Maand: oktober 2012

… veel lezen mat het lichaam af …

In mijn exemplaar van ‘Reis door de nacht’ staat 29 me1 1971. Het was niet mijn eerste boek, maar wel het boek wat ik het meest heb herlezen. “Reis door de nacht’ werd in ieder geval een boek wat mij de liefde voor het lezen bijbracht. Of het beeld van de Tweede Oorlog daardoor op een bepaalde manier werd gevormd, ik denk van wel. Later heb ik echter wel zoveel tegengif gelezen, dat daardoor mijn beeld reëel genoeg is. Nog steeds kunnen boeken mij mateloos boeien. Zeker wanneer Wereldoorlog I of II het toneel bepaalt. Het gaat vooral boeien wanneer mensen hun positie ten opzichte van goed en kwaad moeten gaan bepalen. Oorlog is niet alleen maar zwart of wit, dat leer je in ieder geval door het lezen van veel boeken.

In september schreef ik een blog over onze vakantie in Frankrijk en de vele monumenten die ik daar fotografeerde. Bij het lezen van ‘Post voor mevrouw Bromley’ van de Belgische schrijver Stefan Brijs moest ik daar vaak aan denken. Voor de zomervakantie had ik van dezelfde schrijver ‘De engelenmaker’ gelezen. Een meeslepende roman over een dokter die ontdekt hoe hij mensen kan klonen. In ‘Post voor mevrouw Bromley’ start het verhaal in arme wijk van Londen. Wanneer Groot-Brittannië zijn leger naar Frankrijk en België stuurt, komen steeds meer jonge mannen onder druk te staan om ook dienst te nemen in het leger. Het tweede deel speelt zich dan ook af in de loopgraven. Op zijn website (http://www.stefanbrijs.be) legt de schrijver uit wat hem dreef tot het schrijven van deze roman. In een kort filmpje laat hij de overblijfselen van loopgraven en bomkraters zien. Aanbevelenswaardig om zelf ook eens naar Ieper (België) te gaan. Daar is in het het herbouwde stadhuis een groot museum ingericht over WOI en net zo indrukwekkend is de Menenpoort met namen van gesneuvelde soldaten. En elke dag wordt daar om om acht uur ’s avonds nog de Last Post gespeeld als herinnering aan de tienduizenden gesneuvelde soldaten. Om te weten wat het deed met soldaten en de families van de soldaten is het goed om “Post voor mevrouw Bromley’ te lezen.

Tot slot een aanrader. De Britse auteur Pilip Kerr heeft inmiddels een flinke serie politieromans geschreven over Bernie Gunther. Zij geven een formidabel goed inzicht in de opkomst van het fascisme in Duitsland. Maar ook de nasleep van de oorlog komt aan de orde en natuurlijk de houding van de politie-inspecteur met betrekking tot goed en kwaad.

wat zingen met mensen doet

Al vaker heb ik het benadrukt. Het zelf zingen en ook luisteren naar zang, het geeft zoveel plezier. Afgelopen week kwam het zomaar drie keer naar voren. Op de BBC is deze weken weer een geweldig zangprogramma. De jonge dirigent Gareth Malone is bij vier grote bedrijven langsgeweest en heeft daar een koor gevormd. Fantastisch was om te zien hoe dat ging en welk plezier de deelnemers daar aan hadden. Daarbij komt dat Garteh min of meer ‘camera-geil’ is. Gareth is jong (1975), aantrekkelijk, spreekt een redelijk kakkineus Engels en heeft veel gevoel voor humor. Maar daarnaast weet hij de liefde voor zingen op een geweldige manier over te brengen. Ook weet hij zich in te leven in de individuele koorleden. Zeker bij mensen die in hun leven nog nooit iets hadden gedaan met zang weet hij een gevoelige snaar te raken. Vorig seizoen nam Gareth een groep randjongeren op sleeptouw om een moderne opera in te studeren en deze uiteindelijk in Glyndebourne op te voeren. Voor de liefhebbers: http://www.bbc.co.uk/programmes/b01nj0dw.

Afgelopen vrijdag zijn we naar Katwijk geweest. De Nieuwe Kerk was daar ’s avonds bomvol. De Australische band ‘Sons of Karah’ trad op. (website SOK). Hun repetoire bestaat uit louter Psalmen. Ongelooflijk dat dat in deze tijd nog gewoon mogelijk is. Een band die avond aan avond zalen en kerken vulde met louter alleen maar Psalmen. Soms met een korte toelichting en geweldig omlijst met een stevige sound. Psalm 79 kwam als eerste aan bod. Een klaagpsalm van Asaf. Jeruzalem verwoest, maar door alles heen de roep om op God te vetrouwen. Indringende, maar ook hoopgevende muziek en tekst. Zo kwam psalm 1 voorbij, maar ook de lofpsalmen 146 en 148. Opzwepende muziek, tot eer van God!

Op de Wimmenhove-familiedag vertelde mijn jongste broer, de orgelbouwer, over een kerkdienst die hij met zijn zoon had bezocht. Een lange dienst was het geweest met een deprimerende preek. Er werd gezongen op hele noten, niet-ritmisch zoals we dat noemen. Voor ons GKV-ers is dat haast niet meer te volgen. Heb het ook  eens meegemaakt in Zeeland. Toch werd mijn broer er door geroerd omdat her en der in de gemeente een aantal mannen de tweede stem bij de psalm zongen. Zo werden oude psalmen, gezongen in een Nederlands van honderden jaren geleden opeens liederen die je emotioneel raken en kunnen zorgen voor een brok in de keel. Dat laatste gebeurde mij ook, toen ik ik op Radio 4 een Sweelinck Psalm hoorde voorbijkomen. In het Frans, want Sweelinck was niet kapot van de slechte Nederlandse vertalingen, maar o zo aangrijpend! Ziedaar; zingen maakt blij, het vertroost, inspireert en geeft zo veel vreugde!