Bizar | In memoriam Harm 1982 – 2016 (5)

img_1925Gisteren was het 19 september. Gelukkig kwam regelmatig de zon even tussen de wolken door. Femmie onze jongste dochter memoreerde opeens dat het de verjaardag was van tante Lies. Alleen heeft ze tante Lies nooit gekend omdat die in de zomer van 1976 samen met haar man Piet en hun oudste zoon Johan door een bizar auto-ongeluk om het leven kwamen. In het VU-mc besefte ik opeens tot in alle vezels van mijn lijf wat mijn ouders toen hebben gevoeld en meegemaakt. Iedere keer komen er van die momenten naar boven waarin verschillende dingen van 40 jaar geleden naar boven komen. Bizar, mijn vader werd na die zomer in oktober zestig. Een paar weken geleden verstuurde ik met plezier uitnodigingen voor hetzelfde feit, bizar.
Maar goed, gisteren was het de 19e. Martijn Horsman, de voorganger van STROOM komt langs om de bijeenkomst van donderdag door te spreken. Een mooi en fijn gesprek, het hele gezin rond de tafel, met soms bizarre wendingen. Gelukkig kunnen we afsluiten met gebed.
img_1926Aan het begin van de middag rijden we als gezin naar de Nassaukade om te kijken waar Harm verongelukt is. Opnieuw vloeien er tranen en verandert alle ongeloof in een beetje meer besef van de harde werkelijkheid. Coos plukt even later wat wilde roosjes wanneer we bij het bootje van Arnout en Harm staan. “Als het mooi weer is, moeten jullie ook een keer mee varen”, riep hij een tijdje terug nog, het is er niet meer van gekomen. Het is maar een simpel polyester bootje en het dekzeil vertoont gaten en draagt de bizarre naam HUFTER. De roosjes fleuren het dekzeil nog een beetje op. Dinsdagavond 13 september was nog een prachtige zomeravond. Harm gaat varen met drie vrienden. Wanneer hij rond twaalven afscheid neemt van Sjoerd, haalt Harm zijn fiets van het slot en fiets richting huis. Het is te bizar om te bedenken dat hij toen de dood tegemoet reed.
We rijden naar de Prinsengracht en de hectiek van de binnenstad overvalt ons. Toeristen staan het standbeeldje van Anne Frank te fotograferen. De begrafenisonderneemster vangt ons op en een mevrouw van de Westerkerk leidt ons rond. Martijn en Iris proberen het podium en we kijken waar de kist met Harm kan staan en waar we zullen gaan staan om gecondoleerd te worden. Bizar toch? Zou er plek genoeg zijn voor al die lieve meelevende mensen die afscheid willen nemen van Harm? Even later lopen we de route die we donderdag ook zullen lopen naar de boot die Harm en ons zal varen naar Zorgvlied. Wij maken die tocht vervolgens met de auto, door het drukke stadsverkeer naar de Amsteldijk. We worden keurig ontvangen door een begraafplaatsmedewerker. Met een kop koffie erbij nemen we de formaliteiten door. Verrassend, Zorgvlied is gemeente Amstelveen, we begraven Harm helemaal niet in Amsterdam. Kunnen we nog terug?
We rijden de begraafplaats op met de Zorgvlied-Clubcar. Een verlengde golfcar, te bizar voor woorden. Rijden langs plekken waar nog iemand begraven kan worden. Het moet wel zonnig zijn, hebben we afgesproken. Als snel hebben we een mooie plek gevonden. De Zorgvlied-man voelt goed aan wat we ongeveer willen.  Daarna rijden we voor een goed overzicht nog een rondje over de begraafplaats en liggen in een deuk om het graf van Peter Giele, een overleden kunstenaar. Hij is begraven onder een heel groot polyester doodshoofd waar je in kunt. Alleen zijn familie en vrienden hebben een sleutel.  Moe en geblutst rijden we via de Wandelweg naar huis, mijn maag rommelt en en Wouter denkt alleen maar aan pizza, bizar.

Wanneer de pizzadozen zijn opgeruimd staan twee neven van Harm voor de deur, opnieuw stromen de tranen en houden we elkaar vast, maar later vertelt neef Dick, die speciaal uit Denver is komen vliegen, over de streken die ze als kleine gasten uithaalden. Op een dag kwamen ze met een gewonde stadsduif thuis, meegenomen in een grote doos. We woonden aan de Acaciastede, Harm en Dicky dachten dat de duif nog te redden was. Coos helemaal over de zeik met zo’n gewonde duif in huis. Je kunt er wel ziektes mee overbrengen. De duif moest worden vrijgelaten. Blijkbaar was de duif wat uitgerust en vloog gelukkig weg. Oooooh… die gaat vast weer naar de Dam, zeiden Dicky en Harm. Maar of hij het overleefd heeft?

Kyrie eleison.