extreem luid & ongelooflijk dichtbij
Voor in mijn exemplaar van de bibliotheek in Diemen is een briefje geplakt. ATTENTIE: Typografische afwijkingen horen bij de uitgave van dit boek. Wanneer je het boek zonder deze opmerking zou hebben gelezen, zou je naar mijn idee geen moment gedacht hebben dat dat niet zo zijn. Maar ja, dat is achteraf niet te bewijzen. Het omslagontwerp van Roald Triebels (kreeg er in 2005 een prijs voor; mooiste ontwerp van dat jaar), is mooi. Maar de Amerikaanse omslag had ook best gekund. Zijn mijn blog over mevrouw Foer, Nicole Krauss.
Hoe is uit te leggen, waarom dit boek van Foer een fantastisch boek is? Kun je weergeven wat zo’n boek al lezend met je doet? Wat voor gedachten het bij je los maakt, is dat wel in woorden te vatten? In het verhaal van Oskar Schell, zijn vader, zijn oma en opa komt zoveel menselijk gevoel aan de orde, dat laat je niet onberoerd. De 11e september van 2001 heeft hiermee een ongelooflijk mooi monument gekregen. Op de HAVO hadden we een leraar Nederlands die wel eens grapte over zijn vrouw. Wanneer die een spannende streekroman las, ging haar boek haast als vanzelf steeds verder naar omhoog, voor haar gezicht. Ze kon dan ongemerkt een traantje wegpinken. ‘Extreem luid & ongelooflijk dichtbij’ is een boek waarbij je van binnen en misschien ook wel van buiten moet huilen om het verdriet en ook de kracht van mensen om daar mee om te gaan. Misschien zou zelfs de leraar Nederlands een traan hebben moeten laten.
Daardoor komt hij automatisch terecht bij de levensverhalen van de oorspronkelijke netsuke-bezitters. [Een netsuke is een behoorlijk grote knoop die hoort bij een riem/gordel om een Japanse kimono dicht te houden. Al eeuwen waren er in Japan ‘kunstenaars’ die deze knopen sneden uit ivoor of heel hard hout. Het werden kleine kunstwerkjes/sieraden en daardoor ook een verzamelobject.] Het verhaal over de netsukes sleept je vervolgens volledig mee en de schrijver verweeft zich ook zelf in het verhaal. Parijs eind 19e eeuw komt in beeld en vervolgens Wenen in de eerste helft van de 20e eeuw. Een verhaal over vrijwel onbegrensde rijkdom, maar ook over Jodenhaat. Soms grijpt je het verhaal echt naar je strot. 
De schrijver Edmund de Waal is eigenlijk beeldend kunstenaar. Hij heeft zich gespecialiseerd in porseleinen kunstwerken. Op 
Echt een boek om te gaan lezen, zeer aanbevolen. Mooi vond ik dat op de flap staat; koop er twee, lees er één en geef de ander weg. Een beter compliment kun je een boek niet geven. Het boek zet ook aan het denken over verhalen uit je eigen geschiedenis. Moet je in sommige gevallen zwijgen? Moet je je verleden steeds maar opruimen en in de versnipperaar gooien? Hadden de families Ephrussi en de Waal dat gedaan, dan hadden we nu in ieder geval niet zo’n indrukwekkend boek gehad.
Nu na bijna 22 jaar Nederland nemen Norman en Cindy afscheid. Hun drie kinderen wonen inmiddels allemaal weer aan de overkant van de oceaan. We hebben veel aan ze te danken. Het verbreedde onze kijk op de kerk en de wereld. In