentjes opsloegen en tranen vloeien en ze prikken achter mijn ogen.
Al rondkijkend krijgen we een idee wat zo’n festival eigenlijk is. Duizenden, bij dit festival zo’n 8000, vermaken zich een heel weekend met live-muziek, dj’s, kunst en allerlei spelletjes. Ondertussen moeten ze gebruiken maken van ‘vieze’ wc’s, in de rij staan voor de douche en slapen terwijl om hen heen het festival gewoon doorgaat. Ik kan mer er alles, maar ook niets bij voorstellen dat Harm dit leuk vond.  Het er even helemaal uit zijn, het groepsgevoel en dan ook nog met je beste vrienden… Dominee Tim zou er een mooi bubbel-verhaal bij kunnen houden, maar ik denk dat dat ook zo werkt. Ooit gingen we zelf wel eens naar meerdaagse bijeenkomsten waarop sprekers uit Amerika over het geloof in God kwamen spreken. Zij hadden een heldere en net wat andere kijk op een leven met God dan we in Nederland doorgaans gewend waren. Het was motiverend, hartverwarmend en eenmaal thuis had je een heimwee gevoel dat je alleen kon delen met andere congresgangers. Zo werkt een festival ook denk ik. Er zitten zonder dat de deelnemers het doorhebben zeker ook religieuze aspecten aan. Ik kan me dus heel goed voorstellen dat dat ook met Harm iets deed,  weg van de waan van de dag. Zeker wanneer het dan ook nog jouw muziek is, geweldig natuurlijk.
Het meeste wat we hoorden was helaas niet mijn muziek, pas bij het vertrek passeerden we een tent waarin lekkere livemuziek werd gespeeld, zonder versterking en je had dus geen oordopjes nodig. Het was mooi om een stuk van Harms leven mee te maken en eigenlijk jammer dat we dit pas ontdekten nu hij er niet meer is.

Kyrie eleison