eenheid tussen christenen

Een maandagkrant heeft meestal een kort leven. In het weekend heb je misschien net wat meer tijd om de dikkere vrijdag en zaterdagkrant door te pluizen. Soms grijp je in het weekend nog eens terug naar een donderdag of woensdagkrant, maar daar blijft het dan bij. Het Nederlands Dagblad van maandag 12 december leverde een aantal artikelen die de lezer toch tot verder nadenken zetten. Eerst al werd ik geboeid door een uitgebreid artikel over ds. Arenda Haasnoot, die een boek publiceerde over haar belevenissen in het moderamen van de PKN. Ds. Haasnoot komt naar voren als een diepgelovige en gedreven vrouw, die de ‘onversneden’ boodschap wil brengen. Terugkijkend op haar theologische universitaire opleiding zegt ze: “Ik mis in de opleiding hoe je mensen tot geloof brengt”. Wat zou er moeten gebeuren, dacht ik, om de kleine gereformeerde kerken (GKV /CGK/NGK) te laten aanschuiven bij de KPN van ds. Haasnoot? Een vraag waar best over valt te filosoferen lijkt me. Het zou in ieder geval opleveren dat in de opleiding, dat wat ds. Haasnoot miste, misschien wel aan de orde zou komen. Wat zouden deze kerken ongelooflijk veel van elkaar kunnen leren als het gaat om ‘kerk zijn in de 21e eeuw’. Misschien zouden ook andere kerken jaloers worden en zich aan willen sluiten… Nee, ik bepleit geen koekoek éénzang.  Wat zou het een geweldige uitstraling kunnen hebben; een kerk met een onversneden boodschap, in heel veel soorten en maten verkrijgbaar. Een kerk, één in Christus!

Een pagina ervoor pleit columnist Gijsbert van den Brink (theoloog en filosoof in Leiden en Amsterdam) voor een nieuw belijdenisgeschrift. Hij zegt: ‘Wat zou het dus mooi zijn als er een geschrift was waarin op een orthodoxe én eigentijdse manier dit soort toerusting-over-de-hele-linie geboden werd. Een geschrift dat laten we zeggen 52 hoofdstukjes telt, die elk de Bijbel vertalen naar het gebinte van de christelijke leer en daarbij ingaan op de hedendaagse vragen. De verhouding van geloof en wetenschap zou erin aan de orde kunnen komen, evenals die tussen christendom en islam, geloof en politiek, et cetera. De gaven van de Heilige Geest, christen zijn op je werk, (homo)seksualiteit en het probleem van het lijden natuurlijk. Maar ook bijvoorbeeld de rechtvaardigingsleer.’ [einde citaat]    Eén van de redenen voor een nieuw belijdenisgeschrift zal zeker de eenheid tussen christenen en kerken kunnen zijn, dat onderschrijft ook van den Brink.  De laatste voert meer redenen aan, die ik van harte onderschrijf, maar de eenheidsreden spreekt mij bijzonder aan. Een hedendaags belijdenisgeschrift over de ‘onversneden boodschap’, kan het gesprek tussen kerken, groepen en gemeenten ongelooflijk goed dienen. Het zou er in ieder geval toe kunnen leiden dat allerlei zogenaamd belangrijke zaken, uiteindelijk bijzaken blijken te zijn. Ik hoop van harte dat er leiders in christelijke kerken opstaan die zich willen laten inspireren door Gods Geest om een voorstel op tafel te leggen.

Op pagina 2 van dezelfde krant wordt de oproep tot meer eenheid onder christenen vanuit onverdachte hoek nog een keer onderstreept. Moses Alagbe, een Nigeriaan in Nederland, zegt in het blad Zending Nú; ‘Eenheid en herontdekking van de holistische missie van God door Christus zijn volgens mij de sleutel tot het overleven van de kerk in Nederland’. In één maandagkrant, je zou het haast leiding kunnen noemen, driemaal een roep om meer eenheid!